Να ξεριζώσουν
τα αμπέλια τους εξαναγκάζονται χιλιάδες αμπελουργοί της χώρας εξαιτίας της ΚΑΠ.
Σε περίπτωση
μη συμμόρφωσης απειλούνται με υπέρογκα πρόστιμα.
Όπως σημειώνεται: «Με βάση τον κοινοτικό
κανονισμό 479/2008 τα αμπέλια που φυτεύτηκαν χωρίς άδεια φύτευσης μετά τις
31/8/1998 θα πρέπει να ξεριζωθούν με έξοδα του ίδιου του παραγωγού.
Σε διαφορετική περίπτωση, θα επιβληθεί πρόστιμο
1.200 ευρώ στο στρέμμα!
Και αν η
Ελλάδα δε συμμορφωθεί με τις κοινοτικές εντολές, θα επιβληθεί πρόστιμο στη
χώρα.
Ήδη από το
υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων έχουν σταλεί οι σχετικές οδηγίες
προς τις Διευθύνσεις Γεωργίας των Περιφερειακών Ενοτήτων και σε κάποιες
περιοχές άρχισαν οι έλεγχοι και οι αμπελουργοί που δεν έχουν δικαιώματα
φύτευσης υποχρεώνονται να ξεριζώσουν άμεσα τα αμπέλια τους.
Και αν δεν
ξεριζώσουν τα αμπέλια τους, τότε το εξοντωτικό αυτό πρόστιμο θα επιβάλλεται
κάθε χρόνο μέχρι να τα ξεριζώσουν.
Όπως επίσης προβλέπεται, οι αμπελουργοί που
δεν έχουν άδεια φύτευσης απαγορεύεται να εμπορευτούν, να οινοποιήσουν και να
αποστάξουν την παραγωγή τους.
Πάντως, από την υποχρέωση αυτή εξαιρούνται
όσοι καλλιεργούν αμπέλια κάτω του ενός στρέμματος και χρησιμοποιούν την
παραγωγή για δική τους κατανάλωση..
Aπό
την ένταξη της χώρας στην ΕΕ η καλλιέργεια κρασοστάφυλων πήρε την κατιούσα.
Το 1980
καλλιεργούνταν περισσότερα από 1.000.000 στρέμματα με αμπέλια, ενώ το 2000
καλλιεργούνταν 775.000 στρέμματα.
Τα στοιχεία
για το 2010 δείχνουν ότι καλλιεργήθηκαν 673.000 στρέμματα. Κι όσον αφορά τη δεκαετία
2000-2010, από τα 100.000 στρέμματα που μειώθηκε η
αμπελοκαλλιέργεια,
τα 80.000 στρέμματα περίπου εγκαταλείφθηκαν και 20.000 στρέμματα μπήκαν στο
πρόγραμμα εκρίζωσης.
Και η
περαιτέρω συρρίκνωση της αμπελοκαλλιέργειας δε θα καλυτερεύσει τα πράγματα όσο
κυριαρχούν οι νόμοι του κέρδους και της ελεύθερης αγοράς και όσο τα συμφέροντα
των πολυεθνικών θα λυμαίνονται και το χώρο του κρασιού. Ακόμα και αν συνεχίσουν
να απαγορεύονται οι νέες φυτεύσεις, ακόμα και αν ξεριζωθούν τα όσα αμπέλια δεν
έχουν δικαιώματα φύτευσης στο πλαίσιο της ΕΕ και της ΚΑΠ, δεν θα αλλάξει τίποτα
σε όφελος των μικρομεσαίων παραγωγών και των καταναλωτών».
Ας μην
ξεχνάμε όμως ότι άλλο ο καλλιεργητής που φύτευσε μη έχοντας άλλη διέξοδο για να
επιβιώσει και άλλο οι γιατροί, δικηγόροι, μηχανικοί κ.α. που φύτευσαν γιατί η
ενασχόληση με το αμπέλι για το «δικό μου» κρασί έγινε τα τελευταία χρόνια must.
Όμως ο κανονισμός δεν κάνει τέτοιες διακρίσεις τουλάχιστον από σήμερα και πέρα
να διαφοροποιηθούμε και να βάλουμε τα θεμέλια για ένα υγιή αμπελώνα από όλες
τις απόψεις.