Γράφει ο Θόδωρος
Σταυριανόπουλος
Μαθηματικός - Περιφερειακός
Σύμβουλος
Υπ. Μεταπτυχιακού Ηθικής
Φιλοσοφίας.
Η πρόοδος
στην τεχνολογία, ιδιαίτερα στους τομείς της πληροφορικής και των
τηλεπικοινωνιών, στην ενοποίηση των παγκόσμιων αγορών και στην απελευθέρωση της
κίνησης κεφαλαίων, επέβαλε νέες συνθήκες ανταγωνισμού μεταξύ των χωρών, των
επιχειρήσεων και των ατόμων. Η ανάγκη για επανίδρυση του κράτους στις χώρες του
αναπτυγμένου κόσμου έγινε εξαιρετικά έντονη από τις αρχές της δεκαετίας του
1990. Εμείς ως χώρα είχαμε διαλέξει ως
βηματισμό το σημειωτόν και την όπισθεν καθώς και τα μεγάλα λόγια.
Σήμερα αν θέλουμε επανίδρυση της κοινωνίας, θα πρέπει
η κουλτούρα συνεργασίας είτε σε εθνικό επίπεδο είτε σε αυτοδιοικητικό να γίνει
πλέον συστατικό στοιχείο του
πολιτικού μας συστήματος για την επόμενη χρονική περίοδο.
Ο συνδικαλισμός, αλλά κυρίως το κομματικό σύστημα,
όπως είχε δομηθεί σ’ όλη τη διάρκεια της μεταπολίτευσης, αποτελούσε ένα σύστημα
κλειστών ακροατηρίων, με την ανάπτυξη
των μηχανισμών ως βασικών εργαλείων της σύστασής τους και με μοναδικό
σκοπό την ανέλιξη των στελεχών τους.
Αυτό δεν βοήθησε να συμβούν τοπικές συνεργασίες ατόμων σε αυτοδιοικητικό
επίπεδο δίνοντας πάντα ενοχοποιητικές ερμηνείες όπου και αν συνέβαιναν.
Το ερώτημα που τίθεται είναι: Μπορεί να μετασχηματιστεί το όλο κομματικό
εποικοδόμημα, να αναιρέσει συστατικά του στοιχεία, να αντιστοιχηθεί στις
κοινωνικές διεργασίες και εξελίξεις και να οδηγήσει τη χώρα μέσα από μια νέα
αντίληψη διακυβέρνησης, στην οποία θα κυριαρχεί η συναίνεση, η σύνθεση των
απόψεων αλλά και η ουσιαστικοποίηση του πολιτικού λόγου και της πολιτικής πράξης
;
Για τον επαναπροσδιορισμό του ρόλου της εξουσίας είτε
σε επίπεδο εθνικό είτε αυτοδιοικητικό πρέπει να γίνει σαφής διάκριση των
επιτελικών αρμοδιοτήτων-δραστηριοτήτων. Θέλουμε κράτος «πλοηγό» ή κράτος
«κωπηλάτη». Το κράτος παραδοσιακά λειτουργεί ταυτόχρονα ως «πλοηγός» και ως
«κωπηλάτης», συνθέτοντας ένα εξαιρετικά σύνθετο μόρφωμα, που παραμένει
περίπλοκο υπό την επίδραση αλλεπάλληλων νομοθετικών ρυθμίσεων, ταξικών
συμφερόντων και κομματικών επιδιώξεων.
Όσον αφορά
τις κρατικές - αυτοδιοικητικές υπηρεσίες, πρέπει να υπάρχουν συστήματα μέτρησης
της αποτελεσματικότητας και της αποδοτικότητας τους. Στη χώρα μας, η μέτρηση
και η αξιολόγηση της απόδοσης αυτών των υπηρεσιών συνήθως δεν εξετάζονται. Οι
διοικητές των κρατικών Οργανισμών αλλά και οι αυτοδιοικητικοί αιρετοί που
τοποθετούνται επικεφαλείς σε αυτοδιοικητικούς υπηρεσιακούς θεσμούς να
απολογούνται για το αποτέλεσμα. Στο παρελθόν οι Διοικήσεις έπαιρναν αυξήσεις
και bonus ακόμα και
στις περιπτώσεις που τα έσοδα των Οργανισμών τους πάτωναν! Απαιτείται η εφαρμογή
μιας στρατηγικής σαφών στόχων-κινήτρων-επιβραβεύσεων και κυρώσεων.
Αν δεν καλλιεργηθεί και δεν κατακτηθεί τώρα στις
αυτοδιοικητικές εκλογές μια κουλτούρα συνεργασίας μέσα από τις κοινωνικές
διεργασίες και τις ιδεολογικές ζυμώσεις και αναζητήσεις, δεν μπορεί να
σχηματοποιηθεί ως ένα έτοιμο σχέδιο που θα «ανακαλυφθεί» κατά τη διάρκεια της
όποιας διακυβέρνησης. Καλό είναι να καταργηθούν οι διαχωριστικές απαγορευτικές
κομματικές γραμμές που δεν επιτρέπουν στα άτομα να δώσουν τα χέρια και να
συνεργασθούν για το καλό της τοπικής κοινωνίας. Κάποιοι δυστυχώς θεωρούν ότι το
καλό, το σωστό και το δημοκρατικό αποτελεί μονοκαλλιέργεια δική τους. Η τοπική
Αυτοδιοίκηση έπρεπε εδώ και πολλά χρόνια να ήταν πολυσυλλεκτική και
υπερκομματική. Όλοι χωρούν και όλοι μαζί μπορούν να είναι χρήσιμοι στην πόλη
τους και στην Περιφέρειά τους. Ίσως σε εθνικό επίπεδο να χρειάζεται άλλη
ιδεολογική συνταγή προκειμένου να διασφαλίσεις την οικονομία, την υγεία, την
παιδεία και τα σύνορά σου.