Του Οδυσσέα Βουδούρη Βουλευτή ΠΑΣΟΚ Μεσσηνίας
Παρακολουθώντας το κεντρικό δελτίο της ΝΕΤ στις 20 Απριλίου, συνειδητοποίησα με οξύ τρόπο το βασικό έλλειμμα της Κυβέρνησής μας. Στο δελτίο αυτό, πρώτο θέμα επί τουλάχιστον 15' ήταν οι δηλώσεις του κ. Πάγκαλου σχετικά με τα όσα είπε, ή δεν είπε για την τεμπελιά των Ελλήνων. Για πάνω από ένα τέταρτο η κ. Στάη έδινε τον λόγο στον Αντιπρόεδρο της Κυβέρνησης για να εξηγήσει πως, μετά από τον ΣΥΡΙΖΑ, μπήκε στο στόχαστρο της ΝΔ, πως έγινε κεντρικός στόχος της αντιπολίτευσης, πως είναι υπερήφανος γι' αυτό κλπ.Αν ο κ. Πάγκαλος ήταν ένας απλός βουλευτής, θα επρόκειτο μόνο για ένα ατόπημα της κρατικής τηλεόρασης, η οποία ενδίδει στην εύκολη αύξηση της τηλεθέασης αντί να ενημερώνει τους πολίτες για τα φλέγοντα θέματα, τα οποία δυστυχώς δεν λείπουν στην παρούσα περίοδο. Ο κ. Πάγκαλος όμως είναι αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης. Η Κυβέρνηση έχει ένα σοβαρό έργο να αναδείξει, το οποίο σίγουρα δεν επιτυγχάνεται μέσα από το σήριαλ των προσωπικών αντιπαραθέσεων που προκαλεί, δικαιολογημένα ή μη, ο κ. Πάγκαλος. Και συνεπώς το ατόπημα δεν είναι της ΝΕΤ, αλλά της ίδιας της Κυβέρνησης, η οποία αντί να κλείσει το θέμα με ένα λακωνικό και κατηγορηματικό (ενδεχομένως και ειρωνικό) ανακοινωθέν διάψευσης, το ανακυκλώνει στέλνοντας τον Αντιπρόεδρο να ρίξει λάδι στις φωτιές που ο ίδιος περιοδικά ανάβει. Σέβομαι τους αγώνες του κ. Πάγκαλου, φίλου και συναγωνιστή του πατέρα μου κατά της Χούντας. Είναι όμως πλέον κοινός τόπος ότι οι χαμηλοί τόνοι εκ μέρους του, θα ήταν μεγάλη ανακούφιση για την Κυβέρνηση.
Και έρχομαι στο κρίσιμο θέμα, για το οποίο τα επεισόδια με τον Αντιπρόεδρο είναι μόνο το αποκαλυπτικό στοιχείο. Είναι γεγονός ότι η Κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου έχει κάνει σε ενάμισι χρόνο περισσότερες μεταρρυθμίσεις και τομές, μεγάλες και μικρές, απ' όσες έγιναν επί δεκαετίες. Από τη μεταρρύθμιση της τοπικής αυτοδιοίκησης μέχρι την ανάπλαση της παραλίας της πρωτεύουσας, από την ηλεκτρονική συνταγογράφηση μέχρι την άρση του «καμποτάζ» στην κρουαζιέρα, από την ανάκτηση της διεθνούς αξιοπιστίας μέχρι την αποκατάσταση του ΑΣΕΠ κλπ. Δεν καταφέρνει όμως να αναδεικνύει αυτό το έργο και αδυνατεί να πρωτοστατήσει στον καθορισμό της επικοινωνιακής ατζέντας.
Και διαπιστώνεται εδώ ένα τρομερό παράδοξο. Όπως είναι γνωστό, δεν συγκαταλέγομαι στους θαυμαστές της γκρίζας πενταετίας του κ. Καραμανλή. Οφείλω όμως να αναγνωρίσω την άριστη επικοινωνιακή διαχείριση του «τίποτα», που της επέτρεψε, επί σειρά ετών, να επιβάλει τη δική της ατζέντα στην πολιτική.
Γράφω αυτές τις γραμμές με μια δόση απόγνωσης αλλά και με μια μεγαλύτερη δόση ελπίδας. Αν η Κυβέρνησή μας καταφέρει στοιχειωδώς να καλύψει το επικοινωνιακό της έλλειμμα, πολλά μπορούν να γίνουν.