Οι προοπτικές της Δημοκρατικής Παράταξης

του Γιάννη Α. Χριστόπουλου

Η  απόφαση του προέδρου του ΠΑΣΟΚ Ε. Βενιζέλου να συγκαλέσει έκτακτο συνέδριο και ταυτόχρονα τη λήξη της θητείας του, δίνει την ευκαιρία, ίσως την τελευταία, να ξεκινήσει μια μεγάλη πολιτική διαδικασία ανανέωσης και επαναπροσδιορισμού του πολιτικού χώρου. Να απελευθερωθούν δυνάμεις, να αναδειχθεί μια νέα γενιά στο προσκήνιο, που θα πάρει  την ευθύνη για την ανασύνθεση του χώρου, για τον επαναπροσδιορισμό της ταυτότητάς του, για να δώσει ξανά νόημα σε αυτό που λέγεται Δημοκρατικός Σοσιαλισμός, Πρόοδος, Κεντροαριστερά, Δημοκρατική Παράταξη, με ότι αυτό σημαίνει ιστορικά στην Ελλάδα.

Είναι αυτονόητο για να υπάρχει  παράταξη, πολιτικός  χώρος, πρέπει να υπάρχει η χώρα, πρέπει να υπάρχει ο τόπος, πρέπει να υπάρχει η πατρίδα.

Η αλήθεια είναι πως η κρίση σοβούσε στη χώρα πολύ νωρίτερα, στις δεκαετίες του ΄80 , του ΄90 και του 2000, παράλληλα με την πρόοδο της χώρας,  επιδεινώθηκε όμως δραματικά στην διακυβέρνηση του κ. Καραμανλή, καλλιεργήθηκαν νοοτροπίες, αντιλήψεις, συμπεριφορές, προσδοκίες εύκολες, που πληρώνουμε σήμερα.

Η αλήθεια είναι πως με το ξέσπασμα της κρίσης και με δεδομένο την αδιαλλαξία των «συμμάχων» το δίλημμα δεν ήταν μια καλή ή μια κακή επιλογή, αλλά ανάμεσα σε μια κακή επιλογή και την απόλυτη καταστροφή.

 Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. είπε την αλήθεια, αντίκρουσε κάθε δημαγωγία, κάθε λαϊκισμό, πίκρανε ανθρώπους  με τις πολιτικές του, με τις αποφάσεις του.

 Στη δύσκολη αυτή εποχή μπορούμε όμως  να εξωραΐζουμε καταστάσεις;  να λέμε λόγια που ηχούν πολύ φιλικά, πολύ γοητευτικά στα αυτιά των ανθρώπων;

Θεωρούν κάποιοι μεγάλο πολιτικό σφάλμα το γεγονός ότι δεν δραματοποίησε τις καταστάσεις, έτσι απέτυχε επικοινωνιακά. Ανέλαβε ευθύνες που δεν του αναλογούσαν, έλαβε δύσκολες αποφάσεις και προσπάθησε αυτό να το κάνει με ουσιαστικό τρόπο προς όφελος της χώρας. Οι πολιτικοί σχηματισμοί είναι για τα δύσκολα.

Είναι πολλοί αυτοί που πίστεψαν ότι οι επιλογές του ελληνικού λαού στις εκλογές του Ιανουαρίου ήταν επιλογές που μπορούσαν να πάνε μόνον προς το καλό ή προς το καλύτερο, δεν υπήρχε κανένας κίνδυνος να καταστραφεί το σημαντικό αλλά εύθραυστο οικοδόμημα με πέντε χρόνια θυσιών του λαού.

Τα ερωτήματα που μπαίνουν τώρα: υπάρχει κάτι που έχει πάει καλύτερα στη χώρα; έχει βελτιωθεί η ζωή των πολιτών; έχει γίνει η ελληνική οικονομία δυναμικότερη; έχει αλλάξει κάτι με τα μακροοικονομικά; τα δημοσιονομικά δεδομένα; τις προοπτικές απασχόλησης; τις επενδύσεις; το κλίμα αισιοδοξίας;

Ο πρόεδρος του ΠΑ.ΣΟ.Κ. έλεγε τότε, αλλά δυστυχώς δεν είχε ακροατήριο, ότι «όσα πετύχαμε ως έθνος αγωνιζόμενοι πέντε χρόνια, μπορούν να καταστραφούν μέσα σε λίγο διάστημα».

Με την συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ σιγά-σιγά, αποδεικνύεται ότι όλα αυτά που έλεγαν προεκλογικά δεν είχαν καμία σχέση με την πραγματικότητα, μπροστά μας έχουμε τη διαπραγμάτευση ενός νέου μνημονίου και οφείλει ο Πρωθυπουργός να ενημερώσει τον ελληνικό λαό χωρίς ασάφειες από το βήμα της Βουλής.

Κατηγόρησαν το ΠΑ.ΣΟ.Κ. για συνεργασία με τη Δεξιά, όμως επέλεξε η "πρώτη φορά Αριστερά" να συμπορεύεται με ένα ακροδεξιό κόμμα, χωρίς κανένας να αναρωτηθεί που θα οδηγήσει αυτή η συμπόρευση. Η επιλογή του προσώπου για το αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας  αλλά και η προσπάθεια να βγάλει από το κάδρο της εξεταστικής επιτροπής τις τεράστιες ευθύνες του κ. Καραμανλή, φανερώνει τη στρατηγική συμφωνία.

Ταυτόχρονα με την εσωτερική συζήτηση, οφείλουμε  να έχουμε το μυαλό μας στραμμένο στα μεγάλα θέματα που αφορούν τη χώρα, που αφορούν την εξωτερική πολιτική, την ασφάλεια και άμυνα, την παιδεία, την υγεία, το μεταναστευτικό, τους θεσμούς, όλο το πλέγμα της κυβερνητικής πολιτικής.

Έχουμε μια καθαρή γραμμή, έχουμε τη γραμμή της αλήθειας. Το «κρατάμε ψηλά την αλήθεια» ως η συνέχεια του «κρατάμε ψηλά την ευθύνη».

Υπάρχει ανάγκη για ένα προοδευτικό προγραμματικό μέτωπο απέναντι στη Δεξιά και στον εθνολαϊκισμό της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, που να δίνει διέξοδο στον προοδευτικό κόσμο της χώρας ο οποίος είναι εγκλωβισμένος.  Η προσπάθεια να έχει στόχο να δώσει διέξοδο σε χιλιάδες νέους ανθρώπους που είναι άνεργοι, νοιώθουν ότι δεν έχουν προοπτική και η οργή τους απέναντι  στο πολιτικό σύστημα, τους οδηγεί αντανακλαστικά σε άλλα κόμματα χωρίς όμως να τους δίνουν λύσεις.

To ΠΑΣΟΚ οφείλει να κάνει έναν απολογισμό στον κόσμο και στον εαυτό του για την περίοδο μέχρι την μέρα της χρεοκοπίας -για το διάστημα που είτε κυβέρνησε μόνο του είτε συγκυβέρνησε. Οφείλει να προσδιορίσει ένα στρατηγικό σχέδιο για την Ελλάδα, μέσα από το οποίο θα προσδιοριστεί και το ίδιο στον πολιτικό χώρο, ως η ευρωπαϊκή δύναμη της ελληνικής σοσιαλδημοκρατίας

 Αυτό που δεν χρειάζεται είναι να μπει η προοδευτική παράταξη  σε μια περιπέτεια εσωτερικών, προσωπικών φιλοδοξιών, ανταγωνιστικών διαδικασιών, χρειαζόμαστε σοβαρές πολιτικές προτάσεις και μια κοινή στάση, που μπορούν να μας οδηγήσουν σε μια αλλαγή.

Το κρίσιμο είναι να αποφασίσει τη μετεξέλιξή του, δηλαδή τη συμμετοχή του και τη συμβολή του στη δημιουργία ενός καινούργιου φορέα από την αρχή, από μηδενική βάση, στο χώρο του δημοκρατικού σοσιαλισμού στην Ελλάδα. Το Συνέδριο πρέπει να αναλάβει πολιτικές πρωτοβουλίες υλοποίησης αυτής της απόφασης, απευθυνόμενο αξιόπιστα στις υπόλοιπες δυνάμεις του χώρου.

 Αυτά είναι λοιπόν τα μεγάλα θέματα που έχουμε να αντιμετωπίσουμε τώρα, αυτά είναι τα θέματα τα οποία θα συζητήσουμε, γιατί από αυτά εξαρτάται ο λόγος η ταυτότητα και η προοπτική του δημοκρατικού  χώρου, της κεντροαριστεράς.

 Όλα αυτά   μπορούμε να τα συζητήσουμε σε συνάρτηση  με τα μεγάλα διλήμματα για το μέλλον και την προοπτική της χώρας.