Ο εορτασμός της Εργατικής Πρωτομαγιάς του 2010 βρίσκει τη χώρα μας στη δίνη της χειρότερης μεταπολιτευτικής κρίσης, γεγονός που καθιστά τον εορτασμό της επίκαιρο και τη συνέχιση των αγώνων αναγκαία. Ιδιαίτερα, οι νέοι άνθρωποι νοιώθουμε τρομερή απογοήτευση, λύπη και θυμό για την υπάρχουσα κατάσταση, τους υπαίτιούς της και το γεγονός ότι αναγκαστήκαμε να σταματήσουμε να ονειρευόμαστε. Ως νέα βουλευτής νοιώθω τρομερή ατυχία και οργή που, λόγω της σοβαρής κρίσης στη χώρα μας, δεν μου δίνεται η δυνατότητα να αξιοποιήσω την εκλογή μου όπως την είχα οραματιστεί. Εκ των πραγμάτων, είμαι υποχρεωμένη να συμπαραταχθώ στην πρώτη γραμμή με την κυβέρνηση που αναγκάστηκε να πάρει σκληρότατα μέτρα για τη διάσωση της χώρας από τη χρεωκοπία, και όχι μόνο. Όλοι εμείς, οι νέοι άνθρωποι, οφείλουμε να πειραματιστούμε και να μην επαναλάβουμε τα λάθη που μας οδήγησαν εδώ. Για αυτό συμπορεύομαι απόλυτα με τη λαϊκή απαίτηση να τιμωρηθούν οι υπαίτιοι όποιοι και αν είναι, όσο ψηλά κι αν βρίσκονται και στέρησαν από τη νέα γενιά το όραμα. Προσωπικά για εμένα, η εργατική Πρωτομαγιά και κάθε άλλος κοινωνικός, αγροτικός και εργατικός αγώνας συμβολίζει το όραμα. Και όποιος μας στερεί το όραμα μάς βρίσκει απέναντι!
