16.7.12

Μπορεί η έλλειψη σεξ να “οδηγήσει” σε υστερία;

Ελεάννα Ελευθερίου Σεξολόγος-Ψυχολόγος
Γράφει η Ελεάννα Ελευθερίου Σεξολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια
Είναι δόκιμος ο όρος “Πεοπενία”;
Μπορεί η στέρηση σεξ, η εκούσια ή ακούσια αγαμία δηλαδή, να οδηγήσει σε υστερία με την κλινική έννοια του όρου;
Η ψυχοθεραπεύτρια – σεξολόγος Ελεάννα Ελευθερίου απαντά και τεκμηριώνει πως η στέρηση σεξ μπορεί να είναι τόσο ψυχολογικά όσο και βιολογικά επιζήμια.

Η γυναικεία σεξουαλικότητα ήταν, και εν μέρει παραμένει ακόμα δαιμονοποιημένη. Είτε αναφερόμαστε στην εκδήλωση της είτε στην καταπίεση και την απουσία εκδηλώσεων της, οι μύθοι πάντα οργίαζαν καταδικάζοντας τη γυναίκα ακόμα και σε ακραίες καταληκτικές συνθήκες, όπως το πυρ το εξώτερον ή την απόλυτη αποχή. Αντιλήψεις που τη χαρακτήριζαν άλλοτε ακάθαρτη και ελευθέρων ηθών και άλλοτε αντικείμενο που δεν επιθυμεί και δε νιώθει, ενώ η σεξουαλική του ζωή είχε μικρή διάρκεια ζωής, ξεκινώντας πρόωρα τη στιγμή που θα μάτωνε και τελειώνοντας όταν θεωρούνταν γερασμένη, πρώιμα κι αυτό, γιατί δεν θα ξαναμάτωνε πια, ευνούχισαν τη σεξουαλικότητα της γυναίκας και καταδίκασαν την ίδια σε μια σιωπηλή ανοχή. Η γυναίκα δηλαδή που κάνει σεξ και απολαμβάνει τον έρωτα είναι μια Μανταμ Εντουαρντά -η εκδιδόμενη ηρωίδα του Μπατάιγ… η γυναίκα που δεν κάνει σεξ καταλήγει να είναι μια υστερική.
Η άποψη ότι η έλλειψη του σεξ οδηγεί προς την υστερία είναι παλιά και δεν έχει επιστημονική ισχύ, πάρα το ότι ακόμα μοιάζει οι δύο αυτές καταστάσεις να συσχετίζονται στον κοινό νου, με τη σχέση αιτίας – αιτιατού. Η υστερία είναι μια ασυνείδητη παράσταση κατά την οποία η γυναίκα υποδύεται ουσιαστικά το ρόλο  της γυναίκας, περισσότερο από ότι είναι η ίδια γυναίκα. Η σχέση βέβαια μεταξύ υστερίαs και σεξ υφίσταται, αλλά από άλλη σκοπιά, ενώ συνδετικός κρίκος μεταξύ της σεξουαλικής στέρησης και της υστερίας, μπορεί να αποτελεί η έλλειψη πραγματικού  ενδιαφέροντος για το σεξ. Σύμφωνα με τις ψυχαναλυτικές θεωρίες το άτομο που πάσχει από υστερία, έχει μέσα του αδιαφοροποίητη τη διάσταση του φύλου(αρσενικό-θηλυκό). Συνυπάρχει δηλαδή η ιδέα του κόλπου και του φαλλού. Πιο συγκεκριμένα θα μπορούσαμε να πούμε ότι στον ασυνείδητο χώρο δεν έχει γίνει σαφής διαφοροποίηση, κάτι που έχει να κάνει με ασυνείδητες καταστάσεις όπως το οιδιπόδειο σύμπλεγμα και το φθόνο του φαλλού.....