«Αυτό το πράγμα με τους φωτογράφους δεν φαίνεται να τελειώνει.
Δεν υπάρχει κανένα έλεος απέναντί μου. Ναι, να καταλάβω το κυνήγι στην αρχή της σχέσης μου, αλλά μετά από τόσα χρόνια, γιατί να συνεχίζεται ακόμη; Είναι πολλά πράγματα που ο κόσμος δεν γνωρίζει και ποτέ δεν θα τα μάθει διεξοδικά. Τουλάχιστον όχι από μένα. Σε μια εποχή που όλοι μιλούν για τους άλλους, επιλέγω να σιωπώ. Θα αρκεστώ να πω ότι έχω στο παρελθόν εκβιαστεί από φωτογράφους πως ή θα φωτογραφηθούμε ή θα περάσουμε από αυτόφωρο παραμονές γιορτών, επειδή υποτίθεται ότι τους εξύβρισα. Κάτι που δεν συνέβη ποτέ»
«Οι φωτογράφοι, ξέρετε, έχουν πάρει τη θέση μου ακόμα και στην παραλία. Κάθονται δίπλα μου, αστειεύονται, γελάνε. “Μα γιατί με διώχνετε από το μέρος μου;” θα ήθελα να τους ρωτήσω. Αναγκάζομαι να εγκαταλείπω εγώ πλέον τα Άχλα, για να αναπνεύσω ελεύθερα. (...)
Γιατί θα πρέπει κάθε, μα κάθε Σαββατοκύριακο να καταστρέφουν το ησυχαστήριό μου στην Άνδρο; Αποδέχθηκα το κυνήγι στην Αθήνα, αλλά γιατί να το υφίσταμαι κι εκεί, στα Άχλα; Και ναι, κάπως έτσι έγινα ο paparazzo του εαυτού μου. (...) Ναι, όντως, μοιράστηκα στιγμιότυπα με τα παιδιά μου απέναντι στο φακό των φωτογράφων στο παρελθόν.
Έκανα λάθος. Το παραδέχομαι. Αυτό, λοιπόν, θα το πληρώνω μέχρι το τέλος της ζωής μου;»
«Κάνω πλέον όλα εκείνα, που ποτέ δεν είχα ζήσει. Η ζωή μπορεί να είναι τα πάντα, και αυτό μου το δίδαξε ο σύντροφός μου. (...) Δεν θέλω να χάνω ούτε ένα λεπτό από την προσωπική μου ζωή με ανθρώπους που δεν με αφορούν, ούτε να τους χαρίζω το χαμόγελό μου.
Έχασα πολλά λεπτά από τη δική μου ζωή κάνοντας πράγματα, παντελώς αδιάφορα, που δεν μου πήγαιναν. Ναι, έκανα συμβιβασμούς, αλλά δεν μπορώ πλέον. Έτσι κι αλλιώς, η ελευθερία δεν αγοράζεται. Δεν είμαι πια η ίδια γυναίκα, ούτε βλέπω τα πράγματα με τα ίδια μάτια».
showtime-cy.blogspot.gr