Η Μεσσηνία στα αστικά και ημιαστικά της σημεία είναι παράδεισος. Από την άλλη όμως στα « ενδότερα »στα χωριά μας που μαραζώνουν ,παλιά σπίτια, σχολεία, καφενεία, φούρνοι, όλα πέτρινα (που θα μπορούσαν να συντηρηθούν και να ανακαινιστούν έχουν πέσει). Πολλά τέτοια σπίτια υπάρχουν παντού στα χωριά της Μεσσηνίας που ερήμωσαν
Η ξενιτιά και η εσωτερική μετανάστευση ένα-παλιό- αίτιο. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Τα χωριά αδειάζουν, κάθε μέρα και περισσότερο, από τους κατοίκους τους.
Αυτό οφείλεται κατά κύριο λόγο στην κρατική αδιαφορία και αυτή της τοπικής αυτοδιοίκησης σε όλες τις βαθμίδες της, η οποία μαθηματικά θα τα οδηγήσει σε οριστική εγκατάλειψη, ακόμα και την τουριστική περίοδο του καλοκαιριού.
Οι βασικές υποδομές δεν υπάρχουν είναι λέξεις άγνωστες όλα κινούνται γύρω από την έδρα του Καποδιστριακού δήμου...
Τα σχολεία στις περισσότερες κοινότητες-τώρα δημοτικά διαμερίσματα- είναι κλειστά. Τα ΚΑΠΗ ή βοήθεια στο σπίτι ή κοινωνική μέριμνα η όπως αλλιώς ονομάζονται είναι λέξεις άγνωστες για τους λιγοστούς ηλικιωμένους κατοίκους των χωριών μας οι αδηφάγες έδρες των Καποδιστριακών δήμων κρατάνε το μαχαίρι αλλά και το πεπόνι. «Το κράτος » λάμπει δια της απουσίας του.
Οι αστυνομικοί σταθμοί, τα αγροτικά ιατρεία, ταχυδρομεία, ΟΤΕ, οι υπηρεσίες είναι άγνωστες πλέον στους λιγοστούς κατοίκους ... Όταν δεν υπάρχει τίποτα πώς να μείνεις στο χωριό που αγαπάς; Και όταν μάλιστα είναι ορεινό;...
Τελευταία η κυβέρνηση ανακοινώνει σχέδια για τον Καποδίστρια (2) που αντί να διορθώνει τον (1) αποφασίζει ακόμα μεγαλύτερη οργάνωση δήμων και περιφερειών.
Αντί λοιπόν να δεί τι φταίει και ο Καποδίστριας 1 διέλυσε τα χωριά μας και να προσπαθήσει να βελτιώσει τις « εγκληματικές του αδυναμίες » φοβάμαι πως η ταφόπλακα που έβαλε ο Καποδίστριας 1 στην Μεσσηνιακή περιφέρεια τώρα θα σφραγισθεί ολοκληρωτικά.