Πριν από πολλά χρόνια, η μεταπήδηση από το ένα κόμμα στο
άλλο εθεωρείτο πράξη ατιμωτική.
Η δίκη γινόταν με συνοπτικές διαδικασίες και η ετυμηγορία
των ενόρκων βαριά και ασήκωτη: άρνηση και απεμπόληση των αρχών και των ιδεών.
Ο κατηγορούμενος αποκηρυσσόταν και ριχνόταν στην πυρά με το
ανάθεμα του αφορισμού, της αποκήρυξης.
Ηταν το μίασμα της πολιτικής ζωής, κουβαλώντας τη ρετσινιά
του αποστάτη για μια ζωή.
Σήμερα, η αυτομόληση στις τάξεις ενός άλλου κόμματος δεν
αντιμετωπίζεται με την ίδια φόρτιση.
Μπορεί αυτός που αλλάζει κόμματα σαν τα πουκάμισα να
θεωρείται πρόσωπο με μειωμένη αξιοπιστία και φερεγγυότητα, με ελαστική
συνείδηση, ενδεχομένως και να δέχεται κακεντρεχή σχόλια για έλλειψη αρχών και
αξιών, όμως δεν στοχοποιείται, ούτε αποκηρύσσεται.
Στη λείανση των αντιδράσεων σημαντικό ρόλο έπαιξε η
υποχώρηση των παλιών διαχωριστικών γραμμών καθώς και η άμβλυνση των ιδεολογικών
και πολιτικών διαφορών. Σε αυτό συνέβαλε και η πολτοποίηση της πολιτικής σκηνής
του τόπου, καθώς σε περιόδους κρίσης και χρεοκοπίας τέτοια φαινόμενα
ενισχύονται.
Θεωρώντας, λοιπόν, την πολιτική συνώνυμο της συναλλαγής και
της εξασφάλισης προσωπικής καριέρας, οι σύγχρονοι αυτόμολοι έχουν
πολλαπλασιαστεί, με το ρεύμα να τους συμπαρασύρει σ τον ΣΥΡΙΖΑ.
Μεταξύ των σύγχρονων αυτομόλων εξέχουσα θέση στον κατάλογο
κατέχουν τα γνήσια κομματικά τέκνα του βαθέος ΠΑΣΟΚ, τα οποία ως πρώην μνημονιακά, σπεύδουν
να εξαγνιστούν στην κολυμβήθρα του αντιμνημονιακού κόμματος.
Ο ακτιβιστής Οδυσσέας Βουδούρης
Ενα εξωτικό μπουμπούκι
του ανθόκηπου του Γιώργου Παπανδρέου , που τον εγκατέλειψε νωρίς πριν από τις
εκλογές του Μαΐου για να πάει στη ΔΗΜ.ΑΡ., είναι ο πρόεδρος της ΜKO ..«Κάθε
μέρα πολίτης» και αυτοαποκαλούμενος «ακτιβιστής» Οδυσσέας Βουδούρης.
Στην αρχή, αντιμετωπίζοντας τον Παπανδρέου ως αναμορφωτή του
τόπου και ινστρούχτορα της διεθνούς σοσιαλιστικής σκέψης, του έπλεκε ανά
εβδομάδα το εγκώμιο.
Ψηφίζοντας τις οριζόντιες περικοπές χαμηλοσυνταξιούχων και
χαμηλόμισθων, είχε πιστέψει πως η Ελλάδα θα γίνει Δανία της Μεσογείου.
Χολώθηκε από τον
Παπανδρέου πού δεν ανέλαβε κάποιο υπουργείο και συνάμα όταν είδε το πλοίο να βουλιάζει και τον καπετάνιο
να εγκαταλείπει πρώτος, φρόντισε να αποβιβαστεί στη σωσίβια λέμβο της ΔΗΜ.ΑΡ.
Ωστόσο, μαθημένος στις μεγαλομανίες ,φαίνεται να
ασφυκτιούσε για υπουργιλίκι αποχώρησε από
την ΔΗΜΑΡ όπως και στο ΠΑΣΟΚ και βρήκε πάλι
τον δρόμο για την εξουσία στην αγκαλιά του ΣΥΡΙΖΑ.
Πάνω από όλα η πολιτική του καριέρα!
Β.Μ