Το κείμενο του δημοσιογράφου - ανταποκριτή από τη Ρώμη δημοσιεύεται στην Εφημερίδα των Συντακτών:
«Η είδηση της αυτοκτονίας του Σιμόνε ξεπέρασε τα ιταλικά σύνορα. Ενας νέος είκοσι ενός ετών αυτοκτόνησε με μια βουτιά στο κενό, πριν από πέντε μέρες, από την ταράτσα ενδεκαώροφης πολυκατοικίας σε περιφερειακή συνοικία της Ρώμης. Σπούδαζε, ήθελε να γίνει νοσοκόμος και είχε καλή σχέση με τους γονείς του, αλλά δεν άντεξε την κοινωνική πίεση και την ηλιθιότητα κάποιον συνομηλίκων του και όχι μόνο. Τον χλεύασαν και τον απομόνωσαν επειδή ήταν ομοφυλόφιλος, υιοθέτησαν τη στάση που χαρακτηρίζεται πλέον με το ουσιαστικό «ομοφοβία».
«Η Ιταλία είναι μια δημοκρατική χώρα, αλλά όχι στον βαθμό που θα έπρεπε, διότι υπάρχει η ομοφοβία. Ο καθένας ας βρεθεί αντιμέτωπος με τη συνείδησή του» έγραψε ο Σιμόνε στο τελευταίο του σημείωμα. Είναι η τρίτη αυτοκτονία νεαρού ομοφυλόφιλου μέσα σε ένα χρόνο. Σε ό,τι αφορά τα επίσημα, καταγεγραμμένα στοιχεία, διότι υπάρχει η υποψία ότι μπορεί να είναι πολλές περισσότερες.
Ολοι οι πολίτες είναι ίδιοι
Γράφω το γράμμα αυτό την ώρα που ο Σιμόνε κηδεύεται σε εκκλησία της Αιώνιας Πόλης. Χθες βράδυ πήγα σε κινητοποίηση, δίπλα στο Κολοσσαίο, με σύνθημα «όχι άλλοι νεκροί, φτάνει με την ομοφοβία».
Γράφω αυτό το γράμμα κυρίως διότι θεωρώ ότι πολλά πράγματα που ελέχθησαν, που ισχύουν για την Ιταλία, αφορούν άμεσα και τη χώρα μας. Μέχρι πότε δεν θα υπάρχει –τόσο στην Ιταλία όσο και στην Ελλάδα– ένας νόμος που να τιμωρεί ομοφοβικές φραστικές και σωματικές επιθέσεις, που θα δείχνει ότι όλοι οι πολίτες είναι όντως ίδιοι για το κράτος στο οποίο γεννήθηκαν ή διάλεξαν για να ζήσουν;
Μέχρι πότε δεν θα αναγνωρίζονται –τόσο στην Ιταλία όσο και στην Ελλάδα– τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων ζευγαριών που συζούν, που μοιράστηκαν άγχη, χαρές, εξώσεις, ανεργία και τόσες και τόσες πιέσεις και προκαταλήψεις ανεγκέφαλων συμπολιτών τους; Μέχρι πότε δεν θα δίνουμε αποστομωτικές απαντήσεις στα νεοναζιστικά παραληρήματα που συνεχίζουμε ν’ ακούμε;
Χρειάζεται περισσότερο θάρρος, για να μπορέσει και η χώρα μας να αποκλείσει τον ρατσισμό, την ομοφοβία, τους βάρβαρους χλευασμούς των ανεγκέφαλων. Ενας δημοσιογράφος, ανταποκριτής από τη Ρώμη, κάνει την αρχή, αψηφώντας τυχόν κριτικές και εκπλήξεις. Δεν είμαι ήρωας. Ζητώ να αλλάξουμε, επιτέλους, την ψυχή και τη σκέψη μας».
Δείτε εδώ ποιος είναι αλλά και αναλυτικά όλο το κείμενό του