Το
«Κρυόρεμα» είναι το ποτάμι που ξεκινά ανατολικά του Μανιακίου, περνά ανάμεσα
από τα χωριά Βλάση και Βλαχόπουλου (εκεί το λένε Ζαρκουμάνου) και χύνεται στο
ποτάμι του Κεφαλόβρυσου.
Στο ποτάμι αυτό έγινε στις 20 Μαΐου 1825, μετά τη μάχη του Μανιακίου, μια μεγάλη
σφαγή.
Ας δούμε, όμως, τα γεγονότα με τη
σειρά:
Όταν ο
Ιμπραήμ κατέλαβε τα ταμπούρια του
Παπαφλέσσα στο Μανιάκι και σκότωσε τον ήρωα, μια ομάδα Ελλήνων προσπάθησε να
διαφύγει μέσα σ΄ αυτό το χαλασμό κάνοντας κατά το βουνό «Κουφιέρο», το βουνό
δηλαδή που είναι χτισμένο το Κοντογόνι.
Αναζητούσαν δρόμο διαφυγής κυνηγημένοι
από το αραβικό ιππικό. Φτάνοντας στο ποτάμι που λέγεται «Κρυόρεμα» οι ιππείς
δεν μπορούσαν να τους ακολουθήσουν.
Άφησαν τα άλογά τους και συνέχισαν το
κυνηγητό στις όχθες του ποταμού.
Η βοή από το βρόντο των όπλων και τις φωνές
των διωκόμενων και των διωκομένων σε συνδυασμό με τους ήχους των σαλπίγγων και
των τυμπάνων, τις κραυγές πόνου από τους πληγωμένους έδιναν εικόνα από την κόλαση του Δάντη.
Οι
δυνάμεις του Ιμπραήμ είχαν φροντίσει
πριν από την έναρξη ακόμη της μάχης να φράξουν την έξοδο του ποταμού με
ένα τάγμα τακτικού στρατού παρατεταγμένο.
Μόλις οι 150 περίπου Έλληνες είδαν το
αδιέξοδο στο οποίο είχαν πέσει και μη θέλοντας να πιαστούν αιχμάλωτοι όρμησαν
με τα σπαθιά τους πάνω στο αραβικό τάγμα που τους τουφέκιζε αδιάκοπα.
Αρκετοί
σκοτώθηκαν, μερικοί εγκλωβίστηκαν και
κάποιοι κατάφεραν να διασπάσουν τις θέσεις των Αράβων και να συνεχίσουν
τη φυγή τους.
Οι αραπάδες ανασυντάχτηκαν αμέσως και συνέχισαν να τους
πυροβολούν. Ελάχιστοι κατάφεραν να μπουν στο δάσος του «Κουφιέρου» και να
σωθούν. Αυτοί που έμειναν στις όχθες του ποταμού έπιασαν ένα βράχο και
πρόβαλλαν απεγνωσμένα αντίσταση μέχρι που σκοτώθηκαν.
Ο Βουφραδιώτης