Ο Βαφιόπουλος, που καταγόταν από τη Μεγαλόπολη, αφού έφυγε από το χωριό του μετά από κάποια οικογενειακή διαφωνία κατατάχθηκε το 1860, δόκιμος αξιωματικός σε αγγλικό καράβι. Όταν, λοιπόν, αγκυροβόλησε στη Μελβούρνη, λιποτάκτησε και, ακολουθώντας το ρεύμα της εποχής - είμαστε στην εποχή των χρυσοθήρων- κατευθύνθηκε στο Μπέντιγκο για να βρει την τύχη του.
Πέντε χρόνια μετά παντρεύτηκε μια Αυστραλή και απέκτησαν τρία παιδιά:
Το Γιώργο, ο οποίος πέθανε από φυματίωση το 1904, τον Ανδρέα, ο οποίος υπηρέτησε στον πόλεμο στη Νότια Αφρική και πέθανε στο Μένζις ένα χωριό κοντά στο Καλγκουρλ, και τον Κωνσταντίνο, τον νεότερο, ο οποίος έζησε μέχρι το 1977, τυφλός και ταλαιπωρημένος σε γηροκομείο του Μπέντιγκο.
Ο Βαφιόπουλος πέθανε στο Μπέντιγκο σε ηλικία 53 ετών. Σημειώνεται, επίσης, ότι οι απόγονοί του, άλλαξαν το όνομά τους σε Βαπ (Vapp) και ότι εντάχθηκαν και διακρίθηκαν με τις αυστραλιανές δυνάμεις στους δυο παγκοσμίους πολέμους και στον πόλεμο του Βιετνάμ.
Ξέχωρη μνεία γίνεται στο Λεύκωμα και στον Χρήστο Παπαδημητρίου από τη Νεστάνη, που έφτασε στην Αυστραλία το 1925. Πρόκειται για τον ιδιοκτήτη που "Embassy Hall", Κρις Πάπας, που άφησε τη δική του σφραγίδα στα πολιτιστικά και κοινωνικά δρώμενα των δεκαετιών του '60 και '70.
Το "Embassy Hall", ήταν στην καρδιά του ελληνόφωνου τότε Περάν και φιλοξένησε πολλές πολιτιστικές εκδηλώσεις, χοροεσπερίδες συλλόγων και γαμήλιες τελετές.
Το άρθρο, πληροφορεί ότι το ζεύγος Πάπα, παντρεύτηκε το 1935 στη Μελβούρνη. "Τότε οι Έλληνες της Βικτώριας ήταν γύρω στις 2.000 και οι Πελοποννήσιοι που πήγαν στο γάμο τους, δεν ξεπερνούσαν τους 25. Πού να φανταζόμασταν τότε, ότι μόνο οι Αρκάδες της Μελβούρνης θα έφταναν τις 13.000, που ισοδυναμεί με το μισό πληθυσμό του Δήμου Τριπόλεως", καταλήγει.
Στο σχόλιό του ο πρόεδρος, κ. Δημήτρης Αλεξόπουλος, σημειώνει:"Με τη συμπλήρωση των πενήντα χρόνων προσφοράς των οργανωμένων Αρκάδων στη Μελβούρνη,στρέφουμε την σκέψη στους πρώτους σκαπανείς που ρίζωσαν και πρόκοψαν, και, παρά τα πολλαπλά προβλήματα, γεμάτοι αισιοδοξία και πλημμυρισμένοι από ευγενικά οράματα, αναδείχθηκαν σε καταξιωμένους οικογενειάρχες.Αγωνίστηκαν για την καλλιέργεια και διάδοση του Ελληνικού πολιτισμού και παραμένουν πιστοί στα ελληνοχριστιανικά ιδεώδη".