Θετική από πρώτη άποψη μπορεί να χαρακτηριστεί η κινητικότητα που παρατηρείται για τη δημιουργία μιας νέας Περιφέρειας υπό το πρίσμα μιας ενιαίας και αδιαίρετης γεωγραφικά και διοικητικά Πελοποννήσου.
Βέβαια, είναι κάτι που γίνεται με αρκετά μεγάλη καθυστέρηση και χωρίς ακόμη την αναγκαία συγκροτημένη στρατηγική ώστε να μπορεί να πείσει ως πρόταση και καθολική απαίτηση των νομών που περιλαμβάνονται στη συγκεκριμένη διεκδικητική πρωτοβουλία.
Η εφ. «ΠΑΤΡΙΣ» το θέμα της ενιαίας Πελοποννήσου το είχε αναδείξει πριν λίγο καιρό φιλοξενώντας δηλώσεις παραγόντων πολιτικών και αυτοδιοικητικών, καταδεικνύοντας ότι το εγχείρημα κρίνεται σωστό και συνοδεύεται από την καθολική επιδίωξη ως προ την υλοποίησή του, όλων αυτών των φορέων.
Η ηγετική ομάδα της Περιφέρειας Πελοποννήσου εμφανίζεται υπέρ της ένωσης, ενώ δεν έχει πάρει ξεκάθαρη θέση η αντίστοιχη ομάδα της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας και νομίζω ότι επί του παρόντος δεν θα το πράξει.
Εντύπωση παρουσιάζει η ομοφωνία των επιμελητηριακών παραγόντων (με πρωτεργάτη εδώ και καιρό τον Ηλείο Πρόεδρο Κ. Νικολούτσο) καθώς γίνεται αντιληπτό ότι επιχειρηματικά θα συμβεί στην προβολή και προώθηση προϊόντων ίδιας περίπου κατηγορίας με «ταυτότητα» περιοχής.
Η κατασκευή σημαντικών έργων υποδομής εξ άλλου (π.χ. Ολυμπία Οδός, φυσικό αέριο κ.λ.π) αλλάζει πλήρως την εικόνα, πιο επιτακτικά την αυτοδιοικητική ενοποίηση.
Ως Ηλεία, εκτιμούν οι περισσότεροι εδώ στον τόπο μας, έχουμε να ωφεληθούμε πολλά από το ενδεχόμενο της Πελοποννησιακής Ένωσης. Ειδικά όταν έχουμε βιώσει επί σειρά ετών την πικρή εμπειρία της ύπαρξής μας στην Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας, που αρκετοί δικαιολογημένα την έχουν ονομάσει «Περιφέρεια Αχαΐας» με ό,τι συνάγεται από μια τέτοια άποψη που μιλά ήδη από μόνη της.
Πιστεύω ότι σε εμάς, δεν έχει απολύτως καμία μείζονα σημασία, αν η έδρα θα είναι στην Πάτρα ή την Τρίπολη όπως τεχνιέντως προβάλλουν κάποιοι ως ακανθώδες ζήτημα στην κοινή συμπόρευση ενδεχόμενου αιτήματος.
Η άρση των αδικιών και η ίση μεταχείριση που θέλουμε αλλά δυστυχώς δεν μπορούμε (και με ευθύνη δική μας, να έχουμε, είναι το κυρίαρχο που επικρατεί στη σκέψη μας.
Και σε μία Περιφέρεια Πελοποννήσου είναι δυνατόν να το πετύχουμε.
Η στάση που δείχνουν οι υπόλοιποι απέναντί μας (πλην Αχαιών) συνήθως μας κάνει να αισθανόμαστε καλύτερα. Να τους θεωρούμε «συμμάχους» και συνδιεκδικητές μας εκεί όπου επιβάλλει το συμφέρον του τόπου μας. Μπορούμε έτσι να ελπίζουμε και να προσδοκούμε καλύτερα πράγματα.
Προσωπικά πάντως, διατηρώ επιφυλάξεις για τις «αγαθές» προθέσεις και απεύχομαι στο επόμενο διάστημα να επιβεβαιωθώ. Γιατί, έτσι και αλλιώς, μια Ηλεία άνευρη, ουσιαστικώς απροστάτευτη από την κεντρική εξουσία και… απρογραμμάτιστη από τους δικούς της ανθρώπους τι άλλο μπορεί να περιμένει;
Ένας νομός που έχει χάσει τη δυναμική προοπτική του, συνθλιβόμενος από τους αντιστρόφως ανάλογους ρυθμούς ανάπτυξης μεταξύ Αχαΐας –Τρίπολης και Μεσσηνίας–Καλαμάτας πόσο μπορεί να «σωθεί» όπου κι αν ανήκει;
Τουλάχιστον να παραδειγματιστούμε και να προχωρήσουμε μαζί τους με αξιόπιστη εξωστρεφή δράση, γιατί μόνοι μας είναι αναρίθμητες φορές αποδεδειγμένο ότι δεν μπορούμε…
patrisnews.com