Εργάζονται σε 2,3 έως και 5 σχολεία, γεγονός που σημαίνει πολλές μετακινήσεις με μεγάλη πίεση χρόνου. Οι πληρωμές τους καθυστερούν από 3 μήνες έως και πάνω από χρόνο. Δουλεύουν με ολιγόμηνες συμβάσεις και το καλοκαίρι είναι άνεργοι, χωρίς όμως οι περισσότεροι να μπορούν να πάρουν επίδομα ανεργίας, γιατί έως τότε δεν καταφέρνουν να συγκεντρώσουν τα απαιτούμενα ένσημα.
Όπως λένε οι ίδιοι είναι η ζωντανή απόδειξη της υποβάθμισης του δημόσιου σχολείου, τα φτηνά εργατικά χέρια που το βοηθούν να συντηρηθεί όπως – όπως, η προσωποποίηση της ελαστικής εργασίας που πλήττει πλέον και τη δημόσια εκπαίδευση.
Υπάρχουν χειρότερα και από τα… stage!
Εννοείται ότι ζητούν την κατάργηση της ωρομισθίας και την κάλυψη των εκπαιδευτικών αναγκών με μόνιμο προσωπικό.