Κατόπιν τούτου δεν πρέπει να προκαλεί κατάπληξη το ότι οι πραγματικές πληρωμές του Δημοσίου ξεπέρασαν τα 146 δισεκατομμύρια ευρώ, αποκλίνοντας έτσι κατά 47,2 δισ ευρώ ή 47,47% σε σχέση με τους στόχους του Προϋπολογισμού.
Σύμφωνα με την Έκθεση που αριθμεί 440 σελίδες και αφορά στο οικονομικό έτος 2009, για μια ακόμα χρονιά η απευθείας ανάθεση συμβάσεων και όχι η διενέργεια διαγωνισμού- άρα η μη διασφάλιση της διαφάνειας μέσω του υγιούς ανταγωνισμού- ήταν το σημαντικότερο εύρημα στο πεδίο των προμηθειών και υπηρεσιών του Δημοσίου, αφού σε ουκ ολίγες περιπτώσεις έγινε απευθείας ανάθεση χωρίς να συντρέχουν οι προϋποθέσεις (τεχνικοί ή καλλιτεχνικοί λόγοι, επείγουσα ανάγκη που να οφείλεται σε αυταπόδεικτα απρόβλεπτες καταστάσεις κ.λ.π.) για τη προσφυγή σε αυτή την εξαιρετική διαδικασία.
Συν τοις άλλοις ακολουθήθηκε πολλές φορές η μέθοδος της κατάτμησης των συμβάσεων προς αποφυγήν διαγωνισμού, καθώς όπως προβλέπει ο νόμος στη περίπτωση που η προμήθεια ή η υπηρεσία ξεπερνά τις 15.000 ή τις 45.000 ευρώ απαιτείται πρόχειρος ή τακτικός διαγωνισμός αντιστοίχως. Σε άλλες περιπτώσεις προτιμήθηκε η παράταση των συμβάσεων χωρίς να προβλέπεται αυτό από το νόμο ή τη σύμβαση, ενώ σε άλλες κραυγαλέες περιπτώσεις η παράταση είχε ήδη κριθεί παράνομη από το Ελεγκτικό Συνέδριο!
Ειδικά όσον αφορά στον έλεγχο αποδοχών και λοιπών αμοιβών, τα ευρήματα είναι για κλάματα, καθώς ειδικά στους ΟΤΑ το όργιο των παρανομιών είναι άνευ προηγουμένου. Συγκεκριμένα, διαπιστώθηκε μεταξύ άλλων ότι καταβλήθηκαν έξοδα παράστασης σε αντιδημάρχους και προέδρους δημοτικών συμβουλίων για χρονικό διάστημα προγενέστερο της απόφασης Δημάρχου, μισθοί Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης χωρίς απολυτήριο λυκείου, επιδόματα διαχειριστικών λαθών σε δημοτικούς υπαλλήλους που δεν πληρούσαν τις σχετικές προϋποθέσεις, παράνομες αποζημιώσεις για συμμετοχή σε συνεδριάσεις δημοτικών συμβουλίων.
Επιπλέον δόθηκαν επιδοτήσεις αγοράς πρώτης κατοικίας χωρίς τις αναγκαίες προϋποθέσεις ή με λανθασμένους υπολογισμούς, ότι γίνονταν προσλήψεις με συμβάσεις έργου που υπέκρυπταν συμβάσεις εξαρτημένης εργασίας, ότι καταβάλλονταν επιδόματα μεταπτυχιακών τίτλων χωρίς το σχετικό πτυχίο και οικογενειακά επιδόματα σε μη δικαιούχους, όπως επίσης οδοιπορικά και εκτός έδρας χωρίς τα απαιτούμενα δικαιολογητικά.
Αυτό που προκαλεί αίσθηση- πέρα από τα ευρήματα αυτά καθ' αυτά- είναι η επισήμανση ότι «πολλές από τις μη νόμιμες δαπάνες είναι πάγιου χαρακτήρα (μισθοί, επιδόματα, πρόσθετες αμοιβές κ.λ.π.) δηλαδή δαπάνες επαναλαμβανόμενες σε τακτά συνήθως χρονικά διαστήματα και μεταφερόμενες και στα επόμενα οικονομικά έτη και συνεπώς το πραγματικό ύψος των μη νόμιμων δαπανών σε ετήσια βάση, είναι πολύ μεγαλύτερο»!