24.12.13

Ατομικό συμφέρον και ιδεολογία

Η επιδίωξη του ατομικού συμφέροντος είναι κανόνας της ανθρώπινης φύσης, είναι μία πραγματικότητα.
   Ο ΣΥΡΙΖΑ ως αριστερό κόμμα, εγκλωβισμένο στην γοητεία της αναζήτησης ενός συστήματος ιδεών για καλύτερη κοινωνία εμφανίζεται ότι δεν μπορεί να συμφιλιωθεί με αυτήν την πραγματικότητα της ζωής.
   Μία πραγματικότητα όμως που τόσο προκλητικά την υπενθυμίζουν οι επιφανείς οικονομολόγοι του, Γ. Σταθάκης και Ε. Τσακαλώτος, επενδύοντας τις «οικονομίες» τους σε ξένες εταιρείες από αυτές που κατακεραυνώνει ο ΣΥΡΙΖΑ, ως εταιρείες του ληστρικού καπιταλισμού.
   Δυστυχώς οι δύο αυτοί κύριοι και ποιος ξέρει πόσοι άλλοι, έχουν μία βολική αυτοπεποίθηση, ότι οι ιδεολογίες είναι για τους ψηφοφόρους και ότι το επίπεδο ωριμότητάς τους, είναι τέτοιο που οι προσωπικές τους πράξεις δεν αφορούν τις πολιτικές εξελίξεις. Οι δύο αυτές προσωπικότητες κατάφεραν, τόσο απλά να μας πείσουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ εκπροσωπεί ότι πιο παλιό και συνεπώς επικίνδυνο υπάρχει στην πολιτική ζωή του τόπου.
   Κάθε πράξη πρέπει να ερμηνεύεται στις ιστορικές της διαστάσεις. Ο καταλογισμός πολιτικών ευθυνών πρέπει να αναζητηθεί όχι τόσο στα πρόσωπα αλλά κυρίως στους κόλπους του ΣΥΡΙΖΑ, στην αριστερά της οπορτουνιστικής ανευθυνότητας  και του άκρατου λαϊκισμού.
   Ύστερα από αυτά νομίζω ότι δικαιούμαι να πω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και οι βουλευτές του άλλα μέτρα παίρνουν για τον εαυτόν τους και άλλα προγραμματίζουν για εμάς.
   Στο κάτω κάτω  βρε αδελφέ το γεγονός ότι είναι αριστεροί δεν σημαίνει ότι είναι και κορόϊδα.

                                                                                    Μιχάλης Σούμπλης