Κάποια προβλήματα μεταξύ Μητροπολιτών και Αδελφοτήτων Ιερών Μονών πάντα θα υπάρχουν. Απλώς χρειάζεται λίγη καλή διάθεση και η βοήθεια της Ιεράς Συνόδου για να τακτοποιούνται όλα. Εκεί που δεν συμβαίνει αυτό, με όλο το σεβασμό στο πρόσωπο του Αγίου Μεσσηνίας, η πράξη της επιβολής του επιτιμίου ακοινωνησίας σε ολόκληρη την Αδελφότητα μιας σεβασμίας Μονής είναι αυθαιρεσία και Δεσποτισμός.
Ο άγιος Νεκτάριος, όταν είχε προβλήματα με τους μαθητές του στη Ριζάρειο Σχολή, επέβαλλε επιτίμια στον εαυτό του, και το θαύμα της θεραπείας των μαθητών του στο θέμα της πειθαρχίας αποτελούσε πνευματική χαρά για όλους.
Αυτές οι ευλογημένες οι Μοναχές απλώς αφιέρωσαν τη ζωή τους για να προσεύχονται για όλους μας, για τη σωτηρία μας, και εμείς αντί να τις προστατεύουμε και να τις ενισχύουμε, ερχόμαστε να τις πληγώσουμε, να τους κόψουμε τις αγγελικές τους πτερούγες που ζούν στη γη και σκέφτονται τα ουράνια.
Στο χώρο της Ιεραποστολής προσευχώμαστε καθημερινά ο Θεός να μας δώσει την ευλογία να έχουμε και εμείς Μοναστήρια με πολλούς μοναχούς και μοναχές, για να δίνουν μέσα από τη λατρευτική ζωή μαρτυρία της Ορθοδοξίας και του Ευαγγελίου, και μερικοί που έχουν αυτή την ευλογία συμπεριφέρονται όπως στη χώρα των Γαδαρηνών.
Κάνω ανοικτή έκκληση στον αγαπητόν εν Χριστώ Σεβασμιώτατον Αδελφόν και συμφοιτή μου Άγιον Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομο να άρει το επιτίμιο αυτό στις πληγωμένες Αδελφές και με το διάλογο της αγάπης και τις προσευχές μας θα βρεθεί και η σωστή και η δίκαιη λύση. Είμαι σίγουρος ότι οι αδελφές, όπως πάντοτε δίνοντας προτεραιότητα στη αρετή της υπακοής θα δείξουν έμπρακτα υπακοή και στον Επίσκοπό τους. Μόνο έτσι θα επουλωθούν και οι πληγές που άνοιξε η αυθαίρετη αυτή απόφαση από ηθικής πλευράς και σε ένα μεγάλο μέρος του ποιμνίου τόσο αυτών που ζούν στην Μητροπολιτική περιφέρεια του Αγίου Μεσσηνίας όσο κι αυτών που ζούν εδώ στη Νότιο Αφρική και κατάγονται από τη περιοχή της Καλαμάτας και ευλαβούνται ιδιαίτερα τα Μέλη της Αδελφότητας της Ιστορικής αυτής Μονής.
Η Ιερά Μονή Καλογραιών, κατά τον ιστορικόν «ανεδείχθη εις εκπαιδευτήριον γυναικών εις τα γράμματα, χειροτεχνήματα και μεταξούφαντουργίαν, διατηρούσα την παράδοσιν ταύτην μέχρι σήμερον, αφού διήλθεν από διάφορα στάδια δοκιμασιών» (Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλ. Τόμος 8, σελ. 1034).