Η αλήθεια είναι ότι, λόγω των σχετικά λίγων διαθέσιμων στοιχείων, λίγες χώρες έχουν προχωρήσει ως σήμερα στην επιβολή ανώτατων ορίων στο εξασθενές χρώμιο. Στις περισσότερες περιπτώσεις, τα όρια αφορούν μόνο την ολική συγκέντρωση χρωμίου.
Η Συνήγορος του Πολίτη επισημαίνει ωστόσο ότι ορισμένες κυβερνήσεις έχουν επιβάλλει όρια.
Ακόμα και στην Ελλάδα, εξάλλου, έχουν καθοριστεί όρια για το εξασθενές χρώμιο στα υγρά απόβλητα που καταλήγουν στον Ασωπό.
Επομένως το υπουργείο Υγείας «επιβάλλεται» να καθορίσει όρια και για το πόσιμο νερό με βάση την Αρχή της Προφύλαξης, «καθώς αρκεί η ύπαρξη αμφιβολιών, γύρω από την επέλευση σοβαρών ή μη αναστρέψιμων βλαβών στο περιβάλλον ή στη δημόσια υγεία, για τη λήψη μέτρων εκ μέρους της Πολιτείας».
Η Συνήγορος επισημαίνει ακόμα ότι η πολιτεία της Καλιφόρνια στις ΗΠΑ, στην οποία εμφανίσθηκαν υψηλές συγκεντρώσεις εξασθενούς χρωμίου στο πόσιμο νερό (υπόθεση Έριν Μπρόκοβιτς) ξεκίνησε τη διαδικασία για τον καθορισμό ορίων το 2011.
Ακόμα, η Ιταλία έχει θεσπίσει από το 1999 το όριο των 5 μg εξασθενούς χρωμίου ανά λίτρο επιφανειακών υδάτων που προορίζονται ύδρευση.
Στην Ελλάδα έχει εκδοθεί απόφαση του Διοικητικού Πρωτοδικείου Χαλκίδας, στο πλαίσιο της προσωρινής δικαστικής προστασίας, που καθορίζει όριο 2 μg/l για την περιεκτικότητα εξασθενούς χρωμίου στο πόσιμο νερό της περιοχής των Μεσσαπίων στην Εύβοια.
Στην περίπτωση του Ασωπού υπήρξε Υπουργική Απόφαση (ΚΥΑ 20488/10) που καθορίζει όριο 30 μg/l στη μέση ετήσια συγκέντρωση εξασθενούς χρωμίου στα υγρά απόβλητα που διοχετεύονται στο ποτάμι, ενώ στα νερά του ίδιου του Ασωπού το όριο καθορίστηκε στα 3 μg/l.
Η Συνήγορος αναγνωρίζει ότι το χρώμιο δεν προέρχεται μόνο από τη βιομηχανική δραστηριότητα και τα λύματα αλλά υπάρχει και στο έδαφος ορισμένων περιοχών. Ωστόσο «ο βαθμός επικινδυνότητας είναι ανεξάρτητος από την πηγή προέλευσης.
Όπως αναφέρει η ανεξάρτητη Αρχή, το υπουργείο Υγείας υποστήριξε ότι δεν έχει επαρκή επιστημονικά δεδομένα για τη θέσπιση διακριτού ορίου και πρόκρινε, ως μέτρο προστασίας της δημόσιας υγείας, την καταγραφή των συγκεντρώσεων του εξασθενούς χρωμίου σε επίπεδο χώρας για περίοδο ενός έτους.
Σύμφωνα όμως με τη Συνήγορο οι μετρήσεις δεν μπόρεσαν να αξιοποιηθούν καθώς υπήρξαν σημαντικές αποκλίσεις ανάμεσα σε διαφορετικές μεθόδους ανάλυσης και τέθηκε θέμα αξιοπιστίας.
Εκτός από τον καθορισμό ορίων, η Συνήγορος ζητά την προτυποποίηση της μεθόδου χημικής ανάλυσης καθώς και τη δημοσιοποίηση των αποτελεσμάτων των μετρήσεων.