Μια ανθρωπολόγος η οποία δούλεψε έξι χρόνια ως στρίπερ (για να γράψει ένα βιβλίο), κατέληξε στο συμπέρασμα ότι τα strip clubs μπορούν να σώσουν το γάμο ή μια σχέση...
Η Katherine Frank, από την Ουάσιγκτον, πήρε
συνέντευξη από 30 τακτικούς πελάτες της στα διάφορα στριπτιτζάδικα στα
οποία δούλεψε για να γράψει το:
«G-Strings and Sympathy: Strip Club Regulars and Male Desire», ένα βιβλίο για τη σχέση μεταξύ των στρίπερ και των πελατών τους.
Το νορμάλ κορμί της χορεύτριας
Ως στρίπερ λοιπόν κατάλαβε ότι είναι μύθος η εντύπωση που έχουμε ότι οι χορεύτριες του στριπτίζ δημιουργούν στους άνδρες μια πλασματική εικόνα για το γυναικείο σώμα.
Η ίδια είπε ότι στα clubs είδε ότι οι άντρες θαυμάζουν πραγματικά το γυναικείο σώμα (με τις όποιες ατέλειες) και πως τα σημεία που τους αρέσουν είναι πολύ περισσότερα από αυτά που νομίζουν οι γυναίκες.
Παράλληλα η Frank δήλωσε πως το στριπτίζ τη βοήθησε να αποκτήσει μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση και πιο θετική εικόνα για το σώμα της, καθώς ανακάλυψε ότι οι άντρες είναι ρεαλιστές και ξέρουν να εκτιμούν τι είναι σέξι σε ένα γυναικείο κορμί.
"Ανάβουν" και μετά πηγαίνουν στις γυναίκες τους
Σε συνέντευξή της, η Frank είπε ότι αντίθετα με την κοινή πεποίθηση που λέει πως ένας άνδρας που πηγαίνει στα strip clubs δεν μπορεί να ερεθιστεί και να είναι τρυφερός με τη γυναίκα του, οι άντρες με τους οποίους μίλησε της είπαν ότι οι χορεύτριες τους βοήθησαν να κρατήσουν τον γάμο τους...
Τονίζοντας ότι οι περισσότεροι με τους οποίους μίλησε ήταν παντρεμένοι σημείωσε: «Για τους άνδρες που δήλωσαν ότι ήταν ερωτευμένοι με τις συζύγους τους και ήθελαν να μείνουν παντρεμένοι, ό,τι συνέβαινε στο κλαμπ ήταν υπερβατικό και πραγματικά συναρπαστικό, ήταν όμως μια φαντασίωση».
Δηλαδή με λίγα λόγια η συγγραφέας λέει ότι οι άντρες που πηγαίνουν στα στριπτιτζάδικα "ανάβουν" και μετά πηγαίνουν στις γυναίκες τους με περισσότερη όρεξη...
Πολλά τα λεφτά...
Παρ’ όλα αυτά η ακαδημαϊκός λέει ότι δεν θέλει ο δικός της άνδρας να επισκέπτεται τα strip clubs, αν μη τι άλλο, γιατί αυτό είναι ένα πανάκριβο χόμπι: «Ειλικρινά δεν θα το ήθελα. Είναι πολλά χρήματα και δεν έχουμε το διαθέσιμο εισόδημα για να το σπαταλάμε σε αυτού του είδους την ψυχαγωγία. Και αν τα είχαμε θα έπρεπε να υπάρχει ισονομία. Να μπορούσα δηλαδή να χαλάσω κι εγώ μερικά δολάρια σε μέρη όπου οι γυναίκες πληρώνουν για να δουν μερικά «καυτά» αγόρια και να τονώσουν το "εγώ" τους. Αλλά τέτοια μέρη δεν υπάρχουν πολλά.»
Εγκλωβισμένοι οι άντρες
Η Frank, που δηλώνει φεμινίστρια, λέει ότι νοιώθει μεγάλη συμπάθεια για τους πελάτες της στα clubs. «Μιλώντας με τους άντρες κατάλαβα ότι είχαν καταστραφεί από τη σεξιστική κουλτούρα της εποχής μας. Πιστεύουν ότι οι γυναίκες ή οι φιλενάδες τους δεν μπορούν να δεχθούν τις επιθυμίες τους στο σεξ. Παλεύουν επίσης με το πώς να συνδυάσουν τα δύο αντίθετα πράγματα που ζητούν οι γυναίκες, τον σκληρό άντρα από τη μια και τον τρυφερό σύντροφο από την άλλη».
ΠΗΓΗ
«G-Strings and Sympathy: Strip Club Regulars and Male Desire», ένα βιβλίο για τη σχέση μεταξύ των στρίπερ και των πελατών τους.
Το νορμάλ κορμί της χορεύτριας
Ως στρίπερ λοιπόν κατάλαβε ότι είναι μύθος η εντύπωση που έχουμε ότι οι χορεύτριες του στριπτίζ δημιουργούν στους άνδρες μια πλασματική εικόνα για το γυναικείο σώμα.
Η ίδια είπε ότι στα clubs είδε ότι οι άντρες θαυμάζουν πραγματικά το γυναικείο σώμα (με τις όποιες ατέλειες) και πως τα σημεία που τους αρέσουν είναι πολύ περισσότερα από αυτά που νομίζουν οι γυναίκες.
Παράλληλα η Frank δήλωσε πως το στριπτίζ τη βοήθησε να αποκτήσει μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση και πιο θετική εικόνα για το σώμα της, καθώς ανακάλυψε ότι οι άντρες είναι ρεαλιστές και ξέρουν να εκτιμούν τι είναι σέξι σε ένα γυναικείο κορμί.
"Ανάβουν" και μετά πηγαίνουν στις γυναίκες τους
Σε συνέντευξή της, η Frank είπε ότι αντίθετα με την κοινή πεποίθηση που λέει πως ένας άνδρας που πηγαίνει στα strip clubs δεν μπορεί να ερεθιστεί και να είναι τρυφερός με τη γυναίκα του, οι άντρες με τους οποίους μίλησε της είπαν ότι οι χορεύτριες τους βοήθησαν να κρατήσουν τον γάμο τους...
Τονίζοντας ότι οι περισσότεροι με τους οποίους μίλησε ήταν παντρεμένοι σημείωσε: «Για τους άνδρες που δήλωσαν ότι ήταν ερωτευμένοι με τις συζύγους τους και ήθελαν να μείνουν παντρεμένοι, ό,τι συνέβαινε στο κλαμπ ήταν υπερβατικό και πραγματικά συναρπαστικό, ήταν όμως μια φαντασίωση».
Δηλαδή με λίγα λόγια η συγγραφέας λέει ότι οι άντρες που πηγαίνουν στα στριπτιτζάδικα "ανάβουν" και μετά πηγαίνουν στις γυναίκες τους με περισσότερη όρεξη...
Πολλά τα λεφτά...
Παρ’ όλα αυτά η ακαδημαϊκός λέει ότι δεν θέλει ο δικός της άνδρας να επισκέπτεται τα strip clubs, αν μη τι άλλο, γιατί αυτό είναι ένα πανάκριβο χόμπι: «Ειλικρινά δεν θα το ήθελα. Είναι πολλά χρήματα και δεν έχουμε το διαθέσιμο εισόδημα για να το σπαταλάμε σε αυτού του είδους την ψυχαγωγία. Και αν τα είχαμε θα έπρεπε να υπάρχει ισονομία. Να μπορούσα δηλαδή να χαλάσω κι εγώ μερικά δολάρια σε μέρη όπου οι γυναίκες πληρώνουν για να δουν μερικά «καυτά» αγόρια και να τονώσουν το "εγώ" τους. Αλλά τέτοια μέρη δεν υπάρχουν πολλά.»
Εγκλωβισμένοι οι άντρες
Η Frank, που δηλώνει φεμινίστρια, λέει ότι νοιώθει μεγάλη συμπάθεια για τους πελάτες της στα clubs. «Μιλώντας με τους άντρες κατάλαβα ότι είχαν καταστραφεί από τη σεξιστική κουλτούρα της εποχής μας. Πιστεύουν ότι οι γυναίκες ή οι φιλενάδες τους δεν μπορούν να δεχθούν τις επιθυμίες τους στο σεξ. Παλεύουν επίσης με το πώς να συνδυάσουν τα δύο αντίθετα πράγματα που ζητούν οι γυναίκες, τον σκληρό άντρα από τη μια και τον τρυφερό σύντροφο από την άλλη».
ΠΗΓΗ