Με τούτα και με κείνα η
δημοσκόπηση δίνει ως καταλληλότερο πρωθυπουργό τον Σαμαρά (ναι, τον
Σαμαρά!) με 48%, έναντι 24% του Τσίπρα, ενώ καλύτερη κυβέρνηση το 40%
θεωρεί τη σημερινή τρικομματική και το 19% μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.
του Κώστα Ρεσβάνη
Σε ραδιοφωνική συνέντευξη ό Αλέξης Τσίπρας απέδωσε τη δημοσκοπική πτώση του ΣΥΡΙΖΑ με τη φράση «όταν ο λαός δεν είναι στο προσκήνιο η δυναμική του κόμματος έχει κάμψη». Δεν κατανόησα ακριβώς τι σημαίνει η λέξη «προσκήνιο», αλλά δεν πειράζει. Εκείνο που θα ήθελα να σημειώσω είναι πώς η έμμεση κριτική του λαού που δεν είναι πλέον στο προσκήνιο, δεν έχει κανένα αντίκρισμα αν πρώτα δεν κατατεθούν δημόσια τα λάθη του ίδιου του κόμματος. Ας επιχειρήσω μια εντελώς περιληπτική καταγραφή των, κατά τη γνώμη μου, λαθών.
1) Ανυπαρξία ενιαίας γραμμής.
Είναι πολλά τα παραδείγματα, όπου ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν ένας. Το σημαντικότερο, νομίζω, υπήρξε η παραμονή ή όχι στο ευρώ και στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Επί μήνες παρακολουθούσαμε τις αντιφατικές δηλώσεις κορυφαίων στελεχών του. Απ΄ την Κική και την Κοκό ποια να διαλέξω θα απορούσαν πολλοί ψηφοφόροι του. Διότι και η συνιστώσα του Λαφαζάνη δεν είναι παίξε-γέλασε, έχει κομματική επιρροή γύρω στο 25%.
2) Παλινωδίες.
Η ευχή του Τσίπρα «μακάρι να είμαστε Αργεντινή» σε οδηγεί στο συμπέρασμα ή ότι έχει ανόητους συμβούλους επί εξωτερικών θεμάτων ή ότι ο ίδιος διαθέτει επιπολαιότητα που προφανώς δεν αρμόζει σε αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Η μετέπειτα καραμέλα της «διαστρέβλωσης των δηλώσεων», δεν ονομάζεται μόνο παλινωδία, αλλά και υποτίμηση της νοημοσύνης των πολιτών.
3) Ανομία και βία.
Δεν είμαι από αυτούς που πιστεύουν ότι στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ καταστρώνουν νύχτα μέρα καταχθόνια σχέδια με τραμπούκους του πολιτικού περιθωρίου. Ένα όμως είναι βέβαιο. Η επί χρόνια πολιτική ανοχή αυτού του κόμματος σε κάθε είδους ανομία και η αποφυγή της άμεσης και ρητής καταδίκης των άθλιων ενεργειών, έδινε αέρα στα πανιά αυτών που έκαιγαν την Αθήνα, «έχτιζαν» και έδερναν πανεπιστημιακούς, γενικώς κόπριζαν πάνω στην έννοια της δημοκρατικής νομιμότητας. Τι να πρωτοπεί κανείς εδώ; Φτάνει να θυμηθούμε πώς ξεκινούσαν Στρατούλης και Σια την απάντησή τους σε ερωτήσεις αν καταδικάζουν τις επιθέσεις-όχι πάντα αναίμακτες- κατά δημοσίων προσώπων: «Το θέμα δεν είναι τι έπαθε ο…… και η….. αλλά ο λαός που πεινάει, το Μνημόνιο…..» και πάει λέγοντας. Υπάρχει λογικός πολίτης που να μη κατανοεί ότι αυτή η στάση είναι, αν όχι έμμεση προτροπή, πάντως λευκή κάρτα για βιαιότητες και ανομίες;
4) Ποιες προτάσεις;
Εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες είναι πονεμένοι, φτωχοί, άνεργοι, άλλοι με το ζόρι τα φέρνουν βόλτα και ήδη εδώ και καιρό ελάχιστους από αυτούς αφορούν οι ταρζανιές του ΣΥΡΙΖΑ. Απογοητευμένοι-και δικαίως- από τις προηγούμενες κυβερνήσεις πίστεψαν πως, δεν μπορεί, κάποιο σοβαρό πρόγραμμα διακυβέρνησης θα έχει κατά νου ο Τσίπρας και τα στελέχη του. Τι έχουν ακούσει έως τώρα; Το ανεπανάληπτο «μονομερής κατάργηση του Μνημονίου» και το ευτράπελο «αλλαγή του ρόλου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων»! Με ποιο τρόπο θα γίνουν όλα αυτά τα θαυμάσια; Και με ποιες επιπτώσεις για τη χώρα και τους πολίτες της; Αγνωστο.
Με τούτα και με κείνα η προχθεσινή δημοσκόπηση δίνει ως καταλληλότερο πρωθυπουργό τον Σαμαρά (ναι, τον Σαμαρά!) με 48%, έναντι 24% του Τσίπρα, ενώ καλύτερη κυβέρνηση το 40% θεωρεί τη σημερινή τρικομματική και το 19% μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.
Τα ευρήματα της δημοσκόπησης ίσως αναγκάσουν τον Τσίπρα να αλλάξει πολιτική στάση σε κάποια από τα κρίσιμα προβλήματα της χώρας. Το θέμα όμως είναι τι μπάλα θα παίξει η ενδεκάδα των συνιστωσών…
Μακρύ υστερόγραφο
Διαβάστε τις παρακάτω δηλώσεις για τις χθεσινές επιθέσεις τρομοκράτησης πέντε συναδέλφων δημοσιογράφων και προσπαθήστε, όσο τις διαβάζετε, να καταλάβετε από ποιόν προέρχονται: «Φαίνεται ότι η στρατηγική της έντασης που κυβερνητικοί κύκλοι καλλιεργούν συστηματικά προχωρεί. Περίεργα κέντρα μέσα και έξω από το βαθύ κράτος και τις μαφίες, αξιοποιώντας ενδεχομένως αντανακλαστικά κάποιων ανεγκέφαλων, στοχοποιούν την ελευθερία της άποψης, την ενημέρωση των πολιτών και εν τέλει αποπροσανατολίζουν την καθημαγμένη κοινωνία σε μια πορεία προς την κατάργηση της δημοκρατίας σε όφελος των πιο ακραίων δυνάμεων της ολιγαρχίας. H δημοκρατία πρέπει να απαντήσει με περισσότερο σθένος, να προστατεύσει την ελευθεροτυπία, να αντιμετωπίσει με μαζικούς δημιουργικούς, πολύμορφους αγώνες τη φτώχεια και την ανισότητα που φέρνουν τα Μνημόνια ακυρώνοντας τις προκλήσεις των κάθε λογής σκοτεινών παράκεντρων της εξουσίας.»
Όνοματεπώνυμο του συντάκτη της ανακοίνωσης: Δημήτρης Τρίμης. Θέση που κατέχει: Πρόεδρος της Ένωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών, των δημοσιογράφων δηλαδή. Πιστεύω ότι οποιοσδήποτε σχολιασμός της ανακοίνωσης είναι ανάξιος της νοημοσύνης των συναδέλφων και των πολιτών. Αλλά, αξιοσέβαστε πρόεδρε, ούτε μια λέξη για ρητή καταδίκη της τρομοκρατικής ενέργειας, ούτε έστω μια δήλωση συμπαράστασης στους συναδέλφους μας; Δοξάστε τον! Αλλά και συγχωρείστε τον. Ίσως ήταν νωρίς όταν έγραψε την ανακοίνωση και δεν γνώριζε τη δήλωση του Αλέξη Τσίπρα που καταδίκασε την ενέργεια των «ανεγκέφαλων».
protagon.gr
Σε ραδιοφωνική συνέντευξη ό Αλέξης Τσίπρας απέδωσε τη δημοσκοπική πτώση του ΣΥΡΙΖΑ με τη φράση «όταν ο λαός δεν είναι στο προσκήνιο η δυναμική του κόμματος έχει κάμψη». Δεν κατανόησα ακριβώς τι σημαίνει η λέξη «προσκήνιο», αλλά δεν πειράζει. Εκείνο που θα ήθελα να σημειώσω είναι πώς η έμμεση κριτική του λαού που δεν είναι πλέον στο προσκήνιο, δεν έχει κανένα αντίκρισμα αν πρώτα δεν κατατεθούν δημόσια τα λάθη του ίδιου του κόμματος. Ας επιχειρήσω μια εντελώς περιληπτική καταγραφή των, κατά τη γνώμη μου, λαθών.
1) Ανυπαρξία ενιαίας γραμμής.
Είναι πολλά τα παραδείγματα, όπου ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν ένας. Το σημαντικότερο, νομίζω, υπήρξε η παραμονή ή όχι στο ευρώ και στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Επί μήνες παρακολουθούσαμε τις αντιφατικές δηλώσεις κορυφαίων στελεχών του. Απ΄ την Κική και την Κοκό ποια να διαλέξω θα απορούσαν πολλοί ψηφοφόροι του. Διότι και η συνιστώσα του Λαφαζάνη δεν είναι παίξε-γέλασε, έχει κομματική επιρροή γύρω στο 25%.
2) Παλινωδίες.
Η ευχή του Τσίπρα «μακάρι να είμαστε Αργεντινή» σε οδηγεί στο συμπέρασμα ή ότι έχει ανόητους συμβούλους επί εξωτερικών θεμάτων ή ότι ο ίδιος διαθέτει επιπολαιότητα που προφανώς δεν αρμόζει σε αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Η μετέπειτα καραμέλα της «διαστρέβλωσης των δηλώσεων», δεν ονομάζεται μόνο παλινωδία, αλλά και υποτίμηση της νοημοσύνης των πολιτών.
3) Ανομία και βία.
Δεν είμαι από αυτούς που πιστεύουν ότι στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ καταστρώνουν νύχτα μέρα καταχθόνια σχέδια με τραμπούκους του πολιτικού περιθωρίου. Ένα όμως είναι βέβαιο. Η επί χρόνια πολιτική ανοχή αυτού του κόμματος σε κάθε είδους ανομία και η αποφυγή της άμεσης και ρητής καταδίκης των άθλιων ενεργειών, έδινε αέρα στα πανιά αυτών που έκαιγαν την Αθήνα, «έχτιζαν» και έδερναν πανεπιστημιακούς, γενικώς κόπριζαν πάνω στην έννοια της δημοκρατικής νομιμότητας. Τι να πρωτοπεί κανείς εδώ; Φτάνει να θυμηθούμε πώς ξεκινούσαν Στρατούλης και Σια την απάντησή τους σε ερωτήσεις αν καταδικάζουν τις επιθέσεις-όχι πάντα αναίμακτες- κατά δημοσίων προσώπων: «Το θέμα δεν είναι τι έπαθε ο…… και η….. αλλά ο λαός που πεινάει, το Μνημόνιο…..» και πάει λέγοντας. Υπάρχει λογικός πολίτης που να μη κατανοεί ότι αυτή η στάση είναι, αν όχι έμμεση προτροπή, πάντως λευκή κάρτα για βιαιότητες και ανομίες;
4) Ποιες προτάσεις;
Εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες είναι πονεμένοι, φτωχοί, άνεργοι, άλλοι με το ζόρι τα φέρνουν βόλτα και ήδη εδώ και καιρό ελάχιστους από αυτούς αφορούν οι ταρζανιές του ΣΥΡΙΖΑ. Απογοητευμένοι-και δικαίως- από τις προηγούμενες κυβερνήσεις πίστεψαν πως, δεν μπορεί, κάποιο σοβαρό πρόγραμμα διακυβέρνησης θα έχει κατά νου ο Τσίπρας και τα στελέχη του. Τι έχουν ακούσει έως τώρα; Το ανεπανάληπτο «μονομερής κατάργηση του Μνημονίου» και το ευτράπελο «αλλαγή του ρόλου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων»! Με ποιο τρόπο θα γίνουν όλα αυτά τα θαυμάσια; Και με ποιες επιπτώσεις για τη χώρα και τους πολίτες της; Αγνωστο.
Με τούτα και με κείνα η προχθεσινή δημοσκόπηση δίνει ως καταλληλότερο πρωθυπουργό τον Σαμαρά (ναι, τον Σαμαρά!) με 48%, έναντι 24% του Τσίπρα, ενώ καλύτερη κυβέρνηση το 40% θεωρεί τη σημερινή τρικομματική και το 19% μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.
Τα ευρήματα της δημοσκόπησης ίσως αναγκάσουν τον Τσίπρα να αλλάξει πολιτική στάση σε κάποια από τα κρίσιμα προβλήματα της χώρας. Το θέμα όμως είναι τι μπάλα θα παίξει η ενδεκάδα των συνιστωσών…
Μακρύ υστερόγραφο
Διαβάστε τις παρακάτω δηλώσεις για τις χθεσινές επιθέσεις τρομοκράτησης πέντε συναδέλφων δημοσιογράφων και προσπαθήστε, όσο τις διαβάζετε, να καταλάβετε από ποιόν προέρχονται: «Φαίνεται ότι η στρατηγική της έντασης που κυβερνητικοί κύκλοι καλλιεργούν συστηματικά προχωρεί. Περίεργα κέντρα μέσα και έξω από το βαθύ κράτος και τις μαφίες, αξιοποιώντας ενδεχομένως αντανακλαστικά κάποιων ανεγκέφαλων, στοχοποιούν την ελευθερία της άποψης, την ενημέρωση των πολιτών και εν τέλει αποπροσανατολίζουν την καθημαγμένη κοινωνία σε μια πορεία προς την κατάργηση της δημοκρατίας σε όφελος των πιο ακραίων δυνάμεων της ολιγαρχίας. H δημοκρατία πρέπει να απαντήσει με περισσότερο σθένος, να προστατεύσει την ελευθεροτυπία, να αντιμετωπίσει με μαζικούς δημιουργικούς, πολύμορφους αγώνες τη φτώχεια και την ανισότητα που φέρνουν τα Μνημόνια ακυρώνοντας τις προκλήσεις των κάθε λογής σκοτεινών παράκεντρων της εξουσίας.»
Όνοματεπώνυμο του συντάκτη της ανακοίνωσης: Δημήτρης Τρίμης. Θέση που κατέχει: Πρόεδρος της Ένωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών, των δημοσιογράφων δηλαδή. Πιστεύω ότι οποιοσδήποτε σχολιασμός της ανακοίνωσης είναι ανάξιος της νοημοσύνης των συναδέλφων και των πολιτών. Αλλά, αξιοσέβαστε πρόεδρε, ούτε μια λέξη για ρητή καταδίκη της τρομοκρατικής ενέργειας, ούτε έστω μια δήλωση συμπαράστασης στους συναδέλφους μας; Δοξάστε τον! Αλλά και συγχωρείστε τον. Ίσως ήταν νωρίς όταν έγραψε την ανακοίνωση και δεν γνώριζε τη δήλωση του Αλέξη Τσίπρα που καταδίκασε την ενέργεια των «ανεγκέφαλων».
protagon.gr