Όλη η Μάνη είναι ξεσηκωμένη όταν στις 22 Μαρτίου ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης με τους Μανιάτες του και με τον Κολοκοτρώνη πολιορκεί την Καλαμάτα και την καταλαμβάνει στις 23. Είναι πλέον η πρώτη ελεύθερη πόλη της Ελλάδας μετά από 400 χρόνια σκλαβιάς
Στην υπόλοιπη Ελλάδα η επανάσταση γίνεται σοβαρή μετά την 25η Μαρτίου.Από τις ιστορικές πηγές ξέρουμε ότι στις 25 Μαρτίου δεν έγινε επίσημα καμιά έναρξη εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα Ελλήνων εναντίων Τούρκων.
Πρέπει όμως να επισημανθεί και είναι αποδεκτό από όλους ότι στις 25 είχαμε γενίκευση του αγώνα. Αυτή είναι η ιστορική αλήθεια και απλά ο καθορισμός της 25ης Μαρτίου, σαν επίσημης ημερομηνίας, αποτελεί μια ιστορική παραχάραξη που βόλεψε κάποιους, τη συγκεκριμένη στιγμή που το έκαναν.Αξίζει να αναφερθεί ότι το Β.Δ. του 1838 ενώ αναφέρει την 25η Μαρτίου, πουθενά δεν αναφέρει τον τόπο έναρξης του Αγώνα!
Είναι ενδιαφέρον ότι ο Γ. Βλαχογιάννης αναφέρει πως «το 1840 δόθηκε άδεια στο μοναστήρι της Αγ. Λαύρας να πανηγυρίζει τον υψωμό της σημαίας» ενώ μέχρι τότε «λόγος δεν γινόταν πουθενά, περί πανηγυρικού υψώματος σημαίας στην Αγ. Λαύρα, κατά την 25η Μαρτίου». Ο Σπ. Τρικούπης υποστήριξε ότι «ψευδής είναι η εν Ελλάδι επικρατούσα ιδέα ότι εν τη μονή της Αγ. Λαύρας υψώθει κατά το πρώτον η σημαία της Ελληνικής Επανάστασης».
Ενώ
Η μεγάλη όμως ειρωνεία είναι ότι ούτε ο ίδιος ο Π. Π. Γερμανός στα απομνημονεύματά του αναφέρει την Αγ. Λαύρα ούτε το ιστορικό λάβαρο ή κάποια συμμετοχή του σε ένα τέτοιο σπουδαίο ιστορικό γεγονός.
Είναι αυτονόητο μάλλον, ότι όλη η ιστορία βόλευε περισσότερο τους κληρικούς για να έχουν κυρίαρχη θέση στην κοινωνία του νέου κράτους, η οποία δυνάμωσε με την επικράτηση του μύθου βοηθούμενη και από τις τέχνες, όπως τη ζωγραφική, που
Ανεξάρτητα από την ιστορική παραχάραξη πάντως η Ελλαδίτσα μας μέσα σε 191 χρόνια κατάφερε να υποσκελίσει μεγαλύτερες και πλουσιότερες χώρες, αφού πέρασε κάμποσους εμφύλιους πολέμους, 2 παγκοσμίους, κάτι χούντες κ.τ.λ., κ.τ.λ. και σήμερα παρά τα όποια προβλήματα χρεοκοπίας, στην οποία την οδήγησαν ανίκανες ηγεσίες και πολιτικές κυρίως των τελευταίων 50 ετών, και που αναμφισβήτητα είναι υπαρκτά και ορατά δια γυμνού οφθαλμού και το γνωρίζουμε πολύ καλά πλέον όλοι μας ανεξαιρέτως, μπορεί να έχει λόγο στην Ευρώπη, έστω κουτσαίνοντας, με το να έχει μπει στην ΟΝΕ. Σε κάθε περίπτωση πάντως, θα πρέπει να μάθουμε επιτέλους σαν λαός, ότι δεν μπορούμε να υποθηκεύουμε το μέλλον των επόμενων γενεών, δανειζόμενοι από αυτούς για να περνάμε εμείς καλά, αδιαφορώντας για το τι θα γίνει μετά, αλλά αγωνιζόμενοι και ζώντας αποκλειστικά με τις δικές μας δυνάμεις.