Οι δημοσιογράφοι που θα έπρεπε να είναι οι ηγέτες της επανάστασης κόντρα στην απαξίωση της προσωπικότητας του Έλληνα πολίτη, αντί να είναι οι φάροι του φωτός και της ελπίδας κόντρα στη μεθοδευμένη κατάθλιψη που επιβάλλει το σύστημα των φλώρων που διαφεντεύουν τις τύχες μας, έχουν γίνει κότες λυράτες και ρίχνουν την αιτία της κατάντιας τους στον Πάνο Σόμπολο, στον τελευταίο τροχό της αμάξης. Αλίμονο αν είσαι δημοσιογράφος με αξιοπρέπεια και δύναμη ψυχής, παλικαριά και γενναιότητα και περιμένεις να σε σώσει ο Σόμπολος. Είναι ντροπή των χιλιάδων δημοσιογράφων να ρίχνουν τις ευθύνες τους στον Πάνο-ανύπαρκτο-Σόμπολο και στους υπόλοιπους τραχανοπλαγιάδες- εργατοπατέρες πάσης φύσεως. Αλλά σ ένα κλάδο με τόσους βολεμένους κηφήνες στο Δημόσιο, με τόσα τσιράκια των εργοδοτών σε κάθε δημοσιογραφικό μαγαζί, με τόσους χαφιέδες πάσης φύσεως, με τόσα φοβισμένα ανθρωπάκια-τι να περιμένει κανείς;….
Όσο κι αν μας ενοχλεί, ο μόνος που αντιστέκεται στον ξιπασμό είναι ο Γιάννης Πρετεντέρης. Ήταν ο Πρετεντέρης αυτός που γελοιοποίησε τον Παπακωνσταντίνου στην «Ανατροπή». Είναι ο Πρετεντέρης αυτός που σαρκάζει τις ανύπαρκτες ηγεσίες μας κάθε βράδι στο κεντρικό δελτίο του Mega. Και είναι μαγκιά του Πρετεντέρη που ενώ θα μπορούσε να το βουλώσει αμειβόμενος πλουσιοπάροχα από το σύστημα, εξακολουθεί να τα χώνει διαρκώς. Τι αποτέλεσμα είχαν άραγε οι κινητοποιήσεις των δημοσιογράφων; Φοβήθηκε λένε ο Ψυχάρης. Απίδια μάντολες. Απλά όσους είναι να φάει θα τους φάει σιγά-σιγά. Προφανώς εκείνοι που μιλάνε για φόβο, δεν ξέρουν τι σημαίνει φόβος. Δεν ξέρουν τι σημαίνει φόβος, αν μ εννοείς. Ο φόβος είναι μεγάλη υπόθεση για να τον αναλώνεις δίχως φειδώ και σύνεση. Ο φόβος που πρέπει να προκαλέσουν οι δημοσιογράφοι στους εργοδότες τους, θα πρέπει να είναι ψυχολογικός . Η ψυχολογική βία είναι μια αποτελεσματική βία. Και κυρίως είναι μια μη αντιμετωπίσιμη από το σύστημα βία. Δεν κερδίζεις τίποτα αν απεργείς στα μέσα της εβδομάδας και την επόμενη επιστρέφεις στη δουλειά με σκυμμένο το κεφάλι σαν πρόβατο. Βία για παράδειγμα είναι να εξαφανισθούν οι δημοσιογράφοι από τα γραφεία τους για δυο ολόκληρες εβδομάδες. Να εξαφανισθούν δίχως προειδοποίηση, δίχως μεγαλοστομίες και απειλές. Δίχως ν ανοίξει ρουθούνι. Βία είναι να μην μπορέσουν οι άθλιοι νταβατζήδες-εργοδότες να βγάλουν τις εφημερίδες τους για 15 μέρες. Να μην μπορέσουν για 4 Κυριακές να βγάλουν τις εβδομαδιαίες εκδόσεις τους, από τις οποίες έχουν τη κονόμα. Βία είναι αθόρυβα μέσα σε 10 λεπτά ν αδειάζουν οι δημοσιογραφικές αίθουσες. Βία είναι η απρόσμενη αντίδραση που θα τους τσακίσει ψυχολογικά. Άλλωστε ρε μαλάκες, οι εκδότες –καναλάρχες είναι μια χούφτα ανθρωπάκια. Ούτε καν 10 δεν είναι. Είναι ντροπή για τους χιλιάδες δημοσιογράφους να μην διαθέτουν τα πνευματικά προσόντα και τη διαύγεια του νου ώστε να μεθοδεύουν την ειρηνική εξόντωση των άθλιων εργοδοτών τους. Μια τέτοια ψυχολογική βία, θα πρέπει να είναι και η απάντηση του λαικού κινήματος απέναντι στους νέους δυνάστες του. Μόνο που θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι να καταβάλουμε το αντίτιμο, δίχως μικροαστικά άλλοθι και φοβίες του στυλ «θα πεινάσουν τα παιδιά μου», «έχω υποχρεώσεις, δάνεια…» και παρόμοιες παπαριές. Η ψυχολογική βία των πολιτών-όλων μας-απέναντι στον κατοχικό στρατό που έχει σαν όπλο του αυτή ακριβώς τη βία, θα πρέπει να είναι η πληρωμή με το ίδιο νόμισμα. Αν μ εννοείς… kourdistoportocali
