Στη χώρα μας, τα άτομα με αναπηρίες αποτελούν το 9,3% του πληθυσμού.
Τα προβλήματά τους αναφέρονται κυρίως στην παροχή ίσων ευκαιριών στην εκπαίδευση και την απασχόληση, στη βελτίωση της ποιότητας των παρεχομένων υπηρεσιών υγείας και κοινωνικής φροντίδας και στην προσβασιμότητα.
Τα παραπάνω επηρεάζουν βαθύτατα και το επίπεδο διαβίωσής τους.
Στατιστικές μελέτες έχουν αποδείξει ότι υπάρχει σαφής συσχέτιση μεταξύ της βαρύτητας της αναπηρίας, του βαθμού φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού.
Επιπλέον, το γυναικείο φύλλο υφίσταται εντονότερα τις συνέπειες της αναπηρίας.
Είναι γεγονός ότι η χώρα μας παρουσιάζει ένα μεγάλο έλλειμμα σε ένα από τα πιο σύνθετα και πολύπλοκα ζητήματα που είναι η στήριξη των ΑμεΑ.
Σκοπός του πολιτικού προσωπικού σε αυτήν τη μάχη πρέπει να είναι η ουσιαστική στήριξη των ΑμεΑ, ο συντονισμός της εφαρμογής μέτρων για την προσβασιμότητα και προσπελασιμότητα, η παροχή διοικητικών διευκολύνσεων και η εκπόνηση και ενίσχυση ειδικών προγραμμάτων όπως τα προγράμματα για την απασχόληση (που δυστυχώς εδώ και καιρό δεν εφαρμόζονται), το «Βοήθεια στο Σπίτι», το πρόγραμμα παιδικής μέριμνας, τα προγράμματα Ειδικής Αγωγής, τα προγράμματα διερμηνείας στη νοηματική κ.α.
Είναι επιτακτική, πλέον, η ανάγκη διαμόρφωσης ενός πλαισίου πολιτικών προτεραιοτήτων για έναν από τους πιο ευαίσθητους τομείς κοινωνικής πολιτικής, με στόχο την ανάπτυξη ενός συστήματος δομών και υπηρεσιών που θα τίθεται στην υπηρεσία του ατόμου με αναπηρίες.
Η δημιουργία και χρηματοδότηση ενός νέου δικτύου κοινωνικής παρέμβασης σε όλη την επικράτεια είναι επιβεβλημένη και πρέπει να γίνει ακόμη και εν μέσω δυσχερών δημοσιονομικών συνθηκών.
Οι περισσότερες οικογένειες των ατόμων με αναπηρία έχουν φτάσει στα όριά τους από την οικονομική κατάσταση που επικρατεί και από τα έντονα προβλήματα που αντιμετωπίζουν σε καθημερινή βάση.
Είναι αδιανόητο σε μία χώρα στην οποία οι ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού και δη τα άτομα με αναπηρία υφίστανται έντονο κοινωνικό αποκλεισμό και κινδυνεύουν να βρεθούν από τη μια στιγμή στην άλλη σε κατάσταση ανέχειας, η κοινωνική πρόνοια να νοείται ως πολυτέλεια.
Η στήριξη των ατόμων αυτών και η κοινωνική συνοχή, η οποία βρίσκεται στον πυρήνα της πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την περίοδο 2007 - 2013, δεν μπορεί να επιτευχθεί δίχως την ανάπτυξη νέας προνοιακής πολιτικής για τα άτομα με ειδικές ανάγκες και τη διάθεση σημαντικού ποσοστού κοινοτικών πόρων.