Σπήλαια Δυρού - Όταν η φύση έχει κέφια …δημιουργεί !

Επιβλητικός τόπος η Μάνη, όλοι την ξέρουν για την άγρια ομορφιά του βουνού και τις πεντακάθαρες θάλασσες. Λιγότεροι γνωρίζουν πως οι μεγαλύτερες ομορφιές κρύβονται στα έγκατα της γης: στις σπηλιές τούτης της γης.
Αθήνα-Γύθειο σε περίπου 3,5 ώρες. Κάπου 240 χιλιόμετρα η διαδρομή, καλή μέχρι την Τρίπολη, χρειάζεται προσοχή από κει και μετά γιατί οι στροφές κρύβουν κινδύνους. Διανυκτέρευση στο Γύθειο, ίσως και λίγο πιο έξω, ας πούμε στο Μαυροβούνι, όπου υπάρχουν σαφώς καλύτερα καταλύματα.
Την επόμενη μέρα, παίρνουμε το δρόμο για την περιοχή του Δυρού. Αναμφισβήτητα το πιο εντυπωσιακό αξιοθέατο της λακωνικής γης. Ιδιαίτερα το σπήλαιο Βλυχάδα, ή Γλυφάδα θεωρείται ένα από τα πιο όμορφα σπήλαια στον κόσμο και όχι άδικα.

Η Βλυχάδα, ή Γλυφάδα, είναι το ένα από τα τρία σπήλαια που κρύβονται στα σπλάχνα της Λακωνίας. Άρχισε να το εξερευνεί το ζεύγος Ιωάννη και Άννας Πετροχείλου το 1949.
Οι σπηλαιολόγοι εκτιμούν ότι η συνολική έκταση του σπηλαίου είναι πάνω από 10.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Το μεγαλύτερο μέρος του σπηλαίου το κατακλύζουν τα νερά του ποταμού Γλυφάδα, στον οποίον οφείλεται και ο σχηματισμός της σπηλιάς.
Σταλαχτίτες και σταλαγμίτες σχηματίζουν εντυπωσιακές και επιβλητικές κολόνες, στοές και θαλάμους, αιώνες τώρα, σταγόνα τη σταγόνα. Χρώματα που μαγεύουν τον επισκέπτη, διάκοσμος που μήτε ο πιο ευφάνταστος καλλιτέχνης στον κόσμο δεν θα μπορούσε να τον δημιουργήσει.

Η φυσική είσοδος του σπηλαίου βρίσκεται στο ύψος της θάλασσας, αλλά για να διευκολυνθεί η πρόσβαση ανοίχτηκε τεχνητή είσοδος. Επιβιβαζόμαστε στις βάρκες, με τα σωσίβια. Ο ξεναγός, ευγενικός, γνώστης της ιστορίας του σπηλαίου απαντά πρόθυμα στις ερωτήσεις, μας επισημαίνει τις ομορφιές.
Λίγο πάνω από τα 3.000 χιλιόμετρα του σπηλαίου έχουν αξιοποιηθεί τουριστικά και από αυτά μόνο τα 300 μέτρα είναι χερσαία διαδρομή. Ύστερα από περίπου 40 λεπτά διαδρομής δεν ξέρουμε τι να πρωτοθαυμάσουμε: την σάλα με τον μανδύα του Ποσειδώνα, το Σταυροδρόμι με τις Νηριίδες, το λευκό αρκουδάκι, τη λίμνη των Ωκεανίδων, το πέτρινο δάσος, τον επισκοπικό θρόνο, τον πέτρινο κρίνο, τα ροζ και λευκά διαμερίσματα, το παρεκκλήσι…

Όταν ανοίγεται μπροστά μας η θάλασσα των Ναυαγίων νοιώθουμε δέος για την ομορφιά της φύσης… Στον Μεγάλο Ωκεανό, που έχει μήκος 160 μέτρων και ύψος 30, δεν ξέρουμε τι να φωτογραφήσουμε … τα κρόσσια που κρέμονται από την οροφή, ή τα επιβλητικά γαλήνια νερά…
Στο χερσαίο τμήμα του σπηλαίου, που είναι το τελευταίο της διαδρομής, βλέπουμε το μνημείο του Άγνωστου Ναύτη, τα ανάκτορα του Πλούτωνα, το πέτρινο δάσος και τα νούφαρα.
Κάτω από την είσοδο της σπηλιάς ανοίγεται ο όρμος του Δυρού, με τα κρυστάλλινα νερά και τις κατάλευκες κροκάλες.
Όταν ολοκληρώνουμε τη βόλτα στη Βλυχάδα, μας υποδέχεται μια ριπή θαλασσινού αγέρα από τον όρμο. Γυρνούμε ασυναίσθητα το βλέμμα στο βουνό. Τίποτα δεν μαρτυρά πως στα σπλάχνα του κρύβει τέτοια ομορφιά. Και δεν είναι η μόνη.
Τρία σπήλαια συγκροτούν τον δαίδαλο που κρύβει η λακωνική γη. Εκτός από την επισκέψιμη Βλυχάδα, ή Γλυφάδα, υπάρχει η Αλεπότρυπα και το Καταφύγι, που δεν είναι ανοιχτά για τους επισκέπτες.
Ειδικά για την Αλεπότρυπα είναι έντονο και το αρχαιολογικό ενδιαφέρον. Αυτό το σπήλαιο ανακαλύφθηκε τυχαία, το 1958 και στις στοές βρέθηκαν πολλά αρχαιολογικά ευρήματα, που μαρτυρούν πως εκεί διέμεναν άνθρωποι κατά την προϊστορική περίοδο. Έχει συνολικό μήκος στοών 600 μέτρα, από τα οποία τα τελευταία 40 καλύπτονται από μικρή λίμνη, πλάτους 25 μέτρων και βάθους 5 έως 9 μέτρων.
Οι έρευνες των αρχαιολόγων έφεραν στο φως λίθινα και οστέινα εργαλεία, όπλα, αγγεία και ανθρώπινους σκελετούς. Έντονο είναι και το ενδιαφέρον που παρουσιάζουν οι βραχογραφίες. Κάποια από τα ευρήματα βρίσκονται στο Μουσείο της Σπάρτης και λίγα στο νεολιθικό Μουσείο του Δυρού, το οποίο όμως δυστυχώς βρήκαμε κλειδωμένο. Προφανώς δεν δημιουργήθηκε για τους επισκέπτες της περιοχής, αλλά για εκείνους που αρέσκονται να εγκαινιάζουν μουσεία λίγες μέρες προ των εκλογών… κρίμα…

Το τρίτο σπήλαιο, το Καταφύγι, βρίσκεται στη νότια πλευρά του όρμου του Δυρού και είναι διόροφο, με θαυμάσιο διάκοσμο, πολλούς θαλάμους και στοές. Το στολίζουν σταλαχτίτες και σταλαγμίτες, μικρές λιμνούλες και επίσης παρουσιάζει αρχαιολογικό ενδιαφέρον, καθώς βρέθηκαν ανθρώπινα οστά. Στην είσοδο του σπηλαίου υπάρχει τείχος με πολεμίστρες, καθώς στη διάρκεια της τουρκοκρατίας είχε χρησιμοποιηθεί ως καταφύγιο από τους ντόπιους.
Φεύγοντας από τα σπήλαια του Δυρού χρειαζόμαστε ένα καφέ για να αρχίσουμε να συνειδητοποιούμε τι ομορφιές κρύβουν τούτα τα άγρια βουνά. Στη Βάθεια σταματούμε για καφέ. Η κουβέντα μόλις αρχίζει . Μόνο που έχει να κάνει με τα όσα κρύβει η γη κι όχι τα όσα φαίνονται στη διαδρομή. …..Χρίστος Καλουντζόγλου