Τουλάχιστον
ένας σεισμός της τάξεως των έξι Ρίχτερ σημειώνεται κάθε χρόνο στην
Ελλάδα, μία χώρα με ιδιαίτερα υψηλή σεισμικότητα- την υψηλότερη στην
Ευρώπη και την έκτη κατά σειρά παγκοσμίως.
Παρά το γεγονός αυτό, σοβαρές
ελλείψεις στον τομέα της ενημέρωσης, αλλά και της προετοιμασίας,
διαπιστώνονται συχνά, ενώ όποιες θετικές πρωτοβουλίες αναλαμβάνονται
κατά καιρούς χαρακτηρίζονται ως αποσπασματικές και όχι συντονισμένες.
"Με δεδομένη την υψηλή σεισμικότητα της χώρας θα έπρεπε διαρκώς να λειτουργούν πολλές επιτροπές ενημέρωσης των κατοίκων, γεγονός που δεν συμβαίνει για κάποιον περίεργο λόγο. Στον τομέα αυτό υστερούμε και τις περισσότερες φορές ο κόσμος δεν γνωρίζει τι πρέπει να κάνει πριν, κατά τη διάρκεια και μετά από έναν σεισμό" εξηγεί στο ΑΠΕ - ΜΠΕ ο σεισμολόγος του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ) Μανώλης Σκορδίλης.
Στο ίδιο μήκος κύματος, ελλείψεις βασικού εξοπλισμού για την αντιμετώπιση σεισμικών φαινομένων αναφέρθηκαν στην τελευταία συνεδρίαση του Συντονιστικού Οργάνου Πολιτικής Προστασίας της Μητροπολιτικής Ενότητας Θεσσαλονίκης, για την αντιμετώπιση κινδύνων από σεισμό. Όπως ανέφεραν αρμόδιοι φορείς, υπάρχουν μόνο 2500 σκηνές, οι οποίες δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε περίπτωση ανάγκης εάν δεν προηγηθεί αερισμός, ενώ οι χώροι καταφυγής των πολιτών είναι ανεπαρκείς και σημαντική είναι και η έλλειψη κουβερτών.
Επιπλέον, όπως επισημαίνει στο ΑΠΕ - ΜΠΕ ο Διευθυντής Πολιτικής Προστασίας της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Μακεδονίας - Θράκης Κώστας Κοκολάκης, ενώ είναι ευθύνη των Δήμων να καταρτίζουν σχέδια για τους χώρους συγκέντρωσης του κοινού σε περίπτωση μεγάλου σεισμού, πολλές φορές τα σχέδια δεν είναι επικαιροποιημένα και εμφανίζονται σε αυτά περιοχές που έχουν οικοδομηθεί ή έχουν αλλάξει οι χρήσεις γης, με αποτέλεσμα να μην συνιστούν ελεύθερους χώρους που θα μπορούσαν εκτάκτως να χρησιμοποιηθούν.