Πρόσφατα, η Νέα Δημοκρατία και ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α παρουσίασαν τα επικαιροποιημένα προγράμματά τους ενόψει των επαναληπτικών εκλογών της 17ης Ιουνίου.
Από τη μελέτη των παραπάνω, τα δύο κύρια συμπεράσματα που εξάγονται σε πολιτικό και επικοινωνιακό επίπεδο είναι τα εξής: Α) Η ακατάσχετη παροχολογία και οι υποσχέσεις προς κάθε κατεύθυνση είναι τα βασικά εργαλεία των δύο κομμάτων για την ανάληψη της εξουσίας. Ωστόσο, είναι και το όχημα που θα μας οδηγήσει, με ή χωρίς μνημόνιο, με ασφάλεια στο γκρεμό.
Β) Οι θέσεις των δύο κομμάτων, όπως παρουσιάστηκαν, επενδύουν, από τη μία, στις αντικομουνιστικές ψυχώσεις και, από την άλλη, στο διχασμό προκειμένου να γίνουν αρεστοί στα εκατέρωθεν συντηρητικά τους ακροατήρια. Μια πολωτική τακτική που εξαλείφει το περιθώριο μετεκλογικών συγκλίσεων, επιτείνοντας τον κίνδυνο της ακυβερνησίας.
Από τη μία, η Νέα Δημοκρατία, με τη συγκόλληση ετερόκλητων δυνάμεων της κεντροδεξιάς παράταξης που έφθασε μέχρι την άκρα δεξιά, επενδύει ξανά στο θυμικό ενός δεξιού ακροατηρίου. Επιστρέφει στον συντηρητικό, ανεύθυνο, λαϊκιστικό λόγο και επαναλαμβάνει την πλατφόρμα της 6ης Μαΐου, με συμπληρώματα από την αντιμνημονιακή της εποχή. Διασπείρει φρούδες ελπίδες, επαναφέρει στο προσκήνιο και δίνει κυβερνητική προοπτική στις πολιτικές που οδήγησαν τη χώρα στο μηδέν, προκειμένου να εξυπηρετηθεί ο στενός κομματικός της στόχος.
Ένας στόχος που με σαφήνεια πλέον αποκαλύπτεται ότι δεν επικεντρώνεται στο πώς θα βγει η χώρα από την κρίση, αλλά το πώς θα ανελιχθεί ξανά στην εξουσία. Από την άλλη, ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α, μετά από πολλές παλινωδίες και αφού τη μια έβαζε και την άλλη έβγαζε τη χώρα από το ευρώ, έκανε επιτέλους ρητή και οριστική επιλογή.
Επέλεξε τη ρήξη με την Ευρώπη, τη μονομερή καταγγελία της δανειακής σύμβασης και την επιστροφή στον κρατισμό.
Με άλλα λόγια, επέλεξε όχι μόνο την οικονομική χρεωκοπία, αλλά και την πολιτική απομόνωση της χώρας, σε επίπεδο αμυντικής και εξωτερικής πολιτικής με την εξαγγελθείσα αποχώρηση από το ΝΑΤΟ. Μια επιλογή που, παρά τις όποιες διαφωνίες μπορεί να έχει καθένας με τις κινήσεις του ΝΑΤΟ, δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι θίγει καίρια τα εθνικά μας συμφέροντα στο Αιγαίο και στις ελληνοτουρκικές σχέσεις.
Η επιλογή που κάνει η λεγόμενη ριζοσπαστική Αριστερά είναι η καταφυγή στο παρελθόν και η έξοδος της χώρας μας από το ευρώ, με μαθηματική ακρίβεια.
Είναι η επιλογή που ενδεικτικά, στερεί
α) από τους Έλληνες αγρότες τα κονδύλια και τις επιχορηγήσεις της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής που αποτελεί το σημαντικότερο τμήμα του αγροτικού εισοδήματος,
β) από τους ανέργους τα κονδύλια του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Ταμείου γ) από την ανάπτυξη, τα κονδύλια του ΕΣΠΑ κ.α. Το ΠΑΣΟΚ έχει προτείνει την εφαρμογή μιας εθνικά υπεύθυνης στρατηγικής που μπορεί να εγγυηθεί τη συστηματική και θαρραλέα αναθεώρηση του Μνημονίου. Από τη μία, έχουμε επιλέξει την εφαρμογή των πολλών θετικών στοιχείων της δανειακής σύμβασης, με στόχο τη σταθερή και ισχυρή παρουσία της Ελλάδας στην Ευρώπη και στη ζώνη του ευρώ.
Από την άλλη, έχουμε τοποθετήσει το πλαίσιο αναθεώρησης των δυσμενών όρων της δανειακής σύμβασης. Έχουμε θέσει με ρεαλισμό και συνέπεια τις στοχευμένες κινήσεις μας, με αφετηρία την παράταση της περιόδου προσαρμογής από 2 σε 3 χρόνια, πρόταση για την οποία υπάρχει ήδη διάθεση αποδοχής.
Χαρακτηριστικά, ο κ. Γιούνκερ με πρόσφατες δηλώσεις του τάχθηκε υπέρ της παράτασης, καθώς πλέον υπάρχει δεδομένη συναντίληψη σε ευρύ πολιτικό πεδίο, σχετικά με την ανάγκη αναθεώρησης του πλαισίου χρηματοδότησης της χώρας με τρόπο πιο ήπιο, πιο φιλικό για τον πολίτη, πιο φιλικό για την ανάπτυξη.
Ένα ισχυρό ΠΑΣΟΚ είναι το μόνο κόμμα που μπορεί να εγγυηθεί και να επιβάλλει τη συνεννόηση και τη συνεργασία για την εκτέλεση της εθνικής στρατηγικής της υπεύθυνης αναθεώρησης του μνημονίου,
α) χωρίς να τεθεί σε κίνδυνο η εκταμίευση των δόσεων,
β) χωρίς να χαθούν τα οφέλη από το πρόγραμμα στήριξης και γ) χωρίς να τεθεί σε κίνδυνο η ευρωπαϊκή πορεία της χώρας.
Η ανάγκη αναθεώρησης της δανειακής σύμβασης έχει γίνει, πλέον, κοινός τόπος πολλών ευρωπαϊκών κυβερνήσεων και ηγετών, καθώς μόνο με δημοσιονομική πειθαρχία, μικρά χρέη και μικρά ελλείμματα, δε γίνεται δουλειά.
Χρειάζεται ανάπτυξη για τη δημιουργία θέσεων εργασίας, κοινωνική αλληλεγγύη για την προστασία των ασθενέστερων, ισχυρή δημοκρατία για την προοδευτική ανασύνταξη της χώρας και κράτος δικαίου που θα συγκρουστεί με τις νοοτροπίες, τα πρόσωπα, τις πρακτικές και τα συμφέροντα που κράτησαν τον τόπο μας καθηλωμένο.
Και για αυτό, ο λαός πρέπει με την ψήφο του να θέσει το ΠΑΣΟΚ, τη μόνη υπεύθυνη δύναμη σταθερότητας για τη χώρα, και πάλι στο «τιμόνι» των πολιτικών εξελίξεων.