Γράφει: Η Αντωνία Μπούζα
Περισσότερο παρά ποτέ οι Έλληνες αυτήν την περίοδο που βιώνουν δυσχερείς καταστάσεις που έχουν αλλάξει ριζικά τον τρόπο ζωής τους,θα αισθανθούν το πραγματικό νόημα της επετείου του ΟΧΙ.
Άλλωστε οι επέτειοι που παραπέμπουν σε ένδοξες περιόδους της πατρίδας μας, φαντάζουν στις δύσκολες στιγμές, ως το αποκούμπι όλων μας και μας δίνουν θάρρος και ελπίδα για το αύριο.
Έτσι και τώρα μετά από μία μακρά περίοδο πλαστής ευημερίας, μία περίοδο που χτίζαμε παλάτια κυριολεκτικά στην άμμο και πιστεύαμε πως θα άντεχαν στις δυσκολίες, ήρθε η στιγμή για την πικρή αλήθεια.
Τίποτα δεν ήταν βασισμένο στο σχεδιασμό, στη δουλειά και στην αληθινή προκοπή.
Αεριτζίδικα λεφτά καταναλώναμε κατά κύριο λόγο και ξοδεύαμε αλόγιστα καίτοι υπερχρεωμένοι και εξαρτώμενοι από τους δανειστές μας.
Συντηρήσαμε ένα πελατειακό κράτος και συνηθίσαμε στα εύκολα ενώ μας άνοιγαν όλοι οι δρόμοι -σπουδές, εργασία, χρήματα,θέσεις- αρκεί να είμαστε δίπλα σε κάποιον "μεγάλο".
Η φούσκα λοιπόν ήταν επόμενο να σπάσει και να μας επηρεάσει όλους.
Ποία όμως η σχέση των τωρινών δεινών μας , με το ένδοξο παρελθόν;
Τότε είμασταν πραγματικά φτωχοί ,αλλά υπερήφανοι , αγέρωχοι, πατριώτες και μαχητές! Κάτι που δυστυχώς σήμερα είναι σπάνιο, διότι επί της ουσίας κανείς δεν ξεκινά με τελείως αγνές προθέσεις.Οι περισσότεροι έχουν κάπου στο πίσω μέρος του μυαλού τους ,κάποιο δικό τους "θέλω" και γι αυτό πασχίζουν και αγωνίζονται.
Έτσι ενώ το ένδοξο 1940 οι Έλληνες έδωσαν νόημα στη ρήση του Αισχύλου ..."πως μόνοι ἐμεῖς, (οἱ Ἕλληνες) ἀντίθετα ἀπὸ τοὺς βαρβάρους, δὲν μετροῦμε ποτὲ τὸ πλῆθος τοῦ ἐχθροῦ στὴν μάχη" και αναγκάστηκαν να αντιμετωπίσουν ηρωϊκά τους στρατοὺς τεσσάρων χωρών, Ιταλίας, Αλβανίας, Γερμανίας και Βουλγαρίας σε αντίθεση με άλλους λαούς που απλά υπέκυψαν και παραδόθηκαν αμαχητί ,τι ζούμε σήμερα;
Όντας ιδιαιτέρως ευάλωτοι, τρέχουμε πίσω από όποιον πολιτικό φορέα πλειοδοτήσει περισσότερο σε παροχές, ξεχνώντας πως πρέπει να θεραπεύσουμε πολλές παθογένειες, προτού σηκωθούμε πάλι αγέρωχοι.
Δυστυχώς μέσα στον κακό χαμό του σήμερα υπάρχουν δυνάμεις που πλειοδοτούν καίτοι ξέρουν τις δυσκολίες, απλά και μόνο για δημοσκοπική άνοδο.
Εμείς όμως οι απόγονοι των ένδοξων Ελλήνων τι πρέπει να κάνουμε;
Να κλείσουμε τ΄αυτιά μας στις σειρήνες του λαϊκισμού και να δείξουμε απλά πως είμαστε Έλληνες , θα τα καταφέρουμε και τώρα όπως παλιά και πως κάποια στιγμή θα ξανάρθει η εποχή του κλέους και της αναγνώρισης για την πατρίδα μας!
Περισσότερο παρά ποτέ οι Έλληνες αυτήν την περίοδο που βιώνουν δυσχερείς καταστάσεις που έχουν αλλάξει ριζικά τον τρόπο ζωής τους,θα αισθανθούν το πραγματικό νόημα της επετείου του ΟΧΙ.
Άλλωστε οι επέτειοι που παραπέμπουν σε ένδοξες περιόδους της πατρίδας μας, φαντάζουν στις δύσκολες στιγμές, ως το αποκούμπι όλων μας και μας δίνουν θάρρος και ελπίδα για το αύριο.
Έτσι και τώρα μετά από μία μακρά περίοδο πλαστής ευημερίας, μία περίοδο που χτίζαμε παλάτια κυριολεκτικά στην άμμο και πιστεύαμε πως θα άντεχαν στις δυσκολίες, ήρθε η στιγμή για την πικρή αλήθεια.
Τίποτα δεν ήταν βασισμένο στο σχεδιασμό, στη δουλειά και στην αληθινή προκοπή.
Αεριτζίδικα λεφτά καταναλώναμε κατά κύριο λόγο και ξοδεύαμε αλόγιστα καίτοι υπερχρεωμένοι και εξαρτώμενοι από τους δανειστές μας.
Συντηρήσαμε ένα πελατειακό κράτος και συνηθίσαμε στα εύκολα ενώ μας άνοιγαν όλοι οι δρόμοι -σπουδές, εργασία, χρήματα,θέσεις- αρκεί να είμαστε δίπλα σε κάποιον "μεγάλο".
Η φούσκα λοιπόν ήταν επόμενο να σπάσει και να μας επηρεάσει όλους.
Ποία όμως η σχέση των τωρινών δεινών μας , με το ένδοξο παρελθόν;
Τότε είμασταν πραγματικά φτωχοί ,αλλά υπερήφανοι , αγέρωχοι, πατριώτες και μαχητές! Κάτι που δυστυχώς σήμερα είναι σπάνιο, διότι επί της ουσίας κανείς δεν ξεκινά με τελείως αγνές προθέσεις.Οι περισσότεροι έχουν κάπου στο πίσω μέρος του μυαλού τους ,κάποιο δικό τους "θέλω" και γι αυτό πασχίζουν και αγωνίζονται.
Έτσι ενώ το ένδοξο 1940 οι Έλληνες έδωσαν νόημα στη ρήση του Αισχύλου ..."πως μόνοι ἐμεῖς, (οἱ Ἕλληνες) ἀντίθετα ἀπὸ τοὺς βαρβάρους, δὲν μετροῦμε ποτὲ τὸ πλῆθος τοῦ ἐχθροῦ στὴν μάχη" και αναγκάστηκαν να αντιμετωπίσουν ηρωϊκά τους στρατοὺς τεσσάρων χωρών, Ιταλίας, Αλβανίας, Γερμανίας και Βουλγαρίας σε αντίθεση με άλλους λαούς που απλά υπέκυψαν και παραδόθηκαν αμαχητί ,τι ζούμε σήμερα;
Όντας ιδιαιτέρως ευάλωτοι, τρέχουμε πίσω από όποιον πολιτικό φορέα πλειοδοτήσει περισσότερο σε παροχές, ξεχνώντας πως πρέπει να θεραπεύσουμε πολλές παθογένειες, προτού σηκωθούμε πάλι αγέρωχοι.
Δυστυχώς μέσα στον κακό χαμό του σήμερα υπάρχουν δυνάμεις που πλειοδοτούν καίτοι ξέρουν τις δυσκολίες, απλά και μόνο για δημοσκοπική άνοδο.
Εμείς όμως οι απόγονοι των ένδοξων Ελλήνων τι πρέπει να κάνουμε;
Να κλείσουμε τ΄αυτιά μας στις σειρήνες του λαϊκισμού και να δείξουμε απλά πως είμαστε Έλληνες , θα τα καταφέρουμε και τώρα όπως παλιά και πως κάποια στιγμή θα ξανάρθει η εποχή του κλέους και της αναγνώρισης για την πατρίδα μας!