Εκείνη δεν λύγισε, παρά τις δυσκολίες, πηγαίνει σε νυχτερινό σχολείο, κάνει εποχικές δουλειές και αγωνίζεται κάθε μέρα για την επιβίωση. Η μεγαλύτερη ανταμοιβή στον αγώνα της; Μα φυσικά να ακούει τα παιδιά της να την φωνάζουν μανούλα. Όπως διηγείται η Μαρία, στο πλαίσιο της προσπάθειας που έκανε για να σταθεί στα πόδια της μετά το θάνατο του συζύγου της, εντάσσεται και η απόφασή της να πάει σε νυχτερινό σχολείο. Με στηρίζουν τα αγόρια μου, κάνουν παρέα στην αδελφή τους τα βράδια, κι εγώ πηγαίνω σχολείο.»
Όσο
για την οικονομική της κατάσταση, τα προβλήματα έγιναν μεγάλα από την
ώρα που πέθανε ο σύζυγος της, παρά το γεγονός ότι τη βοηθούν οι δικοί
της άνθρωποι. Ωστόσο δεν το βάζει κάτω «Λέω σε όσους αντιμετωπίζουν
προβλήματα, να μην το βάζουν κάτω, κάθε μέρα είναι διαφορετική. Κάθε
μέρα ξυπνάμε και αν είμαστε καλά, λέμε, θα τα καταφέρουμε».
Τι
εύχεται η Μαρία για το μέλλον? «με την κόρη μου δεν θα αλλάξουν τα
πράγματα. Θα πρέπει κάποιος να είναι πάντα δίπλα της.
Θέλω να μπορούμε
να συνεχίσουμε τη ζωή μας και οι τέσσερις. Να έχω μια δουλειά και οι
γιοι μου να κάνουν τις δικές τους οικογένειες, να προχωρήσουν.