Ο αρκούδος – θρύλος του καταφυγίου του “Αρκτούρου” που είχε σπάσει όλα τα ηλικιακά κοντέρ, φτάνοντας τα 50 χρόνια, ηλικία που δεν έχει καταγραφεί σε καμιά άλλη αρκούδα στον κόσμο, πέθανε τελικά ήρεμος στο Νυμφαίο.
Ο Ανδρέας, μια αρκούδα σύμβολο, ήταν το πρώτο αρσενικό που κατοίκησε το Καταφύγιο του “Αρκτούρου” το 1993 και ήταν ο πιο γηραιός κάτοικός του καθώς και όλων των Καταφυγίων 'Αγριας Ζωής του κόσμου. Όλα αυτά τα χρόνια, τον είχαν “υιοθετήσει” περίπου 300 πολίτες υποστηρίζοντας έτσι την προσπάθεια της οργάνωσης να τον κρατήσει στη ζωή με επάλληλες χειρουργικές επεμβάσεις και εντατική κτηνιατρική παρακολούθηση. Αποτέλεσε έμπνευση για λούτρινο παιχνίδι και για παιδικό βιβλίο ενώ τα τελευταία 10 χρόνια απολάμβανε δικό του διαμέρισμα στη δασική έκταση του Καταφυγίου προκειμένου να μην ενοχλείται ούτε από τις άλλες αρκούδες αλλά ούτε και από τους επισκέπτες.
Ο Ανδρέας κατασχέθηκε τον Ιανουάριο του 1993 από αρκουδιάρη στην Αλεξάνδρεια Ημαθίας. Ήταν υποσιτισμένος, αφού το βάρος του δεν ξεπερνούσε τα 90 κιλά, φοβισμένος και σε άθλια φυσική κατάσταση. Είχε αλυσίδα περασμένη με δυο χαλκάδες που του τρυπούσαν τη μύτη, θαμπό και μαδημένο τρίχωμα και κατεστραμμένη όραση.
“Όταν πρωτοήρθε στο Καταφύγιο, εγώ ήμουν αυτός που του αφαίρεσε τον χαλκά από την μύτη. Ήταν ατάιστος, είχε μόλις δύο δόντια και δεν έβλεπε καλά. Θυμάμαι πάντως τον τσιγγάνο που τον είχε, όταν μας τον παρέδωσε μας είπε ότι έζησε την οικογένειά του απ΄ αυτόν επί 28 χρόνια” θυμάται ένας από τους φροντιστές του Ανδρέα, ο Τάσος Δαρβάρης. Ο Ανδρέας ήταν ήρεμος και φιλικός αρκούδος και στο χώρο όπου ζούσε άφηνε ακόμη και γάτες να μπαίνουν μέσα, να φωλιάζουν στο τρίχωμά του και να κοιμούνται μαζί του.
Ιδιαίτερα κοινωνικός, ο παππούς Ανδρέας, αντιλαμβανόταν την παρουσία των φροντιστών μέσω της όσφρησης, αφού οι άλλες του αισθήσεις του είχαν εξασθενήσει και τους άφηνε να τον ταΐζουν μέλι με κουταλάκι! “Όταν πέθανε, με ειδοποίησαν και μου είπαν, “ Τάσο, ο φίλος σου πέθανε” λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο κ.Δαρβάρης, προσθέτοντας ότι κάθε άνοιξη ανησυχούσαν μήπως ο Ανδρέας, λόγω της προχωρημένης ηλικίας, δεν ξυπνήσει από τον χειμέριο ύπνο.
Να σημειωθεί ότι το προσδόκιμο ζωής υπολογίζεται στα 25 χρόνια για τις αρκούδες που ζουν ελεύθερες και στα 30 για όσες είναι σε αιχμαλωσία.
Σύμφωνα πάντως με την Βάσω Πετρίδου από τον “Αρκτούρο”, “έχει σταλεί σε εξειδικευμένο εργαστήριο στον Καναδά ένα δόντι του Ανδρέα προκειμένου να υπολογισθεί με ακρίβεια η ηλικία του”.
Ο κ.Δαρβάρης από την πλευρά του, αποχαιρετώντας τον Ανδρέα, θυμήθηκε ένα ποιηματάκι που είχε γράψει γι΄ αυτόν: Έζησα πολλά χρονάκια με χορό και τραγουδάκια γύρω- γύρω από το ντέφι για να κάνει ο κόσμος κέφι και πάντα παρακαλούσα μια ζωή αντίστροφη να ζούσα...