Ζευγάρια με πολύχρονους δεσμούς που βλέπονται σχεδόν σε καθημερινή βάση να μη ζουν μαζί, αλλά ο καθένας στο σπίτι του.
Και μη σκεφθείτε ότι ανήκουν σε μια συγκεκριμένη ηλικιακή ομάδα ή καθορισμένο κοινωνικό επίπεδο.
Οι ερευνητές που διεξήγαν τη σχετική έρευνα, εντόπισαν τέσσερις τύπους ατόμων που επέλεξαν αυτόν τον τρόπο ζωής.
Είναι οι κάτω των 25 χρόνων, χωρίς παιδιά και χωρίς να έχουν περάσει από τα δεσμά του γάμου, οι μεταξύ 25 και 34 χρόνων που υπήρξαν σε δεσμούς ντε φάκτο, δεν έχουν όμως παιδιά ούτε και γάμο στο… παθητικό τους, οι γονείς που είναι μόνοι, συνήθως άνω των 30 χρόνων, οι περισσότεροι των οποίων είναι διαζευγμένοι και με ένα τουλάχιστον παιδί και οι μεγαλύτεροι, άνω των 45 χρόνων, οι οποίοι έχουν δοκιμάσει το γάμο και τα συν αυτώ.
Η εν λόγω έρευνα την οποία διεξήγαγε το Αυστραλιανό Ινστιτούτο Μελετών Οικογενειών, αποκαλύπτει ότι 24% από το σύνολο των ατόμων που επίσημα θεωρούνται μόνοι, στην πραγματικότητα έχουν δεσμό.
Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν στοιχεία από μία άλλη έρευνα στην οποία για πρώτη φορά οι ερωτώμενοι έπρεπε να απαντήσουν αν είχαν κάποιο σταθερό δεσμό.
Ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός ότι αυτού του είδους οι δεσμοί κερδίζουν με ταχείς ρυθμούς έδαφος και στο εξωτερικό.
Σύμφωνα με τους εμπειρογνώμονες, το φαινόμενο ενδέχεται να οφείλεται στην αύξηση του αριθμού των διαζυγίων, στο ότι οι άνθρωποι σήμερα ζούνε περισσότερο, επομένως αυτού του είδους οι δεσμοί τους ταιριάζουν περισσότερο.
Τα νεότερα ζευγάρια, σύμφωνα με την έρευνα, δήλωσαν ότι σχεδιάζουν να ζήσουν μαζί στα επόμενα τρία χρόνια και μετά, σε κάποιο στάδιο να παντρευτούν.
Από την ίδια έρευνα προκύπτει ότι η κοινωνική πίεση στα ζευγάρια σήμερα να ζήσουν μαζί ή να παντρευτούν δεν είναι όσο δυνατή ήταν πριν.
Το αντίθετο, μάλιστα, υπάρχει μια κοινωνική προτροπή, θα έλεγε κανείς, να μη συζήσουν.