Η πρόσφατη ελληνική λογοτεχνική παραγωγή διαθέτει μια ευρεία γκάμα επιλογών. Αν δεν έχουμε κουραστεί να ακούμε καθημερινά και από τους πάντες για την κρίση, κι αν θέλουμε να διαπιστώσουμε με ποιους ακριβώς τρόπους καταγράφουν τα πράγματα που όλοι ζούμε καθημερινά οι Έλληνες συγγραφείς, μπορούμε καταρχάς να δούμε πώς συμβαίνει κάτι τέτοιο εκτός Ελλάδος.
Στο μυθιστόρημά της «Το πρόσωπο του ουρανού» (εκδόσεις Πατάκη, σελ.360) η Δήμητρα Κολλιάκου, που είναι εγκατεστημένη στη Γαλλία, μιλάει για την κρίση στη Μεγάλη Βρετανία, όπως θα την υπομείνουν ένας 'Αγγλος πανεπιστημιακός και η Ελληνίδα γυναίκα του (δασκάλα ελληνικών), οι οποίοι θα πρέπει να αντιμετωπίσουν μαζί με τα κοινωνικά και επαγγελματικά τους αδιέξοδα και ένα ακανθώδες οικογενειακό πρόβλημα. Για την κρίση εντός Ελλάδος θα κάνει λόγο ο Θανάσης Χειμωνάς στο μυθιστόρημά του «Ζούμε τις τελευταίες μας ημέρες» (εκδόσεις Πατάκη, σελ. 121). Η κρίση θα μεταφραστεί εν προκειμένω σε προσωπική και σε υπαρξιακή παράλυση, με παντελώς άδηλες προοπτικές για το παρόν και το μέλλον των ηρώων.
Λογοτεχνία, όμως, δεν είναι μόνο η κρίση και η πολιτική ή η Ιστορία, αλλά και οι μικρές και αφανείς ιστορίες μέσα από τις οποίες θα αναδειχθεί ένας αμιγώς ατομικός κόσμος. Εδώ ανήκουν τα μυθιστορήματα του Μιχάλη Μοδινού «Άγρια Δύση. Μια ερωτική ιστορία» (εκδόσεις Καστανιώτη, σελ. 448) και της Λουκίας Δέρβη Group therapy (εκδόσεις Μελάνι, σελ. 209 ). Ο Μοδινός θα εξιστορήσει τον έρωτα ανάμεσα σε μιαν Αμερικανίδα ελληνικής καταγωγής κι έναν έλληνα συγγραφέα το καλοκαίρι της πτώσης της δικτατορίας των συνταγματαρχών ενώ η Δέρβη θα οδηγήσει τέσσερις εντελώς διαφορετικές μεταξύ τους γυναίκες στο να ανακαλύψουν ποιον ακριβώς ρόλο καλείται να παίξει ο έρωτας στην καθημερινότητά τους.