Υπάρχει τελικά ψυχή; Και αν ναι, τότε έχει βάρος; Η ψυχή ζυγίζει όντως ζυγίζει 21 γραμμάρια;
Ένας θρύλος που απασχολεί τους ανθρώπους τουλάχιστον πανω από έναν αιώνα.
Ας πάρουμε καλύτερα τα πράγματα με τη σειρά προσπαθώντας να βγάλουμε έστω ένα μικρό συμπέρασμα για το τι τελικά συμβαίνει τη στιγμή που ο άνθρωπος πεθαίνει και η ψυχή του αποχωρίζεται την υλική του υπόσταση, το σώμα μας ...
Πρώτος "άγγιξε" το επίμαχο αυτό θέμα το 1907, ο Αμερικανός γιατρός Duncan Macdugall του Haverhill της Μασσαχουσέττης, ο οποίος έκανε το εξής "μακάβριο" πέιραμα: Μετρούσετο βάρος των ασθενών του λίγο πριν πεθάνουν, αλλά και αμέσως μετά το θάνατό τους ώστε να δαιπιστώσει τυχόν διαφορές.
Ποια ήταν τελικά τα αποτελέσματα από το πείραμα; 21 γραμμάρια, 21 γραμμάρια ήταν αυτά που έχανε ο κάθε νεκρός αμέσως μετά το θάνατο του! Ο γιατρός αδυνατούσε να δώσει κάποια επιστημονική εξήγηση σε αυτό το περίεργο ομολογουμένως φαινόμενο και υπέθεσε ότι τα 21 γραμμάρια είναι το βάρος της ψυχής!
Για μεγάλη μερίδα ανθρώπων η υπόθεση αυτή θεωρείται υπερβολική αν και δεν έχει καταρριφθεί ακόμη από τη σύγχρονη επιστήμη. Ίσως όμως θα μπορούσε να υποστηρίξει κανείς ότι η μείωση του βάρους μπορεί επίσης να οφείλεται στην εκπνοή και την ατμοποίηση, και σήμερα οι περισσότεροι επιστήμονες θεωρούν ότι τα αποτελέσματα εκείνων των πειραμάτων αντικατοπτρίζουν κυρίως το πνεύμα της εποχής για την ύπαρξη της ψυχής παρά ένα πραγματικό φαινόμενο.
Ωστόσο ο γιατρός Macdugall είχε απάντηση επ, αυτού: Η απώλεια του βάρους δεν θα μπορούσε να ήταν από την υγρασία που βγαίνει με την εκπνοή και την εξάτμιση του ιδρώτα καθώς τους υπολόγισε αυτούς τους δύο παράγοντες και βρήκε πως είναι μισό γραμμάριο κάθε λεπτό, ενώ στο πείραμά του υπάρχει απότομη απώλεια του βάρους (21 γραμμάρια στο πρώτο του test) μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα που δεν μπορεί να εξηγηθεί με τα μέχρι τώρα δεδομένα.
Επιπλέον δεν θα μπορούσε να ήταν από κόπρανα των εντέρων καθώς θα μπορούσαν τα σπλάχνα να κινηθούν μεν απότομα αλλά ο γιατρός το είχε αυτό υπολογίσει και θα παρέμεναν τα κόπρανα όπως και τα ούρα της κύστης πάνω στο κρεββάτι. Βεβαίως η όποια εξάτμιση των ουσιών αυτών θα ήταν σταδιακή και σε καμμία περίπτωση απότομη σε λίγα δευτερόλεπτα.
Ακόμη, δε θα μπορούσε να ήταν από τον συνολικό αέρα που υπάρχει στα πνευμόνια, καθώς ανέβηκε τόσο ο ίδιος ο γιατρός για να δοκιμάσει όσο και οι βοηθοί του, εκπνέοντας όσο το δυνατόν περισσότερο την μία φορά και εισπνέοντας με όλη την δύναμη την άλλη, και δεν υπήρξε καμία μεταβολή στην ζυγαριά.
Μάλιστα, ο γιατρός σέκανε πειράματα και σε 15 σκυλιά στα οποία πειράματα όμως δεν παρατηρήθηκε καμία μεταβολή στο βάρος κατά την διάρκεια του θανάτου των ζώων.
Μπορούμε λοιπόν να καταλήξουμε σε κάποιο σαφές συμπέρασμα; Μάλλον πειστική εξήγηση ακόμη δεν υπάρχει και πιθανότατα αυτό το τεράστιο ερώτημα θα παραμείνει ένα μυστήριο για πολύ καιρό ακόμη ...
Ένας θρύλος που απασχολεί τους ανθρώπους τουλάχιστον πανω από έναν αιώνα.
Ας πάρουμε καλύτερα τα πράγματα με τη σειρά προσπαθώντας να βγάλουμε έστω ένα μικρό συμπέρασμα για το τι τελικά συμβαίνει τη στιγμή που ο άνθρωπος πεθαίνει και η ψυχή του αποχωρίζεται την υλική του υπόσταση, το σώμα μας ...
Πρώτος "άγγιξε" το επίμαχο αυτό θέμα το 1907, ο Αμερικανός γιατρός Duncan Macdugall του Haverhill της Μασσαχουσέττης, ο οποίος έκανε το εξής "μακάβριο" πέιραμα: Μετρούσετο βάρος των ασθενών του λίγο πριν πεθάνουν, αλλά και αμέσως μετά το θάνατό τους ώστε να δαιπιστώσει τυχόν διαφορές.
Ποια ήταν τελικά τα αποτελέσματα από το πείραμα; 21 γραμμάρια, 21 γραμμάρια ήταν αυτά που έχανε ο κάθε νεκρός αμέσως μετά το θάνατο του! Ο γιατρός αδυνατούσε να δώσει κάποια επιστημονική εξήγηση σε αυτό το περίεργο ομολογουμένως φαινόμενο και υπέθεσε ότι τα 21 γραμμάρια είναι το βάρος της ψυχής!
Για μεγάλη μερίδα ανθρώπων η υπόθεση αυτή θεωρείται υπερβολική αν και δεν έχει καταρριφθεί ακόμη από τη σύγχρονη επιστήμη. Ίσως όμως θα μπορούσε να υποστηρίξει κανείς ότι η μείωση του βάρους μπορεί επίσης να οφείλεται στην εκπνοή και την ατμοποίηση, και σήμερα οι περισσότεροι επιστήμονες θεωρούν ότι τα αποτελέσματα εκείνων των πειραμάτων αντικατοπτρίζουν κυρίως το πνεύμα της εποχής για την ύπαρξη της ψυχής παρά ένα πραγματικό φαινόμενο.
Ωστόσο ο γιατρός Macdugall είχε απάντηση επ, αυτού: Η απώλεια του βάρους δεν θα μπορούσε να ήταν από την υγρασία που βγαίνει με την εκπνοή και την εξάτμιση του ιδρώτα καθώς τους υπολόγισε αυτούς τους δύο παράγοντες και βρήκε πως είναι μισό γραμμάριο κάθε λεπτό, ενώ στο πείραμά του υπάρχει απότομη απώλεια του βάρους (21 γραμμάρια στο πρώτο του test) μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα που δεν μπορεί να εξηγηθεί με τα μέχρι τώρα δεδομένα.
Επιπλέον δεν θα μπορούσε να ήταν από κόπρανα των εντέρων καθώς θα μπορούσαν τα σπλάχνα να κινηθούν μεν απότομα αλλά ο γιατρός το είχε αυτό υπολογίσει και θα παρέμεναν τα κόπρανα όπως και τα ούρα της κύστης πάνω στο κρεββάτι. Βεβαίως η όποια εξάτμιση των ουσιών αυτών θα ήταν σταδιακή και σε καμμία περίπτωση απότομη σε λίγα δευτερόλεπτα.
Ακόμη, δε θα μπορούσε να ήταν από τον συνολικό αέρα που υπάρχει στα πνευμόνια, καθώς ανέβηκε τόσο ο ίδιος ο γιατρός για να δοκιμάσει όσο και οι βοηθοί του, εκπνέοντας όσο το δυνατόν περισσότερο την μία φορά και εισπνέοντας με όλη την δύναμη την άλλη, και δεν υπήρξε καμία μεταβολή στην ζυγαριά.
Μάλιστα, ο γιατρός σέκανε πειράματα και σε 15 σκυλιά στα οποία πειράματα όμως δεν παρατηρήθηκε καμία μεταβολή στο βάρος κατά την διάρκεια του θανάτου των ζώων.
Μπορούμε λοιπόν να καταλήξουμε σε κάποιο σαφές συμπέρασμα; Μάλλον πειστική εξήγηση ακόμη δεν υπάρχει και πιθανότατα αυτό το τεράστιο ερώτημα θα παραμείνει ένα μυστήριο για πολύ καιρό ακόμη ...