Από τους Ντρέδες έως τα Σαράντα Παλικάρια και το θησαυροφυλάκιο - φυλακή της αρχαίας Μεσσήνης, ένα δίτομο έργο μας ταξιδεύει στα 8.000 χρόνια ιστορίας και τις αθέατες πλευρές της Μεσσηνίας
Πατρίδα του σοφού βασιλιά Νέστορα και του «Παρθενώνα» της Πελοποννήσου - του ναού του Επικουρίου Απόλλωνος. Στα σπλάγχνα της κρύβεται η καλύτερα σωζόμενη ελληνιστική πόλη στην Ελλάδα, η αρχαία Μεσσήνη. Είδε Φράγκους και Βενετούς να την κατακτούν και σεισμούς να τη σαρώνουν, αλλά κατάφερε να βγει αλώβητη. Η γη της Μεσσηνίας αποκαλύπτει την ιστορία τηςπου μετρά 8.000 χρόνια- μέσα από 740 σελίδες, εμπεριστατωμένα κείμενα (υπογράφει πλειάδα επιστημόνων) και πλήθος έγχρωμων και εντυπωσιακών (αερο)φωτογραφιών. Ιστορία και αρχαιολογικοί χώροι, κοινωνία και οικονομία χωρούν στον πρώτο τόμο, ενώ στον δεύτερο προτείνεται ένα οδοιπορικό στον τόπο και τον χρόνο (χωρίς να αποφεύγονται ορισμένες επαναλήψεις), μέσα και από έθιμα, τοπωνύμια, χαρακτηριστικές προσωπικότητες του κάθε τόπου που καταθέτουν τις μαρτυρίες τους-παρ΄ ότι λείπουν αναφορές σε προσωπικότητες που έχουν καταγωγή από την περιοχή όπως η Μαρία Κάλλας (από τον Μελιγαλά) ή ο Ολυμπιονίκης Κωνσταντίνος Τσικλητήρας (από την Πύλο).Ανάμεσα σε εκείνα που λίγοι γνωρίζουν για τη Μεσσηνία και «αποκαλύπτονται» στη δίτομη έκδοση είναι:
Η ονομασία της Καλαμάτας: Προέρχεται πιθανόν από τη γειτονική αρχαία πόλη Καλάμαι. Άλλη άποψη θέλει το όνομα να οφείλεται στην εικόνα του βυζαντινού μοναστηριού της Παναγίας Καλαμάτας, στον λόφο του κάστρου. Από πού ήταν τα Σαράντα Παλικάρια που πάνε να πατήσουνε την Τροπολιτσά: Από τη Λεβαδιά, την περιοχή ανάμεσα στους Κωνσταντίνους και το Διαβολίτσι, που τα χρόνια της Τουρκοκρατίας ήταν γνωστή ως Ιμπλάκια που σήμαινε κρατικά κτήματα του Σουλτάνου και ήταν λιβαδότοπος.
Η γιορτή του Αρουσαλιού: έθιμο που τηρείται στο χωριό Αυλώνα Τριφυλίας και έχει αρχαία καταγωγή. Πρόκειται για αποχαιρετιστήριο γεύμα των ψυχών την ημέρα της Πεντηκοστής και περιλαμβάνει κρέας, ψωμί, τυρί και πίτες.
Οι κρητικοί της Μεσσηνίας: Οι κάτοικοι του Φοινικούντα προήλθαν από τον οικισμό της Λαχανάδας και ήταν Κρήτες πρόσφυγες που έφευγαν ύστερα από κάθε επανάσταση.
Το έρημο χωριό: Το Πέρα, στις πλαγιές του Λυκοδήμου, ρημάζει απείραχτο ως ανοιχτό μουσείο παραδοσιακής αρχιτεκτονικής.
Το «θαύμα» της Αγίας Θεοδώρας: Μια συστάδα δένδρων φυτρώνει μέσα από τη στέγη και τους τοίχους του μικρού ναού στα σύνορα με την Αρκαδία.
Η Καρδαμύλη, το επίνειο της Σπάρτης κατά τη Ρωμαϊκή περίοδο δεν έχει αλλάξει ονομασία εδώ και 3.000 χρόνια.
Ντρέδες ήταν το προσωνύμιο των οπλαρχηγών της περιοχής της Τριφυλίας, που σημαίνει άντρες σκληροτράχηλοι και ανυπότακτοι. ΤΑ ΝΕΑ