Η Ιστορική ευθύνη της επιλογής

 Του Μιχάλη Σούμπλη

   Για να προχωρήσουν οι αλλαγές που προβλέπονται από τη συμφωνία χρηματοδοτικής στήριξης, απαιτείται η μέγιστη δυνατή συναίνεση στην κοινωνία και τις πολιτικές δυνάμεις.

   Το ΠΑΣΟΚ σε αυτή την κατεύθυνση έχει δείξει κατανόηση με συγκεκριμένες ενέργειες και προτάσεις. 
Η ΝΔ επιπολαίως κάνει ότι είναι δυνατό να τορπιλίσει μια τέτοια προοπτική συναίνεσης, ζητώντας αυτοδυναμία προκειμένου να σύρει τους Παπανδρέου και Παπακωνσταντίνου στο Ειδικό Δικαστήριο. Καλά αυτή η παράταξη δεν θα βάλει ποτέ μυαλό; Δεν διδάχτηκε τίποτα από τα λάθη της; Σε μια περίοδο που η συναίνεση είναι το ζητούμενο αυτοί το βιολί τους, με κίνδυνο να διαρραγεί ανεπανόρθωτα η κοινωνική συνοχή.

   Αυτές τις κρίσιμες στιγμές τα δύο κόμματα εξουσίας που εξ αντικειμένου θα συγκυβερνήσουν, ένα πράγμα πρέπει να έχουν στο μυαλό τους.  Η χώρα εξακολουθεί να ζει πέρα από τις δυνατότητες της χάρη στη χρηματοδοτική στήριξη των εταίρων μας και για την έξοδο από την κρίση δεν υπάρχει εύκολος δρόμος. Η προσαρμογή πρέπει να συνεχιστεί, χωρίς εκπτώσεις

   Για να σωθεί η χώρα πρέπει να μειωθεί το έλλειμμα εξωτερικών συναλλαγών και να περάσει σε πλεόνασμα. Και για να έχεις πλεόνασμα πρέπει να πουλάς προϊόντα και υπηρεσίες στους ξένους για να σου δίνουν χρήματα. Στην Ελλάδα συμβαίνει το αντίθετο. Αγοράζουμε προϊόντα και υπηρεσίες και δίνουμε στους ξένους χρήμα.

   Όσο για τα μικρά κόμματα, θα έλεγα ότι δεν έχουμε έλλειμμα από πολιτικούς που χαϊδεύουν αυτιά. Η αναστήλωση του δημοσίου ήθους και η προάσπιση των δημοκρατικών κατακτήσεων δεν μπορεί να εξαντλείται σε  δικαιολογημένους μεν αλλά ατελέσφορους  μύδρους κατά της κοινωνικής αδικίας, αλλά περνά από συγκεκριμένα μέτρα, συγκεκριμένες πολιτικές με προτάσεις εξουσίας.

   Από δω και πέρα,  όσοι σήκωσαν το βάρος και ανέλαβαν το κόστος, θα έχουν μόνο κέρδη. Οι υπόλοιποι που έπαιξαν με τη χρεοκοπία και επεδίωξαν το χειροκρότημα, θα ξαναβρούν  τη θέση τους στο πάνθεον του περιθωρίου στο οποίο ανήκουν. Η χώρα και κυρίως οι πολίτες που πληρώνουν καθημερινά την κρίση, δεν αντέχουν μια ακόμα δόση αβεβαιότητας.

   Ότι έχει σχέση με τις καθιερωμένες από το 1996 τηλεμαχίες, δεν υπάρχει προηγούμενο δημοκρατικής χώρας όπου υποψήφιος για την Πρωθυπουργία αρνείται να υποβληθεί σε αντιπαράθεση με έναν ή περισσότερους αντιπάλους. Σε μια κρίσιμη εκλογική αναμέτρησα, ο Αντώνης Σαμαράς αρνείται τη διαδικασία του διαλόγου και της ενημέρωσης των πολιτών. Η στάση αυτή δεν είναι απλώς αλαζονική, αλλά φοβική και υπονομεύει μια θεμελιώδη δημοκρατική διαδικασία. Το εκλογικό σώμα θα τον κρίνει.

  Οι υπεύθυνοι πολίτες ως κοινωνία να αναλάβουν την ιστορική ευθύνη της επιλογής. Είναι λίγες φορές που η τύχη της χώρας είναι στα χέρια μας. Τώρα είναι η ώρα να δούμε πόσο σοφός είναι ο λαός.