Αντώνης Σαμαράς: 10 προτάσεις για την Περιφέρεια και την ανάπτυξη της υπαίθρου όπως τις παρουσίασε από τη Λάρισα ο πρόεδρος της ΝΔ Αντώνης Σαμαράς.
Η Αγροτική παραγωγή αποδυναμώθηκε, η βιομηχανία εξαλείφθηκε, άνεργοι συγκεντρώνονται στις μεγάλες πόλεις, ενώ όλο και μεγαλύτερες εκτάσεις εγκαταλείπονται στην Περιφέρεια τόνισε μιλώντας στο κλειστό του Αλκαζάρ στη Λάρισα ο πρόεδρος της ΝΔ Αντώνης Σαμαράς επισημαίνοντας πως το «Το μοντέλο αυτό έφτασε σε πλήρες αδιέξοδο.
Και τώρα είναι καιρός να το παραμερίσουμε. Κάθε γνήσια αναπτυξιακή προσπάθεια περνά πλέον από την επιστροφή στην Περιφέρεια, από την αντιστροφή της αστυφιλίας.Και στροφή στην Περιφέρεια δεν μπορεί να γίνει χωρίς ανάταξη της Αγροτικής Παραγωγής».
Οι 10 μεγάλες στρατηγικές κατευθύνσεις για την αναγέννηση της Περιφέρειας που πρότεινε ο Αντώνης Σαμαράς είναι:.....
1. Το Κτηματολόγιο. Η σαφής διάκριση των γεωργικών γαιών, των βοσκοτόπων, των δασικών εκτάσεων και των χωρικών υδάτων. Μόνο τότε θα γνωρίζουμε ποιο είναι το εδαφικό δυναμικό της πρωτογενούς παραγωγής, ποιες οι εναλλακτικές χρήσεις τους, ποιες οι βέλτιστες εκμεταλλεύσεις τους, ποια η ανταγωνιστικότερη διάρθρωσή τους και ποια η καλύτερη αξιοποίησή τους.
Αυτή είναι, πράγματι, η βασική υποδομή. Ξέρουμε όλες τις περιπέτειες που είχε το Κτηματολόγιο παλαιότερα επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ. Τώρα έχει μπει σε ένα δρόμο από τις τελευταίες κυβερνήσεις της Νέας Δημοκρατίας. Αλλά η έγκαιρη ολοκλήρωσή του είναι πλέον ευθύνη της νέας κυβέρνησης. Και μόνο αν ολοκληρωθεί το Αγροτικό Κτηματολόγια θα μπορέσει η Γεωργική Πολιτική να κάνει το μεγάλο άλμα.
2. Η πλήρης καταγραφή του Ανθρώπινου Δυναμικού της Αγροτιάς. Ποιοι και πόσοι είναι οι κατ’ επάγγελμα αγρότες, ποιοι και πόσοι οι αποκλειστικά αγρότες, ποιοι και πόσοι οι ετερο-απασχολούμενοι.
Σήμερα οι στατιστικές του ΟΠΕΚΕΠΕ λένε ότι ο αγροτικός πληθυσμός είναι 930 χιλιάδες. Αλλά απ’ αυτούς, οι 414 χιλιάδες είναι ετερο-απασχολούμενοι. Από τους υπόλοιπους 516 χιλιάδες κυρίως αγρότες, οι 180 χιλιάδες είναι συνταξιούχοι, οι 70-80 χιλιάδες συμπληρώνουν το αγροτικό εισόδημα με άλλες ασχολίες και μόνο οι 250 χιλιάδες είναι αποκλειστικά, κατ’ επάγγελμα αγρότες.
Έτσι, ενώ το συνολικό μέγεθος του αγροτικού πληθυσμού εμφανίζεται πολύ υψηλό, γύρω στο 14% του ενεργού πληθυσμού της χώρας, οι πραγματικοί επαγγελματίες δεν ξεπερνούν το 4%. Και το αγροτικό εισόδημα είναι λίγο πάνω από το 3% του ΑΕΠ. Αλλά αν ληφθεί υπ’ όψιν η συμμετοχή του αγροτικού προϊόντος στη συνολική μεταποίηση (όπως συμβαίνει στα Ευρωπαϊκά λογιστικά πρότυπα) φτάνει το 13-14% του ΑΕΠ.
Από τους αριθμούς αυτούς προκύπτει, ότι ενώ η αγροτική παραγωγή δεν υστερεί σε ανταγωνιστικότητα σε σχέση με το σύνολο της Ελληνικής Οικονομίας, υστερεί ωστόσο σε συμμετοχή στο εισόδημα. Οι αγρότες αμείβονται κάτω απ’ όσα προσφέρουν.
Έτσι καταρρίπτονται τρείς ιδιαίτερα διαδεδομένοι μύθοι για τον αγροτικό τομέα:
-- Πρώτον, ότι οι αγρότες είναι, δήθεν, «πολλοί». Όπως προκύπτει οι επαγγελματίες αγρότες είναι περί το 4% του συνολικού ενεργού πληθυσμού. Σίγουρα δεν είναι πολλοί.
-- Δεύτερον ότι οι αγρότες έχουν, δήθεν, χαμηλή παραγωγικότητα. Όπως προκύπτει το 4% του ενεργού πληθυσμού παράγει το 3% του ΑΕΠ, αλλά έχει υψηλή συμμετοχή στο 13-14% ΑΕΠ, άρα δεν είναι χαμηλή η παραγωγικότητά τους σε σχέση με την υπόλοιπη οικονομία. Αν και η παραγωγικότητά τους είναι πράγματι χαμηλή σε σχέση με τον αγροτικό τομέα άλλων χωρών.
-- Τρίτον, ότι έχουν, δήθεν, «υψηλό εισόδημα». Όπως προκύπτει από τα στοιχεία, το εισόδημά τους είναι μικρότερο από το πληθυσμιακό ποσοστό τους και πολύ μικρότερο από τη συμμετοχή του προϊόντος τους στη συνολική Μεταποίηση. Μπορεί να υπάρχουν τεράστιες στρεβλώσεις στις αγορές αγροτικών προϊόντων, αλλά σίγουρα ο αγροτικός κόσμος δεν είναι «ευνοημένος εισοδηματικά». Αδικημένος είναι. Αυτό άλλωστε, δεν χρειάζεται να εντρυφήσει κανείς στις στατιστικές. Το δείχνει απλή σύγκριση ανάμεσα στις τιμές στο ράφι και τις τιμές στο χωράφι…
Αφού ξεκαθαρίσουμε τα όρια, την ποιότητα και την διάρθρωση των αγροτικών γαιών, καθώς και το μέγεθος και τη διάρθρωση του αγροτικού πληθυσμού – δηλαδή το Κτηματολόγιο και την Καταγραφή του Ανθρώπινου Δυναμικού που προχώρησαν επί διακυβέρνησης Νέας Δημοκρατίας – έχουμε τις βασικές υποδομές μιας συνολικής στρατηγικής για τον αγροτικό τομέα. Και μπορούμε να περάσουμε στο επόμενο βήμα, που είναι οι βασικές προτεραιότητες αυτής της στρατηγικής:
3. Τρίτο σημείο και υψίστη βασική προτεραιότητα, η εξυγίανση και ενδυνάμωση των Αγροτικών Συνεταιρισμών, του Συνεταιριστικού κινήματος. Το πρώτο πράγμα που εξετάζει μια παραγωγική στρατηγική είναι η διάρθρωση των εκμεταλλεύσεων. Πράγμα που αγγίζει τους Συνεταιρισμούς. Εδώ τα στοιχεία μας λένε ότι υπάρχουν 7000 πρωτοβάθμιοι συνεταιρισμοί σε όλη την Ελλάδα. Αλλά πόσοι απ’ αυτούς είναι ενεργοί με κανονικά οικονομικά αποτελέσματα; Ελάχιστοι! 80. Υπάρχει λοιπόν πρόβλημα…
Αυτό το γνωρίζουμε κι απ’ αλλού:
Τα προϊόντα που διακινούνται μέσω των αγροτικών συνεταιρισμών δεν ξεπερνούν στο σύνολο το όριο του 20% για να μπορέσουν να πάρουν επί πλέον κοινοτική επιδότηση στα επιχειρησιακά τους προγράμματα. Υπολογίζονται γύρω στο 15%. Κι αυτό από μόνο του λέει πολλά. Διότι ο Συνεταιρισμός αποτελεί τη βασική ασπίδα του παραγωγού απέναντι στο «μεσάζοντα». Κι αυτή η ασπίδα μοιάζει ιδιαίτερα αδύναμη.
Χωρίς την ριζική εξυγίανση των συνεταιρισμών, δεν μπορούμε να προχωρήσουμε σε αληθινή παραγωγική ανασυγκρότηση του Αγροτικού τομέα.
4. Τέταρτο σημείο, κι επίσης σημαντική προτεραιότητα μιας τέτοιας παραγωγικής στρατηγικής, είναι η ριζική ανασυγκρότηση υπηρεσιών του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης. Γιατί η σύγχρονη καλλιέργεια θέλει συνδρομή από την επιστήμη, την έρευνα, από εξειδικευμένος γεωπόνους που γνωρίζουν τις δυνατότητες της γης, της περιοχή και του κλίματος, από ειδικούς οικονομολόγους που παρακολουθούν τις αγορές και τις τάσεις τους, από ειδικούς γενετιστές που γνωρίζουν τις ποικιλίες και τους παραλλαγές τους, τους νέους σπόρους και τα πλεονεκτήματά τους, από κτηνιάτρους για την περίθαλψη των ζώων και την ασφάλεια των τροφίμων. Όλα αυτά δεν μπορεί να τα ξέρει ούτε ο παραγωγός μόνος του, ούτε καν ο Συνεταιρισμός. Είναι υπηρεσίες που, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, οφείλει να παρέχει το κράτος.
Και πρέπει να το πούμε, ότι επί διακυβέρνησης Νέας Δημοκρατίας, μπήκαν οι βάσεις για την αναβάθμιση των υπηρεσιών του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και στην γεωπονική συνδρομή για τον αγρότη και στην έρευνα. Μένουν βέβαια να γίνουν πολλά ακόμα. Αυτά πρέπει να προχωρήσουν. Γιατί απ’ αυτά εξαρτώνται όλα τα υπόλοιπα. Χωρίς σύγχρονη τεχνική και επιστημονική βοήθεια δεν μπορεί να υπάρξει σύγχρονη και ανταγωνιστική αγροτική παραγωγή.
5. Αναδιάρθρωση της εμπορίας για να κλείσει η φοβερή «ψαλίδα» τιμών, ανάμεσα στο παραγωγό και τον καταναλωτή, ανάμεσα «στο χωράφι και το ράφι». Αυτή η «ψαλίδα», είναι ταυτόχρονα το μεγάλο και πιο οδυνηρό «σύμπτωμα» της «ελληνικής νόσου» στον αγροτικό τομέα. Και ο παράγοντας που διώχνει τους αγρότες από το χωράφι και απογοητεύει όσους παραμένουν. Είναι ο μεγάλος εχθρός που πρώτο πρέπει να νικήσουμε.
Εδώ η εξυγίανση των Συνεταιρισμών, στην οποία ήδη αναφέρθηκα, θα βοηθήσει αναμφίβολα. Αλλά δεν αρκεί. Πρέπει να εξουδετερώσουμε και συμπεριφορές καρτέλ από πλευράς αλυσίδων διανομής, πρέπει να εξετάσουμε και ζητήματα εκσυγχρονισμού της Αγροτικής Πίστης, ώστε ο παραγωγός να μην νιώθει στριμωγμένος απέναντι στο μεσάζοντα και να δίνει το προϊόν του όσο-όσο, πρέπει να δούμε και νέες μορφές, όπως η Συμβολαιακή καλλιέργεια, που παρακάμπτει πλήρως το μεσάζοντα.
Το κλείσιμο της «ψαλίδας» τιμών, παραγωγού-καταναλωτή εξαρτάται αφενός από τους ίδιους τους παραγωγούς και τις συνεταιριστικές ενώσεις τους. Από την άλλη όμως, εξαρτάται και από διαρθρωτικές παρεμβάσεις του κράτους. Κι αυτές τις τελευταίες πρέπει να τις προωθήσουμε το συντομότερο. Ήδη επί διακυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας ξεκίνησε και προχώρησε η πρωτοποριακή για τα ελληνικά δεδομένα Συμβολαιακή καλλιέργεια. Αλλά πρέπει να γίνουν κι άλλα.
6. «Στροφή στην ποιότητα». Κεντρική Στρατηγική της Νέας Δημοκρατίας, έτσι κι αλλιώς - κι όχι μόνο στην Αγροτική παραγωγή - είναι πλέον η Στροφή στην Ποιότητα. Και κεντρικό σύνθημα το «Ανταγωνιστικότητα παντού». Η ανταγωνιστικότητα δεν είναι μόνο παραγωγικότητα, είναι και ποιοτική παραγωγή.
Ιδιαίτερα στην Ελλάδα με το ποικίλο ανάγλυφο και τους χιλιάδες ιδιαίτερους βιότοπους, με τις δικές τους ιδιαιτερότητες και τα δικά τους, μοναδικά στον κόσμο, ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα, η χώρα μπορεί να ειδικευτεί σε προϊόντα ποιότητας με ονομασία προέλευσης. Όπως επίσης και σε βιολογικά προϊόντα.
Που θα διεκδικούν επιτυχώς διέξοδο στις καλύτερες διεθνείς αγορές. Δεν έχουμε τα μεγέθη, ενδεχομένως να παράγουμε πολύ μεγάλες ποσότητες προϊόντων πολύ ευρείας κατανάλωσης για τα μεγέθη της διεθνούς αγοράς. Αλλά μπορούμε να προσφέρουμε μεγάλη ποικιλία εξαιρετικής ποιότητας προϊόντων με ονομασία προέλευσης.
Η στροφή στην ποιότητα συνδέεται και με ένα ακόμα, πιο εξειδικευμένο στρατηγικό στόχο: την παραγωγή εξειδικευμένων προϊόντων για ειδικά στοχευμένες αγορές. Κι αυτό με τη σειρά του θα επιτρέψει να γενικευθεί και η Συμβολαιακή καλλιέργεια. Πράγμα που θα συμβάλει πολύ στην απελευθέρωση του παραγωγού από τις πιέσεις και την τυραννία του «μεσάζοντα».
7. Μια ολοκληρωμένη στρατηγική αναγέννησης του αγροτικού τομέα χρειάζεται και ορισμένες άμεσα εφαρμόσιμες επιχειρησιακές κατευθύνσεις σε προϊόντα κλειδιά. Που θα δώσουν «ανάσες ανάπτυξης», άμεσα, σε μεγάλο μέρος των παραγωγών μας και θα συμπαρασύρουν σταδιακά το σύνολο του αγροτικού κόσμου με τη δύναμη του παραδείγματος. Τέτοιες επιχειρησιακές κατευθύνσεις σήμερα μπορούν να αναδειχθούν τρείς:
- η Αιγοπροβατοτροφεία, όπου υπάρχουν μεγάλα περιθώρια απορρόφησης από τη διεθνή αγορά της φέτας, που κατοχύρωσε πλέον την αποκλειστική ονομασία προέλευσης.
- η Ελαιοκομεία, όπου από τις 300 χιλιάδες τόνους ετήσια παραγωγή ελαιολάδου, συσκευάζονται και εξάγονται απευθείας από την Ελλάδα μόνο οι 20 χιλιάδες τόνοι. Ενώ 100 χιλιάδες τουλάχιστον εξάγονται χύμα και συχνά αναμιγνύονται – δηλαδή νοθεύονται - με κατώτερους τύπους λαδιού στο εξωτερικό, για να εξαχθούν μετά από εκεί ως ιταλικά ή ισπανικά προϊόντα. Η τυποποίηση και η ταυτοποίηση του λαδιού με προτεραιότητα την αυτοδύναμη εξαγωγή του ως ελληνικού προϊόντος, είναι στόχος που μπορεί πλέον να επιτευχθεί.
Δεν είναι δυνατό, σε ολόκληρο τον κόσμο να κερδίζει έδαφος η μεσογειακή διατροφή, η οποία στηρίζεται στο ελαιόλαδο, κι εμείς να μη μπορούμε ακόμα να εξαγάγουμε το λάδι μας, το οποίο είναι διεθνώς το ποιοτικά ανώτερο.
- τέλος η ιχθυοκαλλιέργεια η οποία έχει κι αυτή τεράστια περιθώρια ποσοτικής επέκτασης και ποιοτικής αναβάθμισης, με προορισμό την εγχώρια αλλά και τις διεθνείς αγορές.
Και για τους τρείς αυτούς τομείς, χρειάζεται να λυθούν άμεσα προβλήματα διάρθρωσης αγορών και μεταποίησης.
Αλλά δεν χρειάζονται χρονοβόρες διαδικασίες, δεν απαιτούνται μεγάλες επενδύσεις από την πλευρά του δημοσίου, απλά χρειάζεται το κράτος να οργανώσει να συντονίσει και να ξεμπλοκάρει. Τα υπόλοιπα μπορούν να τα κάνουν οι παραγωγοί, οι επενδυτές και οι αγορές.
Εδώ όμως, χρειάζεται ένα κράτος με στρατηγικό ρόλο, όχι ένας γραφειοκρατικός δαίδαλος που ανακόπτει κάθε παραγωγική πρωτοβουλία. Και στο σημείο αυτό επί διακυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας έγιναν αρκετά βήματα. Δεν βρισκόμαστε στο σημείο μηδέν. Αλλά αυτά που έγιναν δεν αρκούν. Άλλωστε, οι εξελίξεις είναι ραγδαίες. Πρέπει να γίνουν πολύ περισσότερα. Πρέπει να ανεβάσουμε τους ρυθμούς μας…
8. Ο κ. Σαμαράς εστίασε και στις συνέργειες:
- Συνέργειες ανάμεσα σε διαφορετικούς κλάδους. Ώστε να υπάρχει κοινή εξαγωγική πολιτική για συμπληρωματικά προϊόντα. Όπως κρασιά, τυριά, ελιές, αλλαντικά, όλα ποιοτικά και με ονομασία προέλευσης.
- Αλλά και συνέργειες του αγροτικού τομέα με τον Τουρισμό και τον Πολιτισμό. Εδώ άρχισε ήδη να διαδίδεται – και επεκτάθηκε πολύ επί διακυβέρνησης Νέας Δημοκρατίας – η πρωτοπόρα ιδέα του αγροτουρισμού. Όπου συνδυάζεται η επίσκεψη τουριστών σε ένα τόπο με την οργανωμένη προβολή των τοπικών προϊόντων. Οπότε η επίσκεψη των τουριστών στην Ελλάδα αποτελεί και ευκαιρία για προβολή όχι μόνο του φυσικού κάλλους που μπορούν να το κρατήσουν μόνον ως ανάμνηση όταν γυρίσουν στον τόπο τους, αλλά και για προβολή των ποιοτικών ελληνικών προϊόντων, που μπορούν να τα αναζητήσουν και να τα προμηθευθούν όταν επιστρέψουν στην πατρίδα τους.
Οι συνέργειες, γενικότερα, είναι εξαιρετικά δυναμική συνιστώσα και της παραγωγικότητας και της ανταγωνιστικότητας. Δυνατότητες για αποδοτικές συνέργειες υπάρχουν όπου υπάρχει μεγάλη ποικιλία.
Και η Ελλάδα είναι η χώρα που λόγω της τεράστιας ποικιλίας τοπίων, γαιών, τοπικού μικροκλίματος, φυσικού ανάγλυφου, ακτογραμμής και μεγάλων Πολιτιστικών θησαυρών, διαθέτει μεγάλα αποθέματα συνεργειών ανάμεσα σε πολλά προϊόντα και υπηρεσίες, από διαφορετικούς τομείς. Από αυτό το διαθέσιμο απόθεμα συνεργειών, η Ελλάδα μέχρι στιγμή έχει εκμεταλλευτεί ελάχιστες.
9. Η διαχείριση των υδάτινων πόρων. Είναι ασφαλώς, μείζων περιβαλλοντική προτεραιότητα, αλλά αφορά κυρίως την αγροτική παραγωγή. Αφού το μεγαλύτερο μέρος της κατανάλωσης νερού γίνεται από τη Γεωργία. Εδώ υπάρχουν έργα που πρέπει να γίνουν. Υπάρχουν υποδομές που πρέπει να δημιουργηθούν. Υπάρχει το ζήτημα της εξοικονόμησης νερού που πρέπει να αναδειχθεί σε υψίστη προτεραιότητα. Υπάρχει ο κίνδυνος της «ερημοποίησης» που πρέπει να αντιμετωπιστεί…
Αλλά υπάρχει και το μοναδικό, ελληνικό φαινόμενο των υποδομών και των μεγάλων έργων, που πρέπει απλώς να ολοκληρωθούν. Ή μάλλον, δεν πρέπει να εγκαταλειφθούν λίγο πριν τελειώσουν: Όπως το έργο του Αχελώου. Που έχει χρηματοδοτηθεί επί δύο δεκαετίες και πλέον, από κυβερνήσεις και του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας. Κάποτε η εξαγγελία της «εκτροπής του Αχελώου» υπήρξε προσφιλής και τακτικά επαναλαμβανόμενη συνήθεια του Ανδρέα Παπανδρέου ως Πρωθυπουργού, και σήμερα επί Πρωθυπουργίας του Γιώργου Παπανδρέου, το έργο αυτό σταματάει λίγο πριν ολοκληρωθεί! Κι αφού δαπανήθηκαν πολλά δισεκατομμύρια ευρώ…
Οι κάτοικοι του Θεσσαλικού κάμπου είναι ανάστατοι και με το δίκιο τους. Ζήτησαν να δουν τον Πρωθυπουργό, για να τον πείσουν να ξεμπλοκάρει αυτός το έργο που η κυβέρνησή του μπλόκαρε.
Σήμερα, από δω, από την Λάρισα καλώ τον Πρωθυπουργό να δει την Πανθεσσαλική Συντονιστική Επιτροπή για την εκτροπή του Αχελώου, όπως το έπραξα εγώ σήμερα το πρωί. Και να εισακούσει το αίτημά τους. Δεν έχει υψηλό κόστος. Αλλά θα έχει για τον τόπο πολύ μεγάλο όφελος.
Δεν απαιτεί θυσίες για να ολοκληρωθεί. Απαιτεί απλώς κοινή λογική για να το ξεμπλοκάρουν.
10.Αναδιαρθρώσεις καλλιεργειών: εδώ πρέπει να αποκαταστήσουμε την ευελιξία των παραγωγών, να στρέφονται σταδιακά η περιοδικά σε προϊόντα που εκμεταλλεύονται καλύτερα τα συγκριτικά πλεονεκτήματα του τόπου τους, έχουν μεγάλες αποδόσεις, εμπλουτίζουν τη γη τους και αξιοποιούν συνέργειες με άλλα προϊόντα ή ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα γειτονικών περιοχών. Δεν είναι εύκολο πράγμα η αναδιάρθρωση καλλιεργειών.
Και το αγροτικό σύστημα που θα αποκτήσει ευελιξία σε αυτόν τον τομέα έχει πολύ μεγάλη πιθανότητα όχι μόνο να σταθεί στα πόδια του, αλλά να αναπτυχθεί σε βάθος χρόνου. Όχι μόνο να δώσει μεγάλα εισοδήματα, αλλά να δώσει στους παραγωγούς και μεγάλη ασφάλεια προοπτικών για το μέλλον. Αρκεί να μην λέμε μόνον θεωρίες και λόγια κάθε φορά στον αγρότη και να του προσφέρουμε συγκεκριμένες λύσεις για συγκεκριμένες καλλιέργειες.
Στα πέντε χρόνια διακυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας έγιναν προσπάθειες σε όλους αυτούς τους τομείς και σημειώθηκαν θετικά βήματα προόδου στους περισσότερους. Ξεκίνησε η Συμβολαιακή Γεωργία, στηρίχθηκε η κρίσιμη πληθυσμιακά ομάδα των νέων αγροτών, διπλασιάστηκε το ποσό που διατίθετο για την Κτηνοτροφία, έγινε προγραμματισμός για τη διασφάλιση της ελάχιστης εγγυημένης τιμής στον Κανονισμό του ΕΛΓΑ, άνοιξε ο δρόμος για την Ολοκλήρωση του έργου του Αχελώου και προχώρησαν με γοργούς ρυθμούς τα έργα εκτροπής δαπανώντας περί τα 600 εκατομμύρια ευρώ. Για να μπλοκάρει ξανά το έργο επί των ημερών της σημερινής κυβέρνησης.
Ακόμα προχώρησε η Ίδρυση Διεπαγγελματικών Οργανώσεων κατά προϊόν και δυναμώθηκαν οι Ομάδες Παραγωγών.
Ο κ. Σαμαράς επισήμανε ότι η «Νέα Δημοκρατία αύξησε τον προϋπολογισμό του Προγράμματος Αγροτικής Ανάπτυξης «Αλέξανδρος Μπαλτατζής» στα 7,2 δισεκατομμύριο ευρώ, δηλαδή ενάμιση δισεκατομμύριο παραπάνω από τον αρχικό του Προϋπολογισμό. Αυτό το πρόγραμμα το μειώνει σήμερα το ΠΑΣΟΚ. Και παγώνει τα μέτρα βελτίωσης της Ανταγωνιστικότητας στον αγροτικό τομέα.
Όπως, με τρόπο απαράδεκτο, περιέκοψε δραματικά και την ενίσχυση των νέων αγροτών, κλείνοντας τα μάτια στο αύριο της ελληνικής γεωργίας.
Ακόμα η Νέα Δημοκρατία στάθηκε όσο μπορούσε στο πλευρό το αγρότη όταν χρειάστηκε. Όπως πέρσι, στις αρχές του 2009, όταν τους έδωσε έκτακτη ενίσχυση 500 εκατομμυρίων ευρώ από το μηχανισμό αποζημιώσεων, δηλαδή μέσω ΕΛΓΑ, για ζημίες της παραγωγής τους το 2008.
Μόνο από ΕΛΓΑ και ΠΣΕΑ οι Έλληνες αγρότες έλαβαν τα τελευταία πεντέμισι χρόνια πάνω από 2,7 δισεκατομμύρια ευρώ.
Δεν πρόλαβε η Νέα Δημοκρατία να κάνει όλα όσα ήθελε κι όλα όσα έπρεπε να κάνει.
Αλλά στο πλευρό των αγροτών στάθηκε. Δεν ξεφούσκωσε τα λάστιχα από τα τρακτέρ τους.
Ούτε τους έστειλε σπίτι τους με άδεια χέρια…».