21.7.11

Ο Τάσος Δούσης στο Costa Navarino… Πρώτες εντυπώσεις, πρώτες σκέψεις…

Γράφει ο Τάσος Δούσης από την Πύλο
Φυσικά όταν ακούτε Costa Navarino στο μυαλό σας κατευθείαν έρχεται η σκέψη Πύλος, γαλαζοπράσινα νερά, Μεσσηνία! Λοιπόν, όταν θα έρθετε εδώ θα πείτε απλά «τι έφτιαξε ο άνθρωπος»! Ό,ποια περιγραφή κι αν σας κάνω, είναι λίγη μπροστά σε αυτό που βλέπουν τα μάτια μου. Δεν ξέρεις από που να αρχίσεις και που να τελειώσεις.
Πάμε να τα πάρουμε ένα - ένα. Πρώτα απ' όλα γιατί βρίσκομαι εδώ; Για τις ανάγκες του Special Edition που φέτος θα έχει ως κύριο θέμα και μεγάλο ρεπορτάζ τη Μεσσηνία. Στο Costa Navarino, λοιπόν, και συγκεκριμένα στο Romanos θα περάσω τρεις - πιστεύω - φανταστικές ημέρες! Το Costa Navarino, έτσι όπως το βλέπω, χωρίζεται σε δύο κομμάτια. Το Westin, που είναι για οικογένειες, και το Romanos, που είναι πιο prive, πιο ακριβό και κυρίως για ζευγάρια.
Πρώτες εντυπώσεις... Γνωριμία με το Romanos
Με το που περνάω στην είσοδο, όπου σε περιμένει ένας ευγενέστατος σεκιουριτάς, είναι σαν να αλλάζεις χώρα. Όλα είναι τόσο τακτοποιημένα και τόσο στη σειρά, οι άνθρωποι είναι τόσο υπομονετικοί και τόσο ευγενικοί που φτάνεις μέχρι και να τους παρεξηγήσεις. Λες «Ρε παιδί μου, δεν είναι δυνατόν, με δουλεύουν». Ό,τι μαλακία και να τους πεις σε αντιμετωπίζουν με χαμόγελο. Στη reception άψογοι. Μια βλακεία έγινε και περπάτησα από το parking μέχρι το lobby με τα πόδια και μου ζητήσατε 50 συγγνώμες και μου έδωσαν 120 εξηγήσεις. «Εντάξει ρε παιδιά», τους είπα, «για όνομα του θεού. Δεν τρέχει τίποτα. Συμβαίνουν αυτά». «Όχι», να σου απαντάνε, «γιατί να συμβεί;». Ξέρετε, εγώ κι όλοι οι υπόλοιποι Έλληνες που έχουμε συνηθίσει να μας αντιμετωπίζουν κάποιοι επαγγελματίες στη χώρα μας σαν να είμαστε θύματα ή σα να μας κάνουν χάρη που τους δίνουμε τα λεφτά μας στο Costa Navarino νιώθεις λίγο ψιλο-μ...
Εδώ ρε παιδί μου με την πρώτη εντύπωση λες ότι ό,τι και να τους δώσεις, όσο και να κοστίζει αυτό που πληρώνεις τουλάχιστον το σέβονται και το τιμούν (Προσοχή, αυτό δεν σημαίνει ότι τα δωμάτια πρέπει να κοστίζουν τρελά λεφτά. Θα πρέπει να δούμε το value for money σε όλα του τα επίπεδα).
Το δωμάτιό μου, πολύ κοντά στη reception κ βλέπει θάλασσα, είναι - το κόβω - περίπου 40 τμ. κι είναι μακράν το καλύτερο απλό δωμάτιο που έχω μείνει σε όλη μου τη ζωή. Έχει όλα αυτά τα στοιχεία που σε κάνουν να κολλάς• τεράστια plasma οθόνη, συμπαθητικό καθιστικό, internet και στην τηλεόραση και στο laptop (θα το προτιμούσα εντελώς free ενώ εδώ στο δίνουν μόνο για μία ημέρα free και αν θέλεις μεγαλύτερες ταχύτητες πληρώνεις παραπάνω).
Εν τω μεταξύ η Μαργαρίτα, την ώρα που μου έδειχνε το δωμάτιο, το βιονικό και εκπαιδευμένο μου μάτι έπεσε σε μια τρίχα που ήταν κολλημένη στην άκρη της μπανιέρας. Με το που της το λέω παιδιά έπρεπε να την δείτε την κοπελίτσα. «Φωνάζω τώρα να το καθαρίσουν. Μην ανησυχείτε καθόλου. Κάποιο λάθος θα έγινε». Ο τρόμος ζωγραφισμένος τα μάτια της αλλά το χαμόγελο, χαμόγελο. Ένα ευγενέστατο κορίτσι χωρίς να προσποιείται, αληθινά καλή υπάλληλος. Ρε γαμώτο, πώς τους εκπαιδεύουν αυτούς εδώ; Δεν είναι Έλληνες αυτοί οι άνθρωποι; Γιατί σε 10 χλμ. σε αντιμετωπίζουν σαν να είσαι ούφο και πουλάνε τρέλα; Ορίστε λοιπόν η απόδειξη ότι όταν υπάρχει σχέδιο και όραμα ακόμη και ο ατίθασος Έλληνας πειθαρχεί, καταλαβαίνει, είναι
φιλότιμος, ευσυνείδητος, εξυπηρετικός και πάνω απ΄ όλα καλός επαγγελματίας. Τέλος πάντων, για να γυρίσουμε στο δωμάτιο, θέα, κρεβατάρα και θα μπορούσανε, αν θέλανε, να έχουν μια μικρή τηλεορασίτσα και μέσα στην τουαλέτα.... Πλάκα κάνω, απλά έτσι για να πω πως κάτι του λείπει.
Παραλία, άγρια ομορφιά
Με το που βγαίνεις από το δωμάτιο η σήμανση σε οδηγεί ή στην πισίνα ή στην παραλία. Είναι περιττό να σας πω ότι σε κάθε σου βήμα υπάρχουν νεαρά παιδιά, ευγενέστατα, που θέλουν να σε εξυπηρετήσουν και να σε βοηθήσουν. Προσέξτε, όχι με τη δουλικότητα του Dubai ή της Ανατολής, αλλά με τη σιγουριά και με την αυτοπεποίθηση ότι «Φίλε, δουλεύω στο καλύτερο, εσύ έχεις έρθει στο καλύτερο και πρέπει να σου αποδείξουμε ότι είμαστε οι καλύτεροι».
Λοιπόν, στην παραλία παθαίνεις 8 εγκεφαλικά γιατί οι τύποι δεν έχουν αλλοιώσει καθόλου τη φυσική ομορφιά του τόπου και συνειδητά έχουν αφήσει μια ζώνη πρασίνου και άμμου μεταξύ παραλίας και συγκροτήματος. Οι ξαπλώστρες, καλά δεν το συζητάμε, έργο τέχνης και η θάλασσα, άγρια μεν, αλλά συγκλονιστική. Παιδιά, αν έρθετε σε αυτή την παραλία θα βάλετε τα κλάματα από τη συγκίνηση της άγριας ομορφιάς που θα δείτε. Απλά δεν υπάρχει! Βέβαια, ο βοριάς τη χτυπάει τουλάχιστον 7 στις 10 μέρες και το κύμα είναι σχεδόν καθημερινό φαινόμενο, αλλά να σας πω κάτι; Εμένα μου αρέσει. Σου κάνει κάτι σε Malibu, σε Maui. Εγώ προσωπικά θα προτιμούσα ψάθινες ομπρέλες, αλλά και αυτές που έχουν βάλει δεν με χαλάνε.
Τώρα που εσείς διαβάζετε αυτές τις γραμμές, εγώ έχω καθίσει στο Barbouni στο beach bar - restaurant που έχουν φτιάξει πάνω στην παραλία - ξύλινη, φοβερή κατασκευή - και απολαμβάνω καλαμαράκι με μελιτζάνα και χωριάτικη σαλάτα. Συμπληρώνω το γεύμα με τσίπουρο παγωμένο. Όλα αυτά γύρω στα 35 ευρώ. Εντάξει, τσιμπημένο, αλλά δεν νομίζω ότι σε οποιαδήποτε ξενοδοχείο του κόσμου με αυτό το location θα έτρωγες φθηνότερα. Απέναντί μου 5 μάγκες ετοιμάζονται να βάλουν τις σανίδες του surf μέσα στα άγρια κύματα.... Ε ρε λαμόγια, να είχα τα χρόνια σας. Θα τα λέγαμε!www.travelstyle.gr/