Eνα... συλλαλητήριο που κράτησε τρεις ημέρες! Οι ακάματοι θεατές, που δεν χάνουν στιγμή από τη παραστασιολογία της κάθε σεζόν κατέκλυσαν το θέατρο του Πολυκλείτου. Τα τρία χιλιόμετρα που οδηγούν από τη διασταύρωση του δρόμου στο θέατρο στην παράσταση του Σαββάτου θύμιζαν αθηναϊκό δρόμο από τα εκατοντάδες αυτοκίνητα που άφησαν οι επιβάτες τους, για να περπατήσουν αρκετά μέχρι να φτάσουν στο κοίλον, επειδή οι χώροι στάθμευσης ήταν υπερπλήρεις. Το σκηνικό που αγνάντευαν όσοι περνούσαν τις πύλες της παρόδου ήταν συμπαγές που κάλυπτε την ορχήστρα σε σχήμα μισού εξαγώνου. Δεκατρείς πόρτες στο χρώμα του λευκού αλλά φθαρμένου από τη χρήση ξύλου, άνοιγαν για να μπουν στη σκηνή οι ήρωες του σαιξπηρικού έργου. Στο κέντρο μία καρέκλα από μαύρο δέρμα και χρωμιωμένο μέταλλο.
Δευτερόλεπτα πριν ξεκινήσει το έργο –καθυστερημένα κατά μισή ώρα μετά την επίσημη ώρα έναρξης– η φωνή από τα μεγάφωνα προειδοποιούσε πως όποιος χρησιμοποιούσε φλας θα ενοχλούσε τόσο πολύ τους ηθοποιούς που «θα αναγκάζονταν να σταματήσουν την παράσταση». Μόλις έσβησαν τα φώτα η λέξη «now» (τώρα) φάνηκε στο πανί προβολής στο κέντρο της σκηνής και αμέσως έπεσαν οι εικόνες από ασπρόμαυρα επίκαιρα με θέμα την άφιξη Bρετανών στρατιωτών από τα πολεμικά μέτωπα του B' Παγκόσμιου Πολέμου.
Για να έρθει αυτή η στιγμή ο Σαμ Μέντες, ο σκηνοθέτης της παράστασης, βρέθηκε από τα μέσα της προηγούμενης εβδομάδας στο αργολικό θέατρο, ώστε να ενορχηστρώσει ηθοποιούς, σκηνικά, φωτισμό, σύμφωνα με τις ειδικές ανάγκες που επιβάλλει ο χώρος της Επιδαύρου. Μέχρι και την τελική δοκιμή δεν έπαψε να δίνει υποδείξεις για να φέρει στους θεατές το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Αίφνης, η οθόνη «έσβησε» και ο Κέβιν Σπέισι φάνηκε να κάθεται με αυτοπεποίθηση στην καρέκλα στο κέντρο της σκηνής. Ντυμένος με μαύρα ρούχα, με στρατιωτικά εμβλήματα, φορούσε στο αριστερό του πόδι έναν μηχανισμό που τόνιζε την αναπηρία που είχε ο κεντρικός χαρακτήρας του έργου του Ουίλιαμ Σαίξπηρ. Ο Ριχάρδος, ο τελευταίος βασιλιάς του οίκου της Υόρκης φόρεσε το αγγλικό στέμμα για μόλις τρία χρόνια, σε μία εποχή που πρυτάνευε το πνεύμα του Aρη με τον Πόλεμο των Ρόδων. Αδίστακτο, αιμοβόρο, ύπουλο και πανούργο τον παρουσιάζει το έργο στη βραχύβια βασιλεία του, που ανήγαγε σε ύψιστη τέχνη τη δολοπλοκία, δολοφονώντας ή εξαφανίζοντας κάθε εμπόδιο στον στόχο του.