Από το antinews.gr !!
Όπως κάθε σύστημα εξουσίας, έτσι και ο “καραμανλισμός” είχε την ιεραρχία του. Τον αρχηγό στην κορυφή και μετά τους συμβούλους, τα στελέχη, τους στυλοβάτες, τα εξαπτέρυγα του (κι αυτός) και στο κάτω κάτω της σειράς το πόπολο, τον απλό οπαδό. Και όπως κάθε σύστημα εξουσίας, έτσι και ο “καραμανλισμός” ήταν ιστορικά πεπερασμένος. Γεννήθηκε μέσα σε συγκεκριμένες ιστορικές συνθήκες και η διαδρομή του ολοκληρώθηκε όταν αυτές οι συνθήκες άλλαξαν (τέλος μεταπολίτευσης, εξάντληση του πολυσυλλεκτικού – πελατειακού κομματικού συστήματος κλπ).Δεν θεωρούμε δηλαδή ότι η τραγική κατάληξη της διακυβέρνησης Καραμανλή ήταν μόνο το αποτέλεσμα “προσωπικών αδυναμιών”. Αυτές απλώς έκαναν πιο δραματικό και πιο καταστροφικό το τέλος μιας ολόκληρης εποχής....
Όπως όμως έγραφε και ο Κάρολος Μαρξ, η συνείδηση ωριμάζει πολύ αργότερα από την πραγματικότητα. Το παλιό αργεί να πεθάνει, συνυπάρχει για πολύ με το καινούργιο κλπ κλπ. Γι αυτό και οι παλιές ιδεολογίες καθυστερούν να ανταποκριθούν στα κελεύσματα των νέων συνθηκών και αργά ή γρήγορα καθίστανται αντιδραστικές. Το ίδιο συμβαίνει και με τα “συστήματα” που έχουν κτισθεί πάνω σε ιδεολογίες
Εξηγούνται λοιπόν οι αντιστάσεις των “καραμανλικών” στην εποχή Σαμαρά. Κι αν στο επίπεδο της βάσης τα πράγματα είναι πιο αγνά και γι αυτό οι αλλαγές πιο γρήγορες, σε επίπεδο κορυφής η αντίσταση είναι ισχυρότερη επειδή διαπλέκονται και προσωπικά συμφέροντα.
Γι αυτό έχουμε γράψει πολλές φορές για το καραμανλικό κατεστημένο που δεν πάει τον Σαμαρά. Και όταν λέμε “καραμανλικό κατεστημένο” δεν εννοούμε φυσικά τον ίδιο τον πρώην πρωθυπουργό (Ο Καραμανλής κλείνει τα σενάρια ΠΑΣΟΚ – ΛΑΟΣ), ούτε φυσικά τον απλό κόσμο της παράταξης.
Εννοούμε εκείνους που έγιναν κάποιοι προσφέροντας πολυετείς υπηρεσίες στον “καραμανλισμό”, αλλά τώρα βρέθηκαν χωρίς ρόλο και αναζητούν αιτίες για να διαφοροποιηθούν από τη νέα ηγεσία και να δείξουν έτσι ότι υπάρχουν ακόμα.
Διαβάστε το σημερινό άρθρο στην “Καθημερινή” του κ. Στάμου Ζούλα με τον τίτλο “Χωρίς το «διά ταύτα» η πολιτική Σαμαρά¨. Όπου ο συγγραφέας κάνει τον εξής εκπληκτικό συλλογιστικό ακροβατισμό: Αφού πρώτα επικρίνει τον Σαμαρά επειδή πολιτικοποίησε τις αυτοδιοικητικές εκλογές στη συνέχεια αυτοαναιρείται και αναφέρεται στο ενδεχόμενο “το προσκλητήριο Σαμαρά να έχει παλλαϊκή απήχηση και η Ν.Δ. να επιτύχει έναν εκλογικό θρίαμβο στην αναμέτρηση της 7ης Νοεμβρίου”. Στην περίπτωση αυτή, συνεχίζει το άρθρο, “το λογικό είναι να αξιώσει (ο Σαμαράς) άμεση προσφυγή στις κάλπες, με το αιτιολογικό ότι το ΠΑΣΟΚ απώλεσε τη λαϊκή εμπιστοσύνη. Ωστόσο, ο ίδιος, μόλις προ 15νθημέρου στη Θεσσαλονίκη, απέκλεισε το ενδεχόμενο αυτό”. Πράγμα το οποίο ο συγγραφέας θεωρεί αντιφατικό για να καταλήξει έτσι στο συμπέρασμα ότι ο Σαμαράς δεν είναι …υπεύθυνος πολιτικός
Με άλλα λόγια κατά τον κ. Ζούλα ο Σαμαράς δεν ασκεί αποτελεσματική αντιπολίτευση και δεν είναι …υπεύθυνος πολιτικός , επειδή δεν ζητά προσφυγή σε …πρόωρες εκλογές.
Αν έγραφε κάτι τέτοιο ένας νεοσσός της δημοσιογραφίας, ή ένας άπειρος μπλόγκερ, ούτε που θα μας απασχολούσε. Όμως ο κ. Ζούλας είναι παλαίμαχος της δημοσιογραφίας έχει διακριθεί σε αυτήν (όπως και άλλα μέλη της οικογένειας του) και ως εκ τούτου δεν δικαιούται να αγνοεί πράγματα που αντιλαμβάνεται ακόμα και κάθε πολίτης που δεν είναι “μέσα στα πράγματα”.
Ότι δηλαδή η ΝΔ βγαίνει από μια καταστρεπτική ήττα και δρα ακόμα σε ένα απαξιωτικό κοινωνικό περιβάλλον. Και ότι καθήκον ενός πολιτικού “που δεν είναι Παπανδρέου, αλλά σοβαρός” είναι να συγκροτήσει πρώτα αυτή την παράταξη ιδεολογικά, οργανωτικά και πολιτικά και μετά να κλιμακώσει την στρατηγική του. Και ότι το ζητούμενο δε είναι η επάνοδος απλώς της ΝΔ στην εξουσία, αλλά μια Νέα Μεταπολίτευση για μια νέα Ελλάδα, στόχος που απαιτεί την συγκρότηση ενός ισχυρού μπλοκ κοινωνικών δυνάμεων που θα την στηρίξουν. Στην μάχη αυτή οι επερχόμενες εκλογές είναι μόνο ένας σταθμός, του οποίου την έκβαση δεν μπορεί να προδικάσει κανείς. Και αν ακόμα μπορούσε, θα ήταν ανόητο να αποκαλύψει απο τώρα ποιά θα είναι τακτική του.
Στην πραγματικότητα, ο κ. Ζούλας προτείνει στον Σαμαρά να γίνει ένας …Παπανδρέου που δεν σταμάτησε στιγμή να ζητά νέα εκλογική αναμέτρηση, μετά τις εκλογές του 2007. Νομίζει μήπως ότι είναι πολύ δύσκολο να βρει ο Σαμαράς έναν “Ρουσσόπουλο” και να αρχίσει τα εκλογικά πυροτεχνήματα προς άγραν ψήφων; Δυστυχώς όλοι γνωρίζουν σήμερα ότι αυτές οι επικοινωνιακές τακτικές συνέθλιψαν και τη ΝΔ και το κεφάλαιο της που λεγόταν “Καραμανλής”. Αυτές οι τακτικές και οι πρακτικές και εισηγήσεις των “καραμανλικών” σοφών και συμβούλων.
Αλλά είπαμε, δεν θα μας απασχολούσε το συγκεκριμένο άρθρο αν δεν υπογραφόταν από έναν δημοσιογράφο που θεωρείται και είναι εκπρόσωπος της “καραμανλικής σχολής”. Και αν και από αυτό το άρθρο όπως και από άλλα γεγονότα δεν σχηματίζαμε την εντύπωση ότι ανάμεσα στα διάφορα κατεστημένα που ούτε πήγαν, ούτε θα πάνε ποτέ τον Σαμαρά, είναι κι αυτό ορισμένων “καραμανλικών”.
Αλλά το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω. Και όπως έχουμε ξαναγράψει αυτές οι νοοτροπίες αδικούν κυρίως τον ίδιο τον Καραμανλή. Επειδή δεν εκφράζουν καμιά πολιτική, ή κοινωνική ανάγκη. Αλλά μόνον την αγωνία κάποιων. communenews.blogspot.com