Οι σταγόνες αίματος από τη «ραγισμένη» καρδιά μιας θεάς των Αζτέκων έδωσε ζωή στο φυτό. Οι Αζτέκοι εκτιμούσαν το φυτό το οποίο ευδοκιμούσε στις τροπικές ορεινές περιοχές κατά τη διάρκεια των μικρών σε διάρκεια χειμερινών ημερών, λιγότερο για τη διακόσμηση του και περισσότερο για τα πρακτικά του οφέλη. Αποκαλούσαν το Αλεξανδριανό στη διάλεκτό τους, ‘Cuetlaxochitl’ και από τα φύλλα του, έφτιαχναν μια κόκκινη βαφή την οποία χρησιμοποιούσαν για υφάσματα και κοσμήματα. Ο γαλακτώδης χυμός του Αλεξανδριανού μετατρεπόταν σε σκεύασμα κατά του πυρετού.
Στο σχεδόν τροπικό κλίμα της πατρίδας του, το Αλεξανδριανό μεγαλώνει ως θάμνος και μπορεί να φτάσει τα 4 μέτρα ύψος. Ο Αμερικανός πρέσβης στο Μεξικό, Joel Poinsett, ιατρός και ένθερμος οπαδός της βοτανολογίας, αποπλανήθηκε από τη γοητεία του άγριου φυτού και το 1828 το μετέφερε στην πατρίδα του. Προς τιμήν του, το φυτό πήρε το όνομα «Poinsettia». Και αυτό είναι μόνο η αρχή: στις 12 Δεκεμβρίου, οι Η.Π.Α. αναγνώρισαν την ημέρα που ο Poinset πέθανε, πριν τα μέσα της δεκαετίας του 18ου αιώνα, και την ανακήρυξαν επέτειο με την ονομασία «Poinsettia Day». Τηρώντας την παράδοση, πρόσφεραν ο ένας στον άλλο Αλεξανδριανά – ένα ωραίο έθιμο το οποίο κέρδισε έδαφος και στην Ευρώπη.
Η Ευρώπη ανακάλυψε το εκπληκτικό αυτό χειμερινό άνθος στις αρχές του 19ου αιώνα όταν ο φυσιογνώστης Alexander von Humboldt είδε το φωτοβόλο κόκκινο φυτό σε ένα ταξίδι του στην Αμερική...
Στο Βερολίνο, καταχωρήθηκε με το όνομα ‘Euphorbia pulcherrima’, που σήμαινε «το πιο όμορφο από τα ευφόρβια», από τον βοτανολόγο Carl Ludwig Willdenow το 1833.
Το 1834, το Αλεξανδριανό είχε ήδη κατηγοριοποιηθεί από τον γιατρό, χημικό και επίτροπο του Βοτανικού Μουσείου του Βερολίνου, Johann Friedrich Klotzsch, σύμφωνα με έγγραφο του βοτανολογίου ‘Willdenow’.
Ένα αστέρι – σαν μπουκέτο ή μέσα σε γλάστρα
Ο Γερμανός μετανάστης στην Αμερική, Paul Ecke, ξεκίνησε την εμπορική προώθηση του Αλεξανδριανού στις αρχές του 20ου αιώνα. Μαγεμένος από τα κόκκινα φυτά τα οποία μεγάλωναν σε άγρια μορφή κοντά στην φάρμα του στην Καλιφόρνια, ο Ecke προσπάθησε να καλλιεργήσει μόνος του τα Αλεξανδριανά.
Κατέγραψε τρομερή επιτυχία με τα φρεσκοκομμένα κλωνάρια από τα Αεξανδριανά, τα
οποία πούλησε ως Χριστουγεννιάτικα φυτά. Ο γιος του, Paul Jr, τα πούλησε κατά τη διάρκεια των αμερικάνικων Χριστουγεννιάτικων διακοπών στα φινετσάτα καταστήματα των διάσημων δρόμων της Sunset και της Hollywood Boulevard του Λος Άντζελες. Και η καριέρα του Αλεξανδριανού άρχισε εκεί όπου σήμερα οι πιο γνωστοί σε παγκόσμιο επίπεδο αστέρες έχουν περπατήσει, στο ‘Walk of Fame’ που τιμά την παγκόσμια βιομηχανία θεάματος.
Μετά από αυτή την επιτυχία, ο Ecke ασχολήθηκε ακόμη περισσότερο με το φυτό. Στη φάρμα του στη νότια Καλιφόρνια, φύτεψε τα Αλεξανδριανά σε μεγάλες κοιλάδες τα οποία εμπορεύονταν και προωθούσαν σε όλη τη χώρα κηπουροί ως κομμένα άνθη. Η παραγωγή των ανθών με αυτό τον τρόπο αντικαταστάθηκε αργότερα από την καλλιέργεια των φυτών μέσα σε γλάστρες. Χάρη στην επιτυχία των καλλιεργειών που αναπτύχθηκαν στη Γερμανία γύρω στο 1950, το Αλεξανδριανό μπορεί σήμερα να διατηρηθεί σε θερμαινόμενα δωμάτια και σε συνθήκες που δεν θα μπορούσε να επιβιώσει προηγουμένως.
Τα μεγάλα πολύχρωμα φύλλα του είναι αυτά που χαρακτηρίζουν το Αλεξανδριανό ως το πιο δημοφιλές φυτό μέσα σε γλάστρα παγκοσμίως.
Ο σχηματισμός του ανθού και των πολύχρωμων φύλλων του, γίνετε όταν το φως της ημέρας διαρκεί λιγότερο από 12 ώρες. Στην κεντρική Ευρώπη, αυτό συμβαίνει στα μέσα Σεπτεμβρίου περίπου. Αφού το άνθος αρχίσει να παίρνει σχήμα, χρειάζονται ακόμα 7-9 εβδομάδες πριν το Αλεξανδριανό κάνει την είσοδό του στα ανθοπωλεία στη γνωστή, μαγευτική απόχρωση. Οι σημερινοί καλλιεργητές του Αλεξανδριανού δεν αφήνουν τίποτα στην τύχη σε αυτή τη ευαίσθητη περίοδο ανάπτυξης. Τα φυτά πρέπει να ανθίζουν κάθε χρόνο για τη Χριστουγεννιάτικη περίοδο, και για αυτό υιοθετούνται εξελιγμένες πρακτικές καλλιέργειας. Στο θερμοκήπιο, διασφαλίζουν ότι η διάρκεια της ημέρας και η θερμοκρασία είναι πάντα οι σωστές και έτσι δημιουργούνται οι κατάλληλες συνθήκες για το άνθος του χειμώνα. Αυτό σημαίνει πως τα Αλεξανδριανά σχηματίζουν το πανέμορφο κόκκινο χρώμα τους τη σωστή στιγμή έτσι ώστε να δώσουν έγκαιρα το έναυσμα για την λαμπερή έλευση των Χριστουγέννων. Διατίθεται σε περισσότερες από 100 ποικιλίες, με πολύ διαφορετικά χρώματα, σχήματα και μεγέθη και αναρίθμητες δυνατότητες διακόσμησης.
Αυτές οι γιορτές θα είναι λαμπερές
Όταν αγοράζετε Αλεξανδριανό, τα κίτρινα και τα πράσινα λουλούδια μεταξύ των χρωματιστών φύλλων είναι ένδειξη φρεσκάδας. Καθώς το Αλεξανδριανό επηρεάζεται εύκολα από το κρύο– είναι ιδιαίτερα ευαίσθητο στις χαμηλές θερμοκρασίες – θα πρέπει να το συσκευάσετε για να το μεταφέρετε στο σπίτι.
Η ιδανική τοποθεσία για τα Αλεξανδριανά είναι ένα φωτεινό, ζεστό σημείο γύρω στους 20 βαθμούς Κελσίου, ακόμα και κοντά σε θερμαντικό σώμα. Το Αλεξανδριανό πάραυτα πρέπει να προστατεύεται από την έκθεση στον ήλιο και από διάφορες άλλες δυσμενείς συνθήκες. Πρέπει να ποτίζεται μόνο όταν είναι ξηρό, με χλιαρό νερό χωρίς να μένει νερό μέσα στο πιατάκι του. Δεν χρειάζεται φυτοφάρμακα ενώ κάθε μήνα είναι απαραίτητο ένα θρεπτικό συμπλήρωμα από αυτά που διατίθενται στο εμπόριο.
Όταν κόβεται, το Αλεξανδριανό διαρκεί για μεγάλο χρονικό διάστημα. Μπορεί να διατηρηθεί για περίπου 2 εβδομάδες ως μπουκέτο ή ως διακόσμηση τραπεζιού όταν τα άκρα από τα κοτσάνια του βυθιστούν σε βραστό νερό ή τοποθετηθούν πάνω από μια φλόγα, αμέσως μετά αφότου κοπούν. Αυτό εμποδίζει το χυμό του άνθους να τρέξει.
Αν θαυμάζετε την εμφάνιση του φυτού σας και θέλετε να δημιουργήσετε μια ξεχωριστή ατμόσφαιρα κάθε μέρα, τότε προσθέστε μερικά ελκυστικά στολίδια στη διακόσμησή του.
Γυαλιστερά αξεσουάρ, αστραφτεροί φιόγκοι, μοναδικά υλικά ακόμη και κοσμήματα μπορούν να συμπληρώσουν της εμφάνιση μιας κυρίας αλλά επίσης και να υπογραμμίσουν την εκλετπυσμένη κομψότητα του Αλεξανδριανού. Ένα άγγιγμα πολυτελούς γοητείας αρκεί για τη δημιουργία διάθεσης και ατμόσφαιρας.