Αγαπητοί Σύντροφοι,
Η συνάντηση της 15ης Μαΐου έχει μια ιδιαίτερη σημασία καθώς ζούμε μια περίοδο έντονης οικονομικής κρίσης ,στην οποία εδράζει πολιτική σύγχυση, αβεβαιότητα, ακόμα και πολιτικός αποπροσανατολισμός. Αυτή η πολιτική κρίση αφορά το Πασοκ, αλλά και όλο τον ευρύτερο δημοκρατικό και αριστερό χώρο. Είναι συνεπώς αυτονόητο ότι θα ήθελα να συμμετάσχω και εγώ σε αυτή την συζήτηση. Δυστυχώς ανειλημμένες υποχρεώσεις, που δεν μπόρεσα να αναβάλω λόγω των πολύ περιορισμένων περιθωρίων που μας άφησε η ανακοίνωση της συνάντησης, με κρατούν μακριά σας. Έχοντας όμως υπόψη τη σπουδαιότατα αυτής της εκδήλωσης, θα ήθελα να καταθέσω γραπτώς ορισμένες σκέψεις.Πρώτο μέλημα: να σωθεί η πατρίδα από το οικονομικό ναυάγιο
Οι προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε σήμερα αρθρώνονται σε δυο επίπεδα. Το πρώτο είναι άμεσο: να σωθεί η πατρίδα μας από το ναυάγιο με το οποίο την απειλεί η οικονομική κρίση. Η κατεύθυνση που έχει χαράξει ο Πρωθυπουργός είναι η σωστή. Η υλοποίηση αυτής της πολιτικής απαιτεί όμως μια δραστική επιτάχυνση των μεταρρυθμίσεων. Απαιτεί πάνω απ' όλα ρίξεις με συνήθειες και κατεστημένα δεκαετιών. Η δυσκολία αυτών των ρήξεων έγκειται στο γεγονός ότι έχουμε και εμείς, ως κόμμα εξουσίας, μέρος ευθύνης για τις νοσηρές καταστάσεις που έχουν δημιουργηθεί μετά την πτώση της δικτατορίας. Συνεπώς πρέπει να υλοποιήσουμε ρήξεις, που σχετίζονται και με δικές μας πρακτικές. Σήμερα το κρίσιμο εργαλείο γι α την έξοδο από την κρίση είναι ο κρατικός μηχανισμός, το δημόσιο σύστημα διοίκησης της χώρας. Το εργαλείο αυτό παραμένει σε μεγάλο βαθμό απαρχαιωμένο, αδύναμο για την εφαρμογή ριζοσπαστικής αλλαγής. Ο κίνδυνος επομένως είναι να εμφανιστεί ένα σοβαρό χάσμα μεταξύ των διακηρυγμένων προθέσεών μας και την εφαρμογή τους. Είναι γεγονός ότι σε ενάμιση χρόνο έγιναν περισσότερες μεταρρυθμίσεις απ' όσες (δεν) έγιναν τα προηγούμενα χρόνια. Τώρα όμως είναι ανάγκη να επιταχύνουμε, να πραγματοποιήσουμε βαθύτερες τομές και ποιο ανατρεπτικές αλλαγές. Αυτό είναι επιταγή για την Κυβέρνηση.
Αλλά, αν το άμεσο διακύβευμα δεν είναι την συγκεκριμένη στιγμή "σοσιαλισμός ή καπιταλισμός", η απάντηση σε αυτό το ερώτημα πρέπει να παραμείνει στο επίκεντρο του πολιτικού μας διαλόγου και σχεδιασμού.
Ταυτόχρονα, να διατυπώσουμε το όραμά μας για μια σοσιαλιστική κοινωνία
Ταυτόχρονα οφείλουμε λοιπόν να αναζητήσουμε τα βαθύτερα αίτια αυτής της κρίσης και να διατυπώσουμε το όραμά μας για μια κοινωνία αλληλεγγύης, ισότητας και ευημερίας. Για μια σοσιαλιστική κοινωνία, που είναι το κοινό μας όνειρο και μας διαφοροποιεί από τους στεγνούς διαχειριστές, τους κυνικούς ή τους θιασώτες της ατομικής επιβολής. Ένα τέτοιο σχέδιο απαιτεί να συνδυάσουμε τον ρεαλισμό με την ουτοπία. Απαιτεί να αναλύσουμε με διαύγεια τα τρωτά του πολιτικού μας συστήματος που μας εγκλωβίζουν σε πελατειακές συμπεριφορές, που ευνουχίζουν την πραγματική δημοκρατία και την περιορίζουν τελικά σ' ένα τηλεοπτικό παιχνίδι, που μας οδηγούν στην οικονομική κατάρρευση μετά από την οπτασία μιας σαθρής ανάπτυξης. Πρέπει να προτείνουμε ριζοσπαστικές θεσμικές αλλαγές, ξεκινώντας από την αλλαγή του εκλογικού συστήματος, σύμφωνα και με τις προγραμματικές μας δεσμεύσεις. Να εξυγιάνουμε την οικονομία ώστε το εγχείρημα της ελεύθερης αγοράς να μην είναι ο μανδύας της επιβολής των ισχυρών, αλλά η ευκαιρία που δίνεται στον καθένα να διαπρέψει. Να ενισχύσουμε τον κοινωνικό ρόλο του κράτους, μειώνοντας τον γραφειοκρατικό του όγκο, και ταυτόχρονα να δημιουργήσουμε συνθήκες ανάπτυξης ενός τρίτου τομέα κοινωνικής οικονομίας, που πρέπει να είναι η σοσιαλιστική απάντηση στα αδιέξοδα του καπιταλισμού.
Είναι αλήθεια ότι αυτή η συζήτηση έχει μείνει πολύ πίσω. Είναι ώρα να ξαναβρούμε το νήμα της ιδεολογικής μας ταυτότητας. Είναι ζωτική ανάγκη για το Πασοκ, για όλο τον δημοκρατικό και αριστερό κόσμο, καθώς και για την πατρίδα μας.
Με συντροφικούς χαιρετισμούς.