Γράφει: Ο Αντώνης. Α.
Αντωνόπουλος
Δημοσιογράφος-Μέλος ΕΣΗΕΑ.
Α Αντιπρόεδρος-Π. Σ. Α. Τ
-Ο τελικός του κυπέλλου
Αγγλίας δεκαετίες ολόκληρες όχι μόνο είναι η πραγματική γιορτή του ποδοσφαίρου
σε όλα τα επίπεδα, αλλά έχει δημιουργήσει και παράδοση στις εκπλήξεις ομάδων
κατώτερης δυναμικότητας και σε κάποιες των περιπτώσεων και κατηγορίας που έχουν
κατακτήσει το τρόπαιο. Πριν από λίγες ημέρες η Ουαλική Σουόνσι κατέκτησε την κούπα νικώντας 1-0 στο
τελικό του «Ουέμπλεϊ» την Μάντσεστερ Σίτυ των πολλών εκατομμυρίων και
ποδοσφαιρικών αστέρων.
Στην Ελλάδα του 2013 για μία ακόμη χρονιά ο τελικός του
κυπέλλου Ελλάδος εξελίχτηκε σε φιάσκο. Στον ελληνικό τελικό κατέβηκαν στο τερέν
του ΟΑΚΑ να διεκδικήσουν το τρόπαιο οι δύο κατά κοινή ομολογία καλύτερες ομάδες
της χώρας, με βάση την αγωνιστική τους εικόνα σε όλη την διάρκεια του
πρωταθλήματος. Ο πρωταθλητής Ολυμπιακός και ο Αστέρας Τρίπολης, ομάδα που θα συμμετέχει
και στα πλεϊ-οφ. Χιλιάδες κόσμου περίμεναν αν μη τι άλλο να απολαύσουν θέαμα
και να χαρούν μια πραγματική γιορτή του ποδοσφαίρου όπως αυτή θα έπρεπε να
είναι ο τελικός του κυπέλλου Ελλάδος.
Μέχρι το 68΄ του τελικού έστω και
αποσπασματικά θα υποστηρίξω ότι αυτό που υποσχόταν το ζευγάρι του τελικού το
προσέφερε. Μέχρι που ο ανεκδιήγητος και προφανώς ο διαιτητικά λίγος Θανάσης Γιάχος από την Χίο, παρέσυρε και
τους συνεργάτες του και έβαλε μπουρλότο στα θεμέλια του τελικού. Με τις
απαράδεκτες αποφάσεις του εξέθεσε και τον πρωταθλητή Ολυμπιακό, αλλά και την
Ελληνική ποδοσφαιρική ομοσπονδία.
Η κίνηση της συντριπτικής πλειοψηφίας των
οπαδών του Ολυμπιακού να αποχωρήσουν από το Ολυμπιακό στάδιο της Αθήνας αμέσως
μετά την λήξη και της παράτασης του τελικού και να μην μείνουν στην απονομή του
Κυπέλλου Ελλάδος στην ομάδα τους για όσους σκέπτονται με υγεία για το
ποδόσφαιρο λέει παρά πολλά. Και δεν είναι λιγότερο Ολυμπιακοί αυτές οι χιλιάδες
κόσμος που ήταν στις εξέδρες του ΟΑΚΑ, από όλους τους άλλους που δεν θέλουν να
βλέπουν, και πολύ περισσότερο να ακούν να σχολιάζονται τα κακώς κείμενα.
Και
αυτές οι εκατοντάδες χιλιάδες φίλων του Ολυμπιακού γνωρίζοντας την ιστορική
διαδρομή και τις επιτυχίες του απαιτούν ,και δικαίως η ομάδα τους και να παίζει
καλό ποδόσφαιρο και να κερδίζει πεντακάθαρα κάθε αγώνα.
Πόσο μάλλον όταν
απροκάλυπτα κάποιοι Γιάχοι για τους δικούς τους λόγους εκθέτουν την ομάδα τους
και τους αναγκάζουν να μην μπορούν να χαρούν όπως θα ήθελαν την επιτυχία της
ομάδας τους.
Στον αντίποδα η ομάδα του Αστέρα Τρίπολης με καθοδηγητή τον
ταλαντούχο Έλληνα προπονητή Σάκη Τσιώλη αν μη τι άλλο είχε το δικαίωμα της
διεκδίκησης μέχρι τέλους επί ίσιος οροις, κάτι που τους στέρησε ο διαιτητής
Γιάχος. Έτσι δηλαδή όπως και αντιμετώπισε αγωνιστικά τον μεγάλο αντίπαλο της.
Αρκετά χρόνια είχαμε να δούμε ποδοσφαιριστές να παίζουν ξύλο μέσα στο γήπεδο,
δεκαετίες θα έλεγα.
Για κάποιους λοιπόν που είδαν τον τελικό του κυπέλλου
Αγγλίας και τον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδος, αυτομάτως δεν προκύπτουν σοβαρά
και ουσιώδη συμπεράσματα περί σοβαρών και ουσιαστικών αντιθέσεων των δύο
τελικών; Ρητορικό το ερώτημα γιατί η απάντηση θεωρείται αυτονόητη.
Η ΕΠΙΚΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ
ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗ ΕΥΡΩΠΗΣ ΜΠΑΣΚΕΤΙΚΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ.
Ανάλογη αντιστοιχία
συγκρίσεων και αντιθέσεων προέκυψε 24 ώρες μετά τα όσα έγιναν στον τελικό του
Κυπέλλου Ελλάδος στο ποδόσφαιρο. Ο πρωταθλητής Ευρώπης στο Μπάσκετ Ολυμπιακός
υπερασπίστηκε και διατήρησε τον τίτλο του και την κούπα στην τροπαιοθήκη του κατατροπώνοντας
την Ρεαλ Μαδρίτης με 100-88 στο τελικό της Ευρωλίγκας που έγινε στο Λονδίνο. Σε
ένα παιχνίδι που δεν το χάρηκαν μόνο οι φίλοι του Ολυμπιακού, αλλά και όσοι
αγαπούν το μπάσκετ και τον αθλητισμό.
Ήταν πραγματική ανάταση ψυχής και μάλιστα
ταλαιπωρημένης όπως είναι αυτή των ελλήνων με όσα αντιμετωπίζουν. Έδωσαν χαρά
οι παίκτες του μπασκετικού Ολυμπιακού και υπερηφάνεια και με τον τρόπο που
αντέδρασαν όντας με την πλάτη στο τοίχο στην 1η περίοδο.
Αντέδρασαν σαν έλληνες και
έδωσαν την ευκαιρία σε χιλιάδες φίλους του Ολυμπιακού να πανηγυρίσουν έστω και
στα μπαλκόνια των σπιτιών τους την τεράστια αυτή επιτυχία τους. Εντύπωση μου έκανε
η γενικότερη στάση και το ήθος του 1ου Έλληνα προπονητή που κατακτά
την ευρωπαϊκή μπασκετική κούπα, του Γιώργου Μπαρτζώκα. Όπως επίσης και η
γενικότερη στάση των αδελφών Αγγελόπουλων. Και αυτοί έχουν βάλλει και βάζουν πολλά
εκατομμύρια για να πετύχουν τους στόχους τους.
Συμπέρασμα; Ούτε με λόγια
,πολύ δε περισσότερο σε καμιά περίπτωση με οποιασδήποτε άλλης μορφής πρακτικές
δεν διαμορφώνεις και δεν πετυχαίνεις να αλλάξεις νοοτροπίες και στρεβλώσεις
χρόνων. Πολύ δε περισσότερο δεν πετυχαίνεις να θωρακίσεις το κύρος ,την εμβέλεια
σου, αλλά και να κερδίσεις την καθολική αναγνώριση χωρίς ίχνος αμφισβήτησης.
Ας
ελπίσουμε ότι οι προβληματισμοί που προέκυψαν για μια ακόμη φορά δυστυχώς δεν
θα …ξεχαστούν στην θερινή ραστώνη, απομακρύνοντας και απογοητεύοντας ακόμη
περισσότερους φίλους του ποδοσφαίρου. Η ελπίδα εξ άλλου πεθαίνει πάντα
τελευταία. Γιατί αν δεν αλλάξει κάτι σε αυτές τις πολύ δύσκολες γενικότερα για
την χώρα συγκυρίες, δεν θα αλλάξει ποτέ.