Σειρά
προτάσεων και συστάσεων για τον ρόλο και τις δράσεις της τρόικας
περιλαμβάνει το προσχέδιο της έκθεσης που παρουσίασαν οι εισηγητές Οτμαρ
Καράς και Λιμ Χόανγκ Νγκόκ εκ μέρους της επιτροπής Οικονομικών
Υποθέσεων του Eυρωπαϊκού Κοινοβουλίου.
Εμφαση
δίνεται από κ.κ. Κάρας και Νγκόγκ στην ανάγκη απολογισμού της τρόικας
για τους δημοσιονομικούς πολλαπλασιαστές, αλλά και να εξεταστεί η
αναθεώρηση των Μνημονίων με βάση τα αποτελέσματά τους.
Υπογραμμίζεται,
επίσης, η ανάγκη επαναξιολόγησης της διαδικασίας λήψης των αποφάσεων
του Eurogroup για την τροποποίηση του Μνημονίου ώστε να υπάρχει στα
κράτη μέλη που λαμβάνουν βοήθεια κατάλληλη δημοκρατική λογοδοσία τόσο σε
εθνικό, όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Θα πρέπει ακόμη σύμφωνα με τους
εισηγητές να διασφαλιστεί κατάλληλος δημοκρατικός έλεγχος σχετικά με την
εφαρμογή των μέτρων σε εθνικό επίπεδο.
Στο
προσχέδιο της έκθεσης εκφράζεται λύπη για την έλλειψη διαφάνειας στις
διαπραγματεύσεις, ενώ επισημαίνεται η ανάγκη να αξιολογηθεί αν έχουν
ενημερωθεί τα εθνικά κοινοβούλια και σημειώνει περαιτέρω τον πιθανό
αρνητικό αντίκτυπο αυτών των πρακτικών σχετικά με τα δικαιώματα των
πολιτών.
Παράλληλα,
εκφράζεται λύπη του για συστάσεις που απευθύνθηκαν μακριά από τη λογική
της στρατηγικής της Λισαβόνας και των στρατηγικών "Ευρώπη 2020".
Οι
εισηγητές αποδοκιμάζουν το γεγονός ότι τα προγράμματα για την Ελλάδα,
την Ιρλανδία και την Πορτογαλία περιλαμβάνουν εκτενείς παρεμβάσεις στα
συστήματα υγείας και δεν δεσμεύονται από τον Χάρτη των θεμελιωδών
δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τις Συνθήκες. Ακόμη, αποδοκιμάζουν
το γεγονός ότι από το 2008 η εισοδηματική ανισότητα έχει αυξηθεί, και
επισημαίνουν ιδιαίτερα την απότομη αύξηση της ανεργίας των νέων στην
Ελλάδα.
Χαιρετίζουν
το τέλος του προγράμματος για την Ιρλανδία, το αναμενόμενο τέλος του
προγράμματος για την Πορτογαλία και «εκφράζουν λύπη για την έλλειψη
προόδου στην Ελλάδα, παρά τις πρωτοφανείς μεταρρυθμίσεις που έχουν
αναληφθεί».
Η
έκθεση αποδοκιμάζει το γεγονός ότι τα στατιστικά δεδομένα δεν ήταν
πάντα διαθέσιμα με ειδική αναφορά για την Ελλάδα περί «απάτης μεγάλης
κλίμακας» στις στατιστικές τα έτη που προηγήθηκαν του Μνημονίου.
Σημειώνει επίσης ότι η οικονομική βοήθεια και το πρόγραμμα προσαρμογής
στην Ελλάδα, δεν εμπόδισαν την ελεγχόμενη χρεοκοπία, ούτε τη μετάδοση
της κρίσης σε άλλα κράτη μέλη και αποδοκιμάζει την οικονομική και
κοινωνική ύφεση, η οποία έγινε εμφανής όταν οι δημοσιονομικές και
μακροοικονομικές διορθώσεις τέθηκαν σε ισχύ.