Ο Περικλής Γκιόλιας, ο αδελφός του δολοφονημένου Σωκράτη, λύνει τη σιωπή του...
Τρεις μήνες μετά τη δολοφονία Γκόλια ο αδελφός του μιλάει για πρώτη φορά, μεταφέρει τη δική του εκδοχή για τους δράστες και τα κίνητρα της δολοφονικής επίθεσης, δηλώνει βέβαιος ότι οι δράστες δεν ήταν τρομοκράτες και απαντάει σε όσους δεν δίστασαν να επιτεθούν στον νεκρό την επόμενη της δολοφονίας.Ακολουθούν τα σημαντικότερα σημεία της συνέντευξης που δημοσιεύει σήμερα το Πρώτο Θέμα.
- Έχουν περάσει τρεις μήνες από τη δολοφονία του αδελφού σου. Ποιες είναι οι σκέψεις σου;
Δύσκολες στιγμές, ο Σωκράτης μας λείπει, λείπει στην οικογένειά του, λείπει στους φίλους του. Πραγματικά είχε πολλούς που τον αγαπούσαν. Σε τέτοιες στιγμές, όμως, οφείλουμε να ομολογήσουμε την πίστη μας, την εμπιστοσύνη μας στον Θεό και τα σχέδιά του. Τρεις μήνες μετά συνεχίζω να βιώνω την παρουσία του Θεού στη ζωή μας. Οι σκέψεις μου πλέον είναι πολύ γαλήνιες και ειρηνικές. Εύχομαι πραγματικά ο Θεός να τους συγχωρήσει, να καταλάβουν το λάθος τους, μα πάνω απ’ όλα να μην τιμωρηθούν αθώοι.
- Πώς έμαθες την είδηση της δολοφονίας;
Δεν είναι εύκολο να αποτυπωθούν με λόγια τέτοιες στιγμές…
- Έχεις σκεφτεί τι του είπαν τελικά εκείνη τη νύχτα και τον έπεισαν να κατέβει;
Μου έχουν περάσει διάφορα σενάρια από το μυαλό αλλά προσπαθώ να μην το πολυσκέφτομαι γιατί ό,τι και αν του είπανε, αν δεν επέτρεπε ο Θεός, δεν θα κατέβαινε κάτω στις 5.20 το πρωί για να συναντήσει τους δολοφόνους του. Πιστεύω όμως ότι το επέτρεψε, γιατί ο μαρτυρικός τρόπος θανάτου ήταν τελικά για τον Σωκράτη διαβατήριο αγιασμού.
- Πιστεύεις ότι ήταν τρομοκρατική επίθεση;
Για ατύχημα, να το συζητήσω, για τρομοκρατική επίθεση, όμως, όχι. Είναι πιο πιθανό το σενάριο για μένα να πέρασαν τυχαία τρεις οπλισμένοι την ώρα που ο αδελφός μου κατέβαινε για πρωινή βόλτα και κατά λάθος να εκπυρσοκρότησαν τα όπλα παρά το σενάριο της τρομοκρατικής ενέργειας.
- Πώς κρίνεις εσύ, ένας άνθρωπος που δεν ανήκεις στη δημοσιογραφική πιάτσα, την αντίδραση ορισμένων συναδέλφων του;
Κατ’ αρχάς ορισμένοι είχαν όντως την κλασική αντίδραση που συνηθίζεται στις «πιάτσες». Παρ’ όλα αυτά, δεν νομίζω ότι είναι ακριβές να αναφερόμαστε σε δημοσιογραφική πιάτσα όσο σε δημοσιογραφική κοινότητα, γιατί βασικό χαρακτηριστικό της κοινότητας είναι η ανάγκη των μελών της να ταυτίζονται με την άποψη των ισχυρών. Ο άνθρωπος, ως μέλος, έχει συνδέσει τη διαφωνία με την περιθωριοποίηση που δεν μπορεί να αποδεχτεί ως κοινωνικό ον. Γι’ αυτό είναι δύσκολο για κάποιον να πάει κόντρα στο ρεύμα.
- Είχε γίνει ποτέ κάτι που τον ανησύχησε; Σου είχε πει ποτέ ότι φοβάται κάποιον;
Σε λογικό πλαίσιο είχε εκφράσει ακόμα και δημοσίως κάποιες ανησυχίες, αλλά ουσιαστικά δεν ήταν ο τύπος του ανθρώπου που φοβόταν και, πολύ περισσότερο, δεν υπήρχε περίπτωση να δειλιάσει μπροστά σε οποιαδήποτε απειλή. Επί της ουσίας, όμως, όταν δεν σε φοβίζει ο θάνατος, δύσκολα θα σε φοβίσει κάτι άλλο και δεν νοείται ο χριστιανός να φοβάται τον θάνατο! Παραφράζοντας τον Καζαντζάκη, θα πω ότι ο αυθεντικός χριστιανός «ελπίζει στον Θεό, φοβάται τον Θεό, είναι ελεύθερος».
- Εσύ έγραφες στο troktiko;
Ενημερωνόμουν από αυτό, λίγες φορές μάλιστα είχα στείλει και εγώ κείμενα, όπως έστελναν, φαντάζομαι, και χιλιάδες άλλοι, αλλά δεν είχα τη δυνατότητα και τον χρόνο να γράψω. Στο μόνο που μπορώ να πω ότι συνέβαλα, στις αρχές του 2009, όταν πλέον είχε γίνει πολύ δημοφιλές, ήταν η διεκπεραίωση της εμπορικής κατοχύρωσης του ονόματος troktiko, μια και ο Σωκράτης ήταν εκτός από τις λογικές της αγοράς και δεν είχε μπει στη διαδικασία να το κατοχυρώσει. Newsbeast.gr