Σε τούτη την περίοδο απουσίας και απαξίωσης των συμβόλων και θεσμών, η μητέρα παραμένει ένα έμβλημα αναγνώρισης, εκτίμησης, καταφυγής του κάθε πονεμένου και σύμβολο θυσίας από καταβολής κόσμου...
Ωστόσο κάθε γιορτή δεν κρύβει πάντα χαρά.
Κάποιες μητέρες δεν έχουν το παιδί τους και κάποιες άλλες δεν έχουν τη δική τους μητέρα.
Κάποιες μητέρες ζουν με την ανάμνηση του γέλιου και κάποιες άλλες αγνοούν τη χαρά τους στην απουσία του παιδιού τους.
Σήμερα μόνο, περιπου χίλιες μητέρες θα χάσουν τη ζωή τους εξαιτίας επιπλοκών κατά τη διάρκεια της κύησης και του τοκετού.
Χίλια μωρά θα μολυνθούν από τον ιό του AIDS από το πρόσωπο που περισσότερο από κάθε άλλον στον κόσμο θέλει να το προστατεύσει, τη μητέρα τους...
Ωστόσο, όσο κι αν η κοινωνία μας εκτραχύνεται, η αγάπη και ο σεβασμός από και προς τη μάνα παραμένει αναλλοίωτος και αυθεντικός.
Η μητέρα κάθεμία με τα δικά της όνειρα, τον δικό της τρόπο, παραμένει το πρόσωπο που δεν διστάζουμε να εκφράσουμε άμεσα, με τρυφερότητα και συγκίνηση, την αγάπη μας...
Το αξιολάτρευτο πρόσωπο που...ο κόσμος να γκρεμίζεται, συνεχίζει να σου υπενθυμίζει ότι...δεν προσέχεις καθόλου τον εαυτό σου...