Εγώ που είμαι ανώνυμος blogger και που χαρακτηρίζομαι λαϊκιστής, συνωμοσιολόγος, ρουφιάνος και εκβιαστής κατά τα λεγόμενα σας σε πρόσφατη συνέντευξη στην Καθημερινή..
Ενώ εσείς αγαπητέ αντιπρόεδρε της κυβέρνησης που χρησιμοποιήσατε και χρησιμοποιείτε τα επώνυμα ΜΜΕ για να ανοίξετε την κερκόπορτα της χώρας και να βρείτε την δίοδο πίσω από τις Θερμοπύλες για να φέρετε την τρόϊκα στη χώρα αυτού του ανώνυμου blogger, είστε λαμπρό παράδειγμα προς μίμηση.
Εσείς αγαπητέ κύριε Πάγκαλε, οι επώνυμοι Αρτέμηδες Μάτσες και οι Δήμοι Σταρένιοι των κρατικών και ιδιωτικών ελεγχόμενων μέσων είστε οι φορείς, οι φτερωτοί Ερμήδες της αλήθειας που αφού κατά κάποιο περίεργο τρόπο χάσατε τα λεφτά που υπήρχαν, φράση που σας έδωσε την νίκη στις εκλογές όταν οι "ανώνυμοι ρουφιάνοι" φώναζαν για το κόλπο που είχε στηθεί από νωρίς με το ΔΝΤ και τα προσφιλή χρηματοπιστωτικά ιδρύματα τύπου GS, ήλθατε κάτω από το υπέρλαμπρο φως της αλήθειας σας και τα παίρνετε από τους συνταξιούχους, του μισθωτούς, τις μικρομεσαίες και τους αγρότες.
Αυτοί που αφού απαξίωσαν τα μεγάλα σκάνδαλα -τα μεγαλύτερα της αντιπολίτευσης- της Ζίμενς, των υποβρυχίων και των άλλων εξοπλισμών χρησιμοποιώντας ειδήσεις τύπου παπαγαλάκι και αποπροσανατολισμού, παλεύουν να μας κάνουν υπερήφανους για τις επιλογές σας.
Αυτοί που διαφημίζουν την πραγμάτια τους, ήτοι τα DVD, τα CD, τις διακοπές και δεν ξέρω και εγώ τι άλλο, για να προωθήσουν "ειδήσεις".
Ναι κύριε Πάγκαλε, αποδέχομαι και εγώ ως ιστοχώρος την πρόσκληση για έναν ανοιχτό διάλογο όπου και όποτε θέλετε, σε όποιο ΜΜΕ θέλετε (χωρίς κρατικοδίαιτους δημοσιογράφους).
Η επιλογή για να λάμψει η αλήθεια σας, ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΗ ΣΑΣ. Στο κάλεσμα σας θα ανταποκριθώ έχοντας όλα σας τα δημοσιεύματα για να συζητήσουμε και να με πείσετε για τους χαρακτηρισμούς σας. Εκτός αν αυτό ενέχει ρίσκου αποκαλύψεων.
Απόσπασμα δημοσίευσης της συνέντευξης
Η ενημέρωση και οι εφημερίδες στην εποχή των blogs
Tου Θεόδωρου Πάγκαλου*
"Εχει πλέον ζωτική σημασία να ανοίξει ένας δημόσιος διάλογος για ένα θέμα που απειλεί τη δυνατότητα ελεύθερης έκφρασης, αλλά και κριτικής της εξουσίας και συνεπώς τον χαρακτήρα και το μέλλον της Δημοκρατίας μας.
Τα ανώνυμα blogs είναι σαν να γράφεις νύχτα στους τοίχους ένα καινούργιο σύνθημα κάθε 10 λεπτά, χωρίς να σε βλέπει κανείς και χωρίς, φυσικά, να υπογράφεις. Αυτή, ακριβώς, η ανωνυμία μετέτρεψε τα blogs από έμβλημα της ελευθερίας της έκφρασης και αδιαμεσολάβητης επικοινωνίας, στο απόλυτο σύμβολο του πιο ακραίου λαϊκισμού και συνωμοσιολογίας. Οσο πιο απίθανη, όσο πιο μυστικιστική, όσο πιο παράλογη, όσο πιο πολύ απευθύνεται στους πιο ανομολόγητους φόβους του ασυνείδητου, τόσο πιο μεγάλες πιθανότητες έχει μια θεωρία συνωμοσίας να εξαπλωθεί σε χιλιάδες mail μέσω της μεθόδου chain-mails.
Η ανωνυμία των blogs δικαιολογείται με το επιχείρημα του φόβου: ο απλός πολίτης γράφει ανώνυμα γιατί (υποτίθεται ότι) η εξουσία καραδοκεί για να τον κυνηγήσει. Ετσι καλλιεργείται η ρουφιανιά και καθαγιάζεται η μαύρη κουκούλα. Οποιοσδήποτε μπορεί ανώνυμα να γράφει ό,τι θέλει χωρίς να έχει καμία ευθύνη ούτε γι’ αυτό που γράφει ούτε για τον τρόπο που το γράφει. Ο δημόσιος λόγος των blogs είναι ο χειρότερος βιαστής της ελληνικής γλώσσας. Εξαντλείται, πολλές φορές, στα βασικά ρήματα (κατά προτίμηση όσα έχουν σχέση με σεξουαλικές πράξεις) και τις συνήθεις βρισιές. Loutraki One