Υπάρχει πολύ περισσότερο νερό στο φεγγάρι, τουλάχιστον 100 φορές πιο πολύ, από όσο είχε ποτέ νομίσει οποιοσδήποτε επιστήμων. Βρίσκεται διάσπαρτο, βαθιά κάτω από την επιφάνεια της Σελήνης, σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική μελέτη, που εκτιμά ότι αν όλο αυτό το υπόγειο νερό βρισκόταν στην επιφάνεια, θα δημιουργούσε έναν ωκεανό βάθους ενός μέτρου που θα σκέπαζε όλο το φεγγάρι! Οι πρόσφατες αποστολές σκαφών στο δορυφόρο της Γης έδειξαν ότι υπάρχει παγωμένο νερό σε σκιερούς κρατήρες, καθώς και πάγος κάτω από τη σεληνιακή σκόνη.
Το νερό αυτό μπορεί να μεταφέρθηκε στο φεγγάρι από παγωμένους κομήτες και αστεροειδείς που προσέκρουσαν πάνω του. Όμως, η νέα μελέτη, υπό τον Φράνσις ΜακΚάμπιν του Ινστιτούτου Επιστημών Κάρνεγκι της Ουάσιγκτον, η οποία δημοσιεύτηκε στα "Πρακτικά" της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ (PNAS), σύμφωνα με το πρακτορείο Ρόιτερ και το BBC, δείχνει ότι υπάρχει πολύ περισσότερο νερό κι αυτό δεν έχει προέλθει από το διάστημα. "Στην πραγματικότητα, το νερό μπορεί να είναι πανταχού παρόν στο εσωτερικό της Σελήνης. Κακώς νομίζαμε επί 40 χρόνια ότι το φεγγάρι ήταν ξηρό", δήλωσε ο ΜακΚάμπιν. Μέχρι το 2008 οι επιστήμονες θεωρούσαν ουσιαστικά άνυδρη τη Σελήνη, αλλά από τότε νέα στοιχεία έρχονται να σκιαγραφήσουν μια πολύ διαφορετική -και πιο υγρή!- εικόνα για τη Σελήνη, με αποκορύφωμα τη νέα μελέτη. Σύμφωνα με τις νέες επιστημονικές εκτιμήσεις, οι οποίες βασίστηκαν σε νέα ανάλυση των δειγμάτων σεληνιακών βράχων που έφεραν στη Γη οι αποστολές "Απόλλων" στις δεκαετίες του ΄60 και του ΄70, η ποσότητα νερού κατ' ελάχιστον κυμαίνεται από 64 μέρη ανά δισεκατομμύριο έως 5 μέρη ανά εκατομμύριο, δηλαδή είναι τουλάχιστον τριπλάσια σε σχέση με τις προηγούμενες εκτιμήσεις. Όμως το νερό αυτό - ο όγκος του οποίου είναι δυόμισι φορές εκείνου που περιέχεται στις Μεγάλες Λίμνες της Β.Αμερικής- δεν είναι άμεσα προσβάσιμο, επειδή είναι ενσωματωμένο στο βραχώδες εσωτερικό του δορυφόρου, σε πετρώματα και μέταλλα. Οι περισσότεροι επιστήμονες πιστεύουν πλέον ότι η Σελήνη σχηματίστηκε, όταν ένα ουράνιο σώμα με το μέγεθος του Άρη προσέκρουσε στη Γη πριν από περίπου 4,5 δισ. χρόνια, εκτοξεύοντας σε τροχιά στο διάστημα, γύρω από τον πλανήτη μας, μεγάλες ποσότητες βραχωδών υλικών που σταδιακά συνενώθηκαν και αποτέλεσαν το φεγγάρι. Ένας ωκεανός μάγματος πιστεύεται ότι σχηματίστηκε στη διάρκεια αυτής της διαδικασίας μέσα στη Σελήνη και μερικά μόρια νερού διατηρήθηκαν (τα περισσότερα εξατμίστηκαν λόγω υψηλής θερμοκρασίας), καθώς το μάγμα ψύχθηκε και κρυσταλλοποιήθηκε. Όπως χαρακτηριστικά δήλωσε ο ΜακΚάμπιν, "είναι σαν να προσπαθεί να φτιάξει κανείς μια μη αλκοολούχα μπίρα. Όλο και λίγο αλκοόλ (σ.σ. εν προκειμένω νερό) θα μείνει στο τέλος".
