Οταν λέµε Νίκος Παπάζογλου µάς έρχονται στο νου δεκάδες τραγούδια.
Και στιχάκια. Και λαοθάλασσες στον Λυκαβηττό. Και κορίτσια να χορεύουν τσιφτετέλι. Κι εκείνη η περιρρέουσα ατµόσφαιρα που έδινε στη Θεσσαλονίκη τη µαγεία της πόλης χρυσωρυχείου του «νέου λαϊκού τραγουδιού». Πηγή νέων τάσεων και προσώπων που _ από την εποχή της µεταπολίτευσης και ώς τα µέσα του ‘90 _ αναµόρφωσαν το λαϊκό και το έντεχνο τραγούδι.
ΕΙΠΕ «∆εν βαριέσαι, θα επιζήσω. Προκειµένου να µε κάνουν κι εµένα καραγκιόζη, προτιµώ να αποσυρθώ. Προσπαθούν να κάνουν και στο τραγούδι αυτό που έκαναν στο ποδόσφαιρο, να φαίνεται το όνοµα του χορηγού και µετά της οµάδας. Εγώ δεν έχω καµιά δουλειά στην Ελλάδα των διαφηµιστών. Ούτε το τραγούδι έχει καµιά δουλειά µ’ αυτούς».
«Να κάνω φιλανθρωπικές συναυλίες για να επιζήσω; Μα δεν ήµουν ποτέ καραγκιόζης. ∆εν ζήτησα ποτέ από την πολιτεία, δεν πήρα επιχορηγήσεις, δεν ζήτησα να πληρωθώ για να παίξω. Η υπόθεση τραγούδι, όπως διαµορφώνεται σήµερα, είναι µια περίεργη ιστορία. Να τους βοηθήσουµε αν θέλουν, καµία αντίρρηση (σ.σ.: τους διαφηµιστές).
Να τους γράφουµε ένα ρεφρέν που επαναλαµβάνεται, να το µαθαίνουν εύκολα. Κι ας βγαίνουν να τραγουδούν οι µπιγκ µπραδεριστές.
Υπήρξε ο πιο δυνατός (και αντιπροσωπευτικός) καλλιτέχνης αυτής της γενιάς.
Και του µύθου της Θεσσαλονίκης.Και δεν ήταν τυχαίο αυτό. Γιατί εκείνος επέµεινε και έµεινε µέχρι το τέλος «αποκεντρωµένος» στον Βορρά. Εκεί ήταν το σπίτι του, οι φίλοι του, εκεί έφτιαξε στα µέσα του ‘70 _ µετα ίδια του τα χέρια _ το θρυλικό στούντιο«Αγροτικό» απ’ όπου πέρασε όλη η παρέα της Θεσσαλονίκης (Σωκράτης Μάλαµας, Αργύρης Μπακιρτζής, Βάσω Αλαγιάννη, Μελίνα Κανά, Γιώργος Ζήκας, Θωµάς Κοροβίνης, Γιώργος Ζερβουδάκης, Θανάσης Παπακωνσταντίνου αλλά και πολλά ανεξάρτητα γκρουπ όπως οι Μικρές Περιπλανήσεις κ.ά..
Στο «Αγροτικό» γράφτηκαν κορυφαίοι δίσκοι όπως «Η Εκδίκηση της Γυφτιάς» και τα «∆ήθεν» (µε τους Ρασούλη και Ξυδάκη), εκεί έγιναν και οι ηχογραφήσεις του πρώτου δίσκου τουΣωκράτη Μάλαµα (που υπήρξε κιθαρίστας του)αλλάκαιτων πρώτων δίσκων του ΘανάσηΠαπακωνσταντίνο υ. Ο Παπάζογλου ήταν το σηµείο αναφοράςτης σκηνής της Θεσσαλονίκης, ο ταλαντούχος συνθέτης, η εξαιρετική φωνή, ο επιτυχηµένος παραγωγός, ο πρώτος αυτοδιαχειριζόµενος καλλιτέχνης που εκτός από κεφάλαιο στοτραγούδι ήταν και παράδειγµα «εναλλακτικού επαγγελµατία».
Ο Νίκος Παπάζογλου γεννήθηκε στις 20 Μαρτίου του 1948 στη Θεσσαλονίκη.
Τα πρώτα του τραγούδια τα έγραψε την περίοδο του 1965 και κάποια από αυτά τραγουδήθηκαν από τον Πασχάλη, τον οποίο ο Παπάζογλου αντικατέστησε στους Olympians για να κάνει στρατιωτική του θητεία!
Την δεκαετία του ’70, ο γνωστός τραγουδοποιός μεταβαίνει στην Γερμανία με το συγκρότημα Zealot (Ζηλωτής), ενώ ηχογραφεί κάποια κομμάτια στο Μιλάνο για να τα προωθήσει στον ευρωπαϊκό χώρο.
Το 1976 επιστρέφει στην Ελλάδα και, ένα χρόνο αργότερα, συμμετέχει στο «Αχαρνής ο Αριστοφάνης που γύρισε από τα θυμαράκια», παράσταση που τον φέρνει σε επαφή με τους Διονύση Σαββόπουλο και Μανώλη Ρασούλη.
Οι τρεις μεγάλοι καλλιτέχνες ενώνουν τις δυνάμεις τους με τον Νίκο Ξυδάκη και το 1980 δημιουργούν τον δίσκο - σταθμό της ελληνικής δισκογραφίας, «Η Εκδίκηση Της Γυφτιάς». «Τρελή κι Αδέσποτη», «Κανείς Εδώ Δεν Τραγουδά», είναι μερικά μόνο από τα 13 κομμάτια που τραγουδιούνται ακόμα και σήμερα.
Παράλληλα, δημιουργούν το στούντιο «Αγροτικόν» στην Κάτω Τούμπα, όπου «γεννήθηκαν» μερικά από τα «διαμάντια» της ελληνικής μουσικής.
Το 1979 κυκλοφορεί το «Δήθεν» των Ξυδάκη - Ρασούλη, στο οποίο τραγουδά μαζί με τον Δημήτρη Κοντογιάννη και τη Σοφία Διαμαντή, ενώ το 1983 ο Παπάζογλου εμφανίζεται στην Αθήνα με την «Ταχεία Θεσσαλονίκης». Την ίδια χρονιά βγάζει και τον δίσκο «Χαράτσι», που δημιούργησε ολόκληρη σχολή καθώς ενέπνευσε αρκετούς νεότερους τραγουδοποιούς. Μάλιστα, εκτός από την αρχική κυκλοφορία του, ο δίσκος επανακυκλοφορεί στην αγορά το 1988 και το 1996!
Η δισκογραφία του συνεχίζεται με τα «Μέσω Νεφών» (1986), «Σύνεργα» (1991) και «Επιτόπιος Ηχογράφηση» από την συναυλία του στο θέατρο Λυκαβηττού. Παράλληλα, συμμετέχει και σε δίσκους άλλων, όπως οι: «Ρεζέρβα» (1984), «Ζήτω το ελληνικό τραγούδι» (1986 - Σαββόπουλο), «Πότε Βούδας πότε Κούδας» (1986 - Ρασούλης) και «Στο Σείριο υπάρχουνε παιδιά» (1988 - Χατζηδάκης).
Άξιες αναφοράς είναι και οι συνεργασίες του με το Μανώλη Λιδάκη, τη Γλυκερία, τη χορωδία Αιγαίου, τη Σαραγούδα Γιασεμή, τους Παλαιολόγους, το Λουδοβίκο των Ανωγείων, τη Νένα Βενετσάνου, τη Λιζέτα Καλημέρη, την Κατερίνα Σιαπάντα και την Όλγα Δεραινίτη. Ο Παπάζογλου ήταν επίσης εκείνος που έδωσε ευκαιρίες σε σημερινούς καλλιτέχνες να εκφραστούν, όπως οι Σωκράτης Μάλαμας, Ορφέας Περίδης, Μελίνα Κανά και Θανάσης Παπακωνσταντίνου.
«Αύγουστος», «Ένα Κι Ένα», «Υδροχόος», «Ο Μοναχός Ο Άνθρωπος», «Δεν Είμαι Ποιητής», είναι μερικά μόνο από τα τραγούδια του που συνεχίζουν να ακούγονται ακόμα και 20 χρόνια μετά την κυκλοφορία τους.
Ο Νίκος Παπάζογλου ήταν παντρεμένος με την Βαρβάρα με την οποία απέκτησε δύο παιδιά, τον Αλέξανδρο και την Αδελαΐδα.