Η εξέγερση του Πολυτεχνείου σηματοδότησε την οριστική ρήξη με το προδικτατορικό πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό κατεστημένο και την απαρχή μιας πολιτικής αναγέννησης στη χώρα που ανέδειξε στο δημόσιο βίο νέες πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις.
Τριανταεπτά χρόνια μετά, στη δίνη μιας παγκόσμιας κρίσης, οι νεοφιλελεύθερες δυνάμεις επιχειρούν να θέσουν υπό αμφισβήτηση τα κοινωνικά, οικονομικά, πολιτικά και ιδεολογικά κεκτημένα.
Όμως, τα ιδεολογικά και πολιτικά προτάγματα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, που σηματοδότησε το «Ψωμί - Παιδεία – Ελευθερία» προσλαμβάνουν νέο περιεχόμενο και είναι, όσο ποτέ άλλοτε, επίκαιρα.
Οι προοδευτικές δυνάμεις έχουν το ιστορικό καθήκον να αγωνιστούν για μια ανάπτυξη που θα έχει επίκεντρο τον άνθρωπο, δημοκρατία απαλλαγμένη από τις εξαρτήσεις ποικιλώνυμων συμφερόντων και κυρίως, νέες κοινωνικές ανατροπές.
Ανατροπές, στην πρωτοπορία των οποίων βρίσκεται πάντα η νέα γενιά…..
Ο αγώνας για την αντιμετώπιση των προκλήσεων της νέας εποχής, συνδέεται με την μάχη για την ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής και αλληλεγγύης, για την κατάκτηση της ισονομίας και ισοπολιτείας, για την οικοδόμηση της ανοιχτής, δίκαιης κοινωνίας, που δίνει ίσες ευκαιρίες στα μέλη της, που διανέμει δίκαια τον παραγόμενο πλούτο, που σέβεται το διαφορετικό, που απορρίπτει το ρατσισμό και την ξενοφοβία, που στηρίζει τους αδυνάτους και εγγυάται την ουσιαστική αλληλεγγύη μεταξύ των γενεών.
Συνδέεται με ένα σύμφωνο αφοσίωσης στη μάχη απέναντι στην διαφθορά και την διαπλοκή, για την κατάκτηση της αυτονομίας της πολιτικής και των πολιτικών, απέναντι σε εξωθεσμικά κέντρα και οικονομικά συμφέροντα.
Ένα νέο σύμφωνο, με στόχο την οικονομική ανόρθωση της χώρας και την πολιτική απαλλαγή από ένα σύγχρονο διεθνές «διευθυντήριο» που υπονομεύει τα δικαιώματα των εργαζομένων και ευνοεί τους λίγους έναντι των πολλών.