Συγκλονίζει η επιστολή της αδελφής του δολοφονημένου ταξιτζή, στον Θεοφίλου
Μέσω μια ανοιχτής, συγκλονιστικής, επιστολής η Μαρία Μίχου,
αδελφή του 53χρονου ταξιτζή που έπεσε νεκρός από τα πυρά των ληστών της
τράπεζας της Πάρου, απευθύνεται στον κατηγορούμενο για την υπόθεση,
Αναστάσιο Θεοφίλου και την οικογένειά του και αναρωτιέται... «γιατί δεν
τον πυροβολήσατε στα πόδια;».
Απευθυνόμενη στον 30χρονο, στον οποίο μιλά σε πληθυντικό αριθμό, η κυρία Μίχα γράφει «είσαστε ένας κοινός ψυχρός δολοφόνος, ένας απατεώνας, ένας ληστής, ένας παλιάνθρωπος που κρύβεστε πίσω από τον τίτλο του Αναρχικού... Ένας άνανδρος φονιάς».
«Σκοτώσατε έναν άνθρωπο που την συγκεκριμένη ημέρα δούλευε από το προηγούμενο βράδυ στις 9 μέχρι την ώρα που τον σκοτώσατε μπαμπέσικα... Ήθελε μισή ώρα να τελειώσει η βάρδια του, να πάει στο σπίτι του... Ένας μεροκαματιάρης που δούλευε τίμια... Στα πόδια κύριε Θεοφίλου γιατί δεν ρίξατε να τον σταματήσατε; Γιατί; Θα σας πω γιατί... Γεννηθήκατε δολοφόνος έτσι απλά... κρίμα...», συνεχίζει.
Ακολουθεί όλη η επιστολή της Μαρίας Μίχα:
«Αυτό το παλικάρι που ατενίζει τον φωτογραφικό φακό με τόση νηφαλιότητα, να το χαίρονται οι γονείς που το έκαναν...
Την ωραία διαπαιδαγώγηση που του πρόσφεραν ώστε να βγει ένας χρήσιμος άνθρωπος στην κοινωνία... Εύγε!!!
Και μετά τον έστειλαν πανεπιστήμιο και μάλιστα στη Θεολογική Σχολή. ...Για να μάθει εκεί πώς να αγαπάει αλλά και να βοηθάει τον πλησίον του... Τα έμαθε τόσο καλά το καλό αυτό παιδί ...που είπε μια μέρα... Ρε!! Εγώ είμαι πολύ έξυπνος δεν είμαι σαν τα άλλα ζώα τους συνανθρώπους μου που δουλεύουν και τους εκμεταλλεύεται αυτό το άτιμο καπιταλιστικό κράτος... Γιατί να δουλεύω; Θα κάνω ληστειούλες, θα σκοτώνω τους βλάκες που θα με εμποδίζουν και ΟΚ, μετά θα ζω σαν βασιλιάς!!! Ευτυχισμένος, άνετος, ωραίος...
Μια χαρά τα μάθατε στο Πανεπιστήμιο κε Θεοφίλου!!! Μπράβο σας ... όμως κάνατε καλή δουλειά στην Πάρο... 4 σφαίρες ευχαριστηθήκατε να πυροβολείτε... καλός σκοπευτής, άριστος!!! Ρίξατε μια στο χέρι, 2 στο στήθος, την τέταρτη στο κεφάλι... Για ποιο λόγο τη ρίξατε; Τι φοβηθήκατε; Μήπως σηκωθεί να σας κυνηγήσει;;;
Δεν φοβηθήκατε κε Θεοφίλου... απλώς είσαστε ένας κοινός ψυχρός δολοφόνος, ένας απατεώνας, ένας ληστής, ένας παλιάνθρωπος που κρύβεστε πίσω από τον τίτλο του Αναρχικού... Ένας άνανδρος φονιάς!!!!
Κε Θεοφίλου... σκοτώσατε έναν άνθρωπο που την συγκεκριμένη ημέρα δούλευε από το προηγούμενο βράδυ στις 9 μέχρι την ώρα που τον σκοτώσατε μπαμπέσικα... Ήθελε μισή ώρα να τελειώσει η βάρδια του, να πάει στο σπίτι του... Ένας μεροκαματιάρης που δούλευε τίμια... Στα πόδια κύριε Θεοφίλου γιατί δεν ρίξατε να τον σταματήσατε; Γιατί; Θα σας πω γιατί... Γεννηθήκατε δολοφόνος έτσι απλά... κρίμα... το παιδί του έχει ακριβώς την ίδια ηλικία με εσάς... Εύγε!!! Κε Θεοφίλου κάνατε καλή δουλειά!!! Πετύχατε άριστα τον στόχο σας! Αααα μην ξεχάσω... Για κοιτάξτε το σακίδιο σας... Μήπως σας έπεσε η Αγία Γραφή στην Πάρο;;; Σαν καλός χριστιανός και καλό παιδί που είστε».
Απευθυνόμενη στον 30χρονο, στον οποίο μιλά σε πληθυντικό αριθμό, η κυρία Μίχα γράφει «είσαστε ένας κοινός ψυχρός δολοφόνος, ένας απατεώνας, ένας ληστής, ένας παλιάνθρωπος που κρύβεστε πίσω από τον τίτλο του Αναρχικού... Ένας άνανδρος φονιάς».
«Σκοτώσατε έναν άνθρωπο που την συγκεκριμένη ημέρα δούλευε από το προηγούμενο βράδυ στις 9 μέχρι την ώρα που τον σκοτώσατε μπαμπέσικα... Ήθελε μισή ώρα να τελειώσει η βάρδια του, να πάει στο σπίτι του... Ένας μεροκαματιάρης που δούλευε τίμια... Στα πόδια κύριε Θεοφίλου γιατί δεν ρίξατε να τον σταματήσατε; Γιατί; Θα σας πω γιατί... Γεννηθήκατε δολοφόνος έτσι απλά... κρίμα...», συνεχίζει.
Ακολουθεί όλη η επιστολή της Μαρίας Μίχα:
«Αυτό το παλικάρι που ατενίζει τον φωτογραφικό φακό με τόση νηφαλιότητα, να το χαίρονται οι γονείς που το έκαναν...
Την ωραία διαπαιδαγώγηση που του πρόσφεραν ώστε να βγει ένας χρήσιμος άνθρωπος στην κοινωνία... Εύγε!!!
Και μετά τον έστειλαν πανεπιστήμιο και μάλιστα στη Θεολογική Σχολή. ...Για να μάθει εκεί πώς να αγαπάει αλλά και να βοηθάει τον πλησίον του... Τα έμαθε τόσο καλά το καλό αυτό παιδί ...που είπε μια μέρα... Ρε!! Εγώ είμαι πολύ έξυπνος δεν είμαι σαν τα άλλα ζώα τους συνανθρώπους μου που δουλεύουν και τους εκμεταλλεύεται αυτό το άτιμο καπιταλιστικό κράτος... Γιατί να δουλεύω; Θα κάνω ληστειούλες, θα σκοτώνω τους βλάκες που θα με εμποδίζουν και ΟΚ, μετά θα ζω σαν βασιλιάς!!! Ευτυχισμένος, άνετος, ωραίος...
Μια χαρά τα μάθατε στο Πανεπιστήμιο κε Θεοφίλου!!! Μπράβο σας ... όμως κάνατε καλή δουλειά στην Πάρο... 4 σφαίρες ευχαριστηθήκατε να πυροβολείτε... καλός σκοπευτής, άριστος!!! Ρίξατε μια στο χέρι, 2 στο στήθος, την τέταρτη στο κεφάλι... Για ποιο λόγο τη ρίξατε; Τι φοβηθήκατε; Μήπως σηκωθεί να σας κυνηγήσει;;;
Δεν φοβηθήκατε κε Θεοφίλου... απλώς είσαστε ένας κοινός ψυχρός δολοφόνος, ένας απατεώνας, ένας ληστής, ένας παλιάνθρωπος που κρύβεστε πίσω από τον τίτλο του Αναρχικού... Ένας άνανδρος φονιάς!!!!
Κε Θεοφίλου... σκοτώσατε έναν άνθρωπο που την συγκεκριμένη ημέρα δούλευε από το προηγούμενο βράδυ στις 9 μέχρι την ώρα που τον σκοτώσατε μπαμπέσικα... Ήθελε μισή ώρα να τελειώσει η βάρδια του, να πάει στο σπίτι του... Ένας μεροκαματιάρης που δούλευε τίμια... Στα πόδια κύριε Θεοφίλου γιατί δεν ρίξατε να τον σταματήσατε; Γιατί; Θα σας πω γιατί... Γεννηθήκατε δολοφόνος έτσι απλά... κρίμα... το παιδί του έχει ακριβώς την ίδια ηλικία με εσάς... Εύγε!!! Κε Θεοφίλου κάνατε καλή δουλειά!!! Πετύχατε άριστα τον στόχο σας! Αααα μην ξεχάσω... Για κοιτάξτε το σακίδιο σας... Μήπως σας έπεσε η Αγία Γραφή στην Πάρο;;; Σαν καλός χριστιανός και καλό παιδί που είστε».