Δε χάσαμε μόνο τους αγανακτισμένους από τις πλατείες, χάσαμε
και το «κίνημα της πατάτας», πάνω στο οποίο πολλοί, «αφελείς», συμπατριώτες μας
είδαν τη σανίδα σωτηρίας.
Φέτος ιδιαίτερα που η τιμή της πατάτας ήταν πολύ
μεγαλύτερη από πέρσι, κανείς δε μίλησε.
Στις πλατείες δεν είδαμε φορτηγά να
ξεφορτώνουν πατάτες ούτε από το Νευροκόπι, ούτε από κάποια άλλη περιοχή της Ελλάδας,
ούτε ουρές τους κατοίκους των αστικών κέντρων να περιμένουν να πάρουν κανένα
κιλό πατάτα.
Ενταγμένο σε κάποια ευκαιριακή σκοπιμότητα ήταν και το
περιβόητο «κίνημα της πατάτας». Κάποιοι κέρδισαν πολιτικά και γιατί όχι και
οικονομικά. Κάποιοι έπαιξαν με τους θεσμούς.
Κάποιοι δημιούργησαν προσδοκίες εκμεταλλευόμενοι τον πόνο χιλιάδων Ελλήνων που η κρίση τους «πέταξε» από τη μια μέρα στην άλλη στη φτώχεια και στην εξαθλίωση.
Κάποιοι δημιούργησαν προσδοκίες εκμεταλλευόμενοι τον πόνο χιλιάδων Ελλήνων που η κρίση τους «πέταξε» από τη μια μέρα στην άλλη στη φτώχεια και στην εξαθλίωση.
Υπήρξαν και κάποιοι από το μιντιακό χώρο που υμνούσαν τέτοιου
είδους ενέργειες αν και ήξεραν ότι φωτοβολίδα θα ήταν και αυτό, όπως και ήταν.
Και το επίσημο κράτος, πού ήταν…. Παρακολουθούσε από μακριά
χωρίς να μπορεί να αρθρώσει λέξη….
Πάει κι αυτό το «κίνημα», όπως και τόσα άλλα…. Να γιατί
σήμερα οι πολίτες είναι τόσο δύσπιστοι….
Spartakos